Maurice Kip

Lieve Maurice, ik zit in Namibië en ik hoor het nummer "We we'll rock you" Ik moet daardoor aan je denken aangezien we altijd op de tafels sloegen en klapten als je dat liedje opzette! Erg leuk altijd! X Ieteke 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Ik ben nu wat laat met reageren, maar ik heb wel vaak aan je gedacht vandaag. Vandaag heb ik een kaarsje voor je aangestoken in de Sint Jan in 's Hertogenbosch. Wie had dat ooit gedacht Maurice?
Ik had vandaag een vrije treindag en ik heb altijd al deze kerk willen bezoeken. In mijn studietijd had ik er bij de lessen kunstgeschiedenis veel over gelezen en wist ik veel typische bouwkenmerken.
Ze zijn de kerk aan het restaureren en ik vond het een prachtig gebouw en prachtig ook van binnen.Ik heb een mooie, rustige dag gehad. Ik was alleen. Jammer,maar ma durfde het niet aan om mee te gaan vanwege haar gezondheid.

Woensdag ben ik naar de nieuwe school in Meppel geweest die officieel door koning Willem Alexander werd geopend. Bij de openingshandeling was ik niet, maar erna heb ik wel een heel mooie school gezien, maar ook veel oud-collega's ontmoet. Omdat ik op beide locaties heb gewerkt, heb ik met veel mensen weer gesproken. Erg leuk allemaal. Ik was er samen met Jack naartoe gegaan. Het voelde weer en beetje als vanouds.

Niet zo lang nadat ik vanavond thuis was, heeft je vriendin uit Borculo ook weer gebeld natuurlijk.
Ik kan nu gewoon natuurlijk zeggen, omdat we het eerlijk gezegd als heel natuurlijk zijn gaan beschouwen. Wat is ze toch een kei dat ze ons elke 21ste belt vanaf je overlijden.
Door haar is het contactgevoel met Lochem extra sterk gebleven.
Ik kan me voorstellen dat je haar als een fijne vriendin beschouwde en ook zo hebt ervaren.

Het kaarsje in Den Bosch zal inmiddels gedoofd zijn, maar onze gevoelens voor je en onze gedachten aan jou, zullen nooit doven. Dat geldt natuurlijk ook voor ons kleine "sterretje" en de familie. "Zwarte Piet" klonk gisteren als een geschenk.
Meer hoef ik je gelukkig niet te zeggen.

Van de dingetjes die ze van je graf hebben "genomen" hebben we tot dusver niets meer gehoord.
Het leven is geven en nemen, maar deze manier van nemen kan ik niet goedvinden lieve jongen.

Knuffel en kus van ma.
Zij mist jouw knuffel heel erg.
Dat weet ik heel zeker. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag zijn we naar Fokke geweest. In vergelijking met anders zijn we vandaag op tijd terug. Het heeft ook te maken het vroeger donker worden.
De laatste keer dat ik je schreef, was vorige week maandag. Toen ontdekten ma en ik dat er bij jou twee beeldjes waren " meegenomen". Achteraf zijn het drie dingen. Ook het lezend engeltje dat in de bloembak zat, bleek verdwenen. Ongelooflijk toch?
Bij verdere navraag en ook eigen onderzoek blijkt dat er tenminste bij vier personen iets weg is, maar we vrezen dat het aantal wellicht groter is. Omdat we dit zo'n rotstreek vonden, hebben we uiteindelijk toch aangifte gedaan bij de politie in Meppel. Daar heeft men dit probleem heel serieus opgevat. We troffen een agente die zich heel goed in onze situatie kon verplaatsen en dat had zeker ook te maken met haar eigen levenservaring.
Uiteindelijk is ze zelfs bij ons thuis geweest om het een en ander nog eens door te nemen.
Ma en ik zijn heel tevreden over de opvang en de behandeling door de politie. Natuurlijk gaat het niet om de materiële schade, maar we kunnen absoluut niet begrijpen hoe iemand tot zoiets in staat is.

Ook zijn je vrienden uit Willemsoord nog even bij ons langs geweest voor een kopje koffie. Dat was erg gezellig en ook zij zijn nu opa en oma geworden.Van een tweeling nog wel.Wat zou je het fijn gevonden hebben voor Kathy om moeder te zijn geworden.

We zullen afwachten wat de komende week weer brengt mijn lieve jongen.
Op de begraafplaats wordt het steeds " rommeliger" vanwege het vallen van de bladeren door de herfst.We doen ons best om het bij jou zo netjes mogelijk te houden.

Kus en knuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag een trieste dag. Dit ligt niet aan het herfstweer waar je meestal niet vrolijk van wordt, maar dit jaar meer een geweldige nazomer is, waarvan we kunnen genieten. Wel vallen de bladeren af natuurlijk en daarom gaan ma en ik elke dag even op en bij jouw graf schoonmaken en zoveel mogelijk blad opruimen. Zo waren we vandaag tegen half twee bij jou en hebben de boel weer mooi schoon gemaakt. Aan het eind zagen we een briefje op het graf van iemand die tegenover jou ligt. Daar stond een oproep voor iemand die iets van dat graf had meegenomen op.
We konden onze ogen niet geloven. Omdat wij het druk hadden gehad met schoonmaken en er veel bloemen en andere planten op je graf stonden, was het ons niet direct opgevallen, maar toen we goed bij jou keken, zagen we tot onze verbijstering dat er bij jou ook twee dingen weg waren weggenomen. Het was dat mooie met de hand geblazen vogeltje dat ma speciaal voor jou had laten maken en op je graf had neergezet, omdat jij ook van vogeltjes en dieren in het algemeen hield. Daarnaast is er een mooi beeldje van een engel weg die zo symbolisch voor jou was en neergezet door vrienden.
Deze twee dingen hebben er jaren gestaan en zijn opeens verdwenen. Wie steelt er nu iets van een graf denk je dan.
Het is dit weekend gebeurd, omdat we je graf vrijdag hebben schoongemaakt en ma heeft deze twee beeldjes nog afgewassen waardoor we dat zeker weten. Meestal maakt ze het op zaterdag schoon, maar nu op deze dag. Toen we het "wanhoopsbriefje" van tegenover jou lazen, dachten we nog van : "Wie doet nu zoiets?
Wie steelt er nu van de doden?"
En als het je dan ook nog zelf overkomt, snap je er helemaal niets meer van. Jarenlang is het goed gegaan en het kwam niet bij ons op dat iemand dat ooit zou doen. Tot vandaag dus.
Gisteravond was het bijna donker toen we bij je waren en hebben we het niet gezien.

Ik weet nu even niet wat ik er van moet zeggen verder of hoe erover te denken.
Zeggen doe ik nu maar niets, maar denken vast veel meer.

Ik weet wat jij nu tegen ons zou willen zeggen lieve jongen.
Dat blijft ook tussen ons en daar hou ik me aan vast.

Knuffel en extra kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het weer de 21ste.
Ik zie dat het precies een maand is geleden dat ik hier voor jou een bericht heb achtergelaten. Het heeft niets te maken met het feit dat ik niet aan je denk natuurlijk, maar het is soms moeilijk te bepalen wat ik wel of wat ik niet wil zeggen hier. Raar dat ik er vanuit ga dat jij deze berichtjes meekrijgt, terwijl er andere mensen zijn die het lezen zonder dat ik dat echt bewust tot me laat doordringen.

Vandaag is de herfst echt ingetreden in de vorm van regenbuien en veel wind. De bladeren vallen in hoog tempo van de bomen en veroorzaken grote rommel buiten.
Dat dit ook zo op de begraafplaats is, is duidelijk te zien op en om je graf.
Natuurlijk doen we ons best (onder supervisie van ma natuurlijk)om de rommel van de bladeren daar zoveel mogelijk op te ruimen. Ma is er heel precies in mijn lieve jongen.
Ik zou niemand anders weten die zo goed voor een graf zorgt zoals zij.
Jammer dat het weer op deze manier zijn intrede doet, want het maakt alles buiten zo somber.
Natuurlijk rijden we ook vaak langs het huis van Diny om daar het een en ander bij te houden en te controleren.
Het is zo raar om daar in haar huis te komen waar helemaal niets is veranderd sinds zij er niet meer is daar. Alles is nog zoals het altijd was en je hebt het gevoel dat ze zo weer binnen zal komen om door te gaan met het haar leven en met de vriendschap die er tussen ons was. We missen haar gewoon heel erg. Het was altijd fijn bij haar op bezoek te gaan.
Nog steeds hangt jouw foto, met daarbij een prachtige bloem, bij haar in de kamer aan de muur. Ik heb je dat al eerder gezegd dat ma en ik dat altijd in haar hebben gewaardeerd en ze heeft jou daarmee ook altijd een speciaal plekje gegeven in haar hart.Zo voelt het tenminste voor ons. Ze heeft op de foto bij ons thuis ook een plekje gekregen.

Door deze berichtjes naar je te sturen ga ik er natuurlijk vanuit dat je dit "ergens" meeleest. Mensen praten over het "hiernamaals". Hoe dit eruit ziet, weet niemand toch hier? Het is het vraagstuk dat veel mensen hier op aarde bezighoudt. Maar als je haar tegenkomt in "de ruimte" waar jullie zijn, moet je haar groeten. Maar dat zal je zeker doen.
Vorige week was ook bijzonder. Je weet dat toen ook onze trouwdag was. Met Marjan hebben we naar aanleiding hiervan nog gesproken over onze reis naar Londen die we toen van jou aangeboden hebben gekregen en waarbij je alles voor ons had voorbereid.je dacht dat we 35 jaar getrouwd waren, maar toen je alles geboekt had, kwam je tot de ontdekking dat het toen geen 35 jaar was, maar 34.
Achteraf maar goed, omdat we anders de reis niet hadden gemaakt, omdat jij er toen niet meer was en wij vast niet zelf meer waren gegaan.

Ik zit weer over vroeger te "zeuren"geloof ik.
Op school zat ik altijd uit te leggen waarom geschiedenis zo'n belangrijk vak was. Zonder de geschiedenis kon je het heden en de toekomst veel moeilijker begrijpen, legde ik altijd uit.
Wat jammer dat ik nu niet meer in het heden bij je ben en helemaal niet in de toekomst.
Jouw toekomst is voor ma en mij geschiedenis geworden. Geschiedenis die nog altijd onaanvaardbaar is en ook altijd blijven.
Het zijn nu de fijne herinneringen die blijven hangen en die we koesteren.
Maar we weten ook dat je in de harten van veel mensen nog altijd zult blijven voortleven.
Alleen jammer dat je daar zelf niet meer lijfelijk aanwezig bent.

Lieve jongen, het zal met het weer te maken hebben, waarom ik een tikkeltje weemoedig ben.
Weemoed gaat voor mij ook vaak samen met heimweegevoel als het om jou als ons kind gaat.
Waarom moet een kind voor zijn ouders "gaan"? Ik zal het nooit begrijpen en ook nooit aanvaarden. Het begrip "tijd" staat hier helemaal los van.
De tijd heelt in dit geval echt niet de wonden.

Dag mijn lieve jongen.

Kus en knuffel van ma.
Ze mist jouw knuffels nog elke dag. 

Dag mijn lieve jongen,

Gisteren heb ik de hele dag lopen denken dat ik jou nog even weer een berichtje moest sturen vanwege de 21 ste.Ik weet dat het geen verplichting is, maar toch.Ik heb het ma ook nog gezegd.
Gisteren naar Fokke geweest, tegen achten thuis en ook een hele tijd gisteravond met je vriendin uit Borculo gesproken via de telefoon. Die vergeet dat nooit hoor.

Ik begin nu een beetje anders dan ik van plan was. Ik had je willen zeggen dat Wilma vandaag jarig was, maar tot mijn blijdschap lees ik hier dat ze je het zelf al verteld heeft.
Zoals je weet , vergeet je moeder vast niet om kaarten te sturen naar mensen die voor jou zeker waardevol en geliefd zijn geweest en andersom uiteraard.
Fijn dat Wilma ook aan jou heeft gedacht hier. Vandaag viert ze "nieuwjaar" dus.
Met de feestjes zal het bij haar wel goed blijven gaan, denk ik. Vandaag zal ze wel naar school zijn.
Voor ons als ouders zou het zeker fijn geweest zijn als je dit jaar ook weer mee had kunnen helpen bij het voorbereiden van een feestje.
Een groter "feest" was voor ons dan niet denkbaar geweest.
Ik moet me nu maar troosten met de gedachte dat jouw korte leven voor ons een groot "feest"voor ons moet zijn geweest. We willen ook alleen maar de fijne dingen van je onthouden.
Wilma praat ook al over tien jaren lang.
Ben blij dat ze je nog altijd niet vergeten is.

Ook bij Diny is het voor ons nu zo anders. We zijn zaterdagavond nog even bij en in haar huis geweest. Bloemen weer geven en dat soort kleine dingetjes. Ma en ik zullen haar vreselijk missen mijn jongen.

Maar het leven gaat door. Dat zeggen ze tenminste en is ook zo natuurlijk.
Verstandelijk benaderd dan.
Maar het scheiden van gevoel en verstand is niet altijd even gemakkelijk. Voor mij kan dat ook niet, maar ja, wie ben ik?
In ieder geval wel jouw vader en daar hou ik me maar aan vast.

Knuffel en kus van ma. 

Morgen alweer mijn "oudejaarsdag"... De dag die ik alweer 13 jaar geleden ook groots heb gevierd met jou als geweldige hulp bij alle voorbereidingen, maar ook vooral daarna. Het wordt alweer mijn derde verjaardag op mijn fijne stekkie in Lochem. Jammer dat jij dat jij hier nooit meer zult komen. Maar je bent wel meegegaan symbolisch. Je foto en wat andere tastbare herinneringen gingen natuurlijk mee bij de verhuizing. Vandaag ook weer een mooie kaart van je ouders en van jou natuurlijk symbolisch. Hoe trouw zijn ze daar in! Dit is de tiende kaart denk ik... vanaf het allereerste moment dat jij mijn feestjes niet meer meevierde valt er jaarlijks een groet uit Staphorst in de bus... zo lief! Het zijn schatten Maurice, daar heb jij maar mee geboft. Helaas veel te kort... 

Dag mijn lieve jongen,

Het is al even geleden dat ik je weer even op de hoogte gebracht heb van de belangrijke dingen die ons leven hier beheerst hebben.
Ik kan je zeggen dat het een hectische periode is geweest.
Eerst de verjaardag van Fokke hier, maar dat was juist fijn en gezellig.

Maar de vorige keer heb ik je nog verteld dat Diny binnenkort ook wel eens bij jou zou kunnen " komen".
Vorige week donderdag is ze al overleden in het hospice waar ze precies een week is geweest.
Ik ga hier geen details geven zoals je begrijpt, maar ik kan je vertellen dat haar dood ons geweldig heeft aangegrepen.

Vandaag was de crematie van onze fijne vriendin. Het was een waardige gebeurtenis.
Ik heb op Diny's verzoek ook nog een toespraak gehouden en dat werd gelukkig goed ontvangen.

In mijn toespraak heb ik het ook nog even over jou gehad, omdat Diny van jou altijd een foto in haar huiskamer aan de muur had hangen.
Dat hebben ma en ik altijd geweldig gevonden, zoals je begrijpt.
We konden met haar altijd over jou praten als we daar behoefte aan hadden en ze begreep ons altijd goed.

Zoals je weet, gingen ma en ik altijd graag naar haar toe. Dat heb ik in mijn toespraak heel duidelijk over proberen te brengen.
We zullen ons " huisje " in Meppel enorm missen.
Gerda, haar dochter die jij goed gekend hebt, en Gerben, de vriend van Gerda die jij niet gekend hebt, hebben na afloop van de crematie het bloemstuk van hen voor Diny, op jouw graf neergelegd. Was voor ons heel indrukwekkend lieve jongen. Ma en ik hebben onze bloemen ook bij jou neergezet na de crematie ter nagedachtenis ook aan de verbondenheid die er was tussen jou en de familie Boekman.
Aan bloemen geen gebrek dus.
Maar dit was ook wel uitzonderlijk.
Als er een " boven" bestaat, dan hoop ik dat je haar zult " begroeten".
Zij gelooft trouwens niet in een " hier boven", maar voor ma en mij is het een " troost" er wel in te geloven, omdat wij jou op deze wijze nog eens kunnen " bezoeken".

Ma zegt nu dat ze naar bed gaat, omdat ze heel moe is van alle inspanningen van vandaag.
Zij heeft ook een hectische tijd achter de rug met betrekking tot haar eigen gezondheid, maar ik ga er vanuit dat je dit allemaal weet en snapt.
Dat is voor mij wel zo gemakkelijk. Dat snap je wel.

Dat was voorlopig even het belangrijkste wat ik even kwijt wilde.

Ik geef je voor nu een dikke knuffel en een kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Buiten is het prachtig weer en op dit moment zit ik even op mijn laptop in huis.
Ik zie dat ma net weer een kaarsje voor je aansteekt. Dat kaarsje wordt elke dag opnieuw door haar weer aangestoken. Zomer en winter, het maakt niet uit.
"s Nachts ontsteekt ze een elektrisch kaarsje voor je. Deze kaarsjes staan naast de foto van je en houden je altijd in het licht. Ook in donker dus. Ze geeft je daarmee licht in de duisternis..
Dit doet ze dus letterlijk terwijl jij ons figuurlijk altijd licht in de duisternis bracht. Dat doe je soms nog wel eens wanneer we af en toe leuke herinneringen over je horen. Dan is het net alsof je nog in ons midden bent.

De echte duisternis begint 's avonds steeds vroeger. De dagen worden korter. Persoonlijk vind ik daar niets aan, maar tegen de natuur kun je weinig inbrengen.

Omdat het mooi weer is, hebben we net een kopje thee en koffie gedronken buiten in de tuin. Freja en Gertjan waren er ook.
Onvoorstelbaar dat Gertjan al weer op het HBO zit. Weet je nog dat jij vlak voor je overlijden nog op beide jongens hebt gepast en spelletjes met hen hebt gedaan. De geschiedenis herhaalt zich daar nu ook. Ook wat uitgaan en dat soort dingen betreft en vakantiewerk.

Waar ik in dit verband altijd aan moet denken , is dat jij vroeger in je studietijd vreselijk hard hebt gewerkt en lichamelijk zware arbeid deed.
Je begon als schooljongen met kaaskeren bij de NCZ voor heel weinig geld.
Daarna kreeg je in de gaten dat je bij Evert Slager veel meer kon verdienen en daar ging je toen naartoe. Vreselijk zwaar werk. Zakken melkpoeder van vele kilo's vanuit vrachtauto in containers stapelen en omgekeerd.

Ik denk zo vaak aan die periode dat je zoveel zwaar lichamelijk werk hebt verricht en vraag me daarom ook zo vaak af: " Waarvoor heb je dit eigenlijk allemaal gedaan?" De tranen schieten me in de ogen als ik daaraan denk. Gelukkig was je een " beer" van een vent, maar als vader moet ik er altijd aan denken wanneer ik containers zie op vrachtauto's.
Wanneer ik motorrijders op de weg zie, denk ik ogenblikkelijk aan jou. En zo zijn er meer dingen die me in dit soort situaties gelijk aan jou doen denken.

Straks gaan we naar Diny in het ziekenhuis.
Ik ben bang dat ze over niet al te lange tijd ook bij jou "aan de overkant" komt lieve Maurice.
Het is een hard gelag. Ze was, net als jij, nooit ziek, maar nu opeens helemaal fout.

Morgen krijgen we bezoek. Fokke is jarig en viert bij ons zijn verjaardag. Natuurlijk zal hij ook bij jou komen en in plaats dat jij hem een cadeau geeft, zal hij jou bloemen brengen.
Elke week geeft hij bloemen voor je mee aan ma die deze dan op je graf neerzet.
Gisteravond hebben we bij jou op de begraafplaats het pleintje opgeschoond.
We hebben het gras tussen de stenen weggehaald en alles ziet er weer zeer verzorgd en netjes uit.

Je merkt dat ik op de " praatstoel" zit, maar op dit moment geldt weer even: Waar het hart vol van is, stroomt de mond van over.

Kus van ma.

Dag mijn lieve jongen.
Je merkt wel dat ik je nog elke dag mis.
Dat gevoel zal nooit over gaan. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Het is al weer augustus. Waar blijft de tijd?
Merk dat ik het al weer over tijd heb. Tijd was ook de aanleiding voor het neerzetten van het gedichtje van Vasalis in het vorige bericht.
Ik zie dat mijn laatste keer hier op 29 juli was. Voor mijn gevoel was het veel korter.
Natuurlijk "vergeten"we je niet mijn lieve jongen.
We hebben het blijkbaar te druk gehad met het hondje van je broer. Dat hondje heeft hier paar week gelogeerd en we hebben het gisteren weer teruggebracht. Vandaag komt mijn "sterretje" weer thuis.
Jammer dat hij verder weg woont.
Zag een mooie foto van hem in zijn eigen huis. Was voor zijn verjaardag op school.
Jammer dat jij hem niet hebt gekend. Ik weet zeker dat je een geweldige oom voor hem was geweest. Heb dat vast eerder en vaker gezegd.
Wil zo graag zoveel meer tegen je zeggen, omdat er soms momenten zijn waarop je als mens "je ei"even kwijt kunt.
Ik weet dat jij luisterend oor voor me zou hebben. Net als omgekeerd.
Vorige week nog op verjaardagsbezoek geweest bij Marjan. Marco was er ook en als ik die twee zie, dan vraag ik me af waarom jij er niet meer bij bent. Natuurlijk gaat de tijd verder en verandert alles in de loop der tijd. Maar toch, ik wil zo graag vasthouden wat ik had en dat is niet mogelijk.
ben wat verdrietig ook omdat ik vanmorgen telefoontje kreeg die ziek was en die ons ook dierbaar is. Je weet wie ik bedoel. Die persoon had jou ook hoog in het vaandel. Jouw foto hing nog altijd in de kamer van het huis.
En zo zijn er meer dingen die me met zorg vervullen lieve jongen. Je weet wat ik bedoel.
Ik hou nu op met schrijven. In gedachten schrijf ik door en jij begrijpt me wel.

Liefs , knuffel en kus van ma. 

Eb

Ik trek mij terug en wacht.
Dit is de tijd die niet verloren gaat:
iedre minuut zet zich in toekomst om.
Ik ben een oceaan van wachten,
waterdun omhuld door 't ogenblik.
Zuigende eb van het gemoed,
dat de minuten trekt en dat de vloed
diep in zijn duisternis bereidt.

Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?


Bovenstaand gedicht is van Vasalis, een vrouw die jaren in Roden heeft gewoond.
Het gedicht boeit me, omdat ik tegen jou hier ook zo vaak heb gesproken over wat tijd is.
Over het begrip tijd zijn zoveel dingen gezegd, net als hier. Omdat ook de laatste regel zo belangrijk voor me is, heb ik dit gedichtje voor jou hier neergezet.
Ik hoop dat jij het ook fijn vindt, al is het geen Engelse literatuur. Maar zo zie je dat ook het Nederlands veel moois te bieden heeft.
Ieder zijn eigen vakgebied toch?

Ik zit nu lekker in de tuin met mijn laptop op schoot. Het kleine hondje ligt hier heerlijk te slapen bij me. De zon schijnt. Het weer is fijn.

Ik wou dat "onze zo(o)n" zijn warmte nog naar ons kon laten "schijnen" hier bij ons op aarde.
Mis mijn beide "zonnetjes" nu op dit tijdstip.
Tijdstip is ook tijd?
Wat is tijd mijn lieve jongen.

Liefs en kus van ma.


Het boeit mij zeer. 

Dag mijn lieve jongen,

Gisteravond naar Borculo geweest met ma. Je vriendin was jarig en had ons een uitnodiging gestuurd, waar we graag gebruik van maakten natuurlijk. Het was prachtig weer en zaten heerlijk buiten. De kleine Esther die jij kende, is een jongedame geworden hoor. Ik weet zeker dat je het heel goed met haar had kunnen vinden.
Nu ook kennis gemaakt met Harrie, die jij ook goed hebt gekend. We hadden vaak over hem gehoord en het was fijn om hem nu ook eens persoonlijk te ontmoeten.

Vanavond bij Jack en Dity geweest voor bbq. Was leuk en gezellig. Je merkt wel dat ma en ik het druk hebben. Maar je weet ook dat we jou niet vergeten, maar dat weet je wel intussen.

Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Was de hele dag al van plan hier even iets te schrijven, maar kwam er gewoon nog niet van door allerlei omstandigheden.
Natuurlijk hebben ma en ik je nog bezocht en ook je vriendin uit Borculo liet zich uiteraard niet onbetuigd. Weer leuk bijgepraat en ook weer verschillende anekdotes over jou natuurlijk.
Is altijd fijn iets over jou te horen of herinneringen aan je op te halen.

Ze hebben vandaag pas hun eerste vakantiedag op je school uit Lochem. Hier hun derde week al ingegaan. Vandaag een regendag. Was gewoon verkwikkend na zoveel hittedagen.

Mis je nog altijd, al uit ik het niet vaak. Voor veel anderen niet te begrijpen denk ik vaak. Ik heb het zo vaak gezegd: tijd speelt daarbij geen enkele rol. En ook het bekende "een plekje geven" slaat eigenlijk nergens op. Natuurlijk goed bedoeld. Maar mijn gevoelens zijn zo anders. Dat plekje heb ik nooit gevonden en ik zal die ook nooit vinden.

Liefs van ma en kus. 

Dag mijn lieve jongen,

Was het vorige week jouw verjaardag. Vandaag weer een speciale dag door de verjaardag van je broer. Als kind zaten jullie met de viering van de verjaardagen altijd dicht bij elkaar met de kinderfeestjes. Dat is de gedachte die zo bij me opkomt. Ik denk er nog altijd met veel genoegen aan terug.

Maar goed dat we vandaag geen kinderfeestje hebben vanwege de enorme hitte buiten.
Ma en ik hebben geprobeerd zo lang mogelijk buiten te zitten, maar we hebben maar besloten lekker binnen te gaan zitten vanwege de airconditioning.
Vanmorgen stuurde Frans nog een paar leuke foto's en filmpje van ons "klein sterretje".
Hij kan gebruik maken van een zwembadje in de tuin en ook was hij al druk met lezen in een boekje. Doet me nu gewoon even aan iets anders denken. Weet je nog van 8x4?
Wat een inspanning soms mijn lieve jongen.
En waarvoor eigenlijk vraag ik me nu af.
Gelukkig lees ik dan het verhaal van Ramona. Dan weet ik weer dat het toch niet voor niets is geweest.

Iedereen die met onderwijs te maken heeft, heeft nu vakantie. In Midden Nederland nu ook begonnen dus. Vakantie in Lochem en Amersfoort.
Ik hoop dat jij ook een fijne, onbezorgde "vakantie" hebt.

Ik heb nu ook voor altijd vakantie. Heb een jaar niet meer gewerkt. Maar kan nog altijd niet aan die vakantie wennen.
Mis je nog elke dag en hou heel veel van jou. Net als van je broer en gezin met het "kleine sterretje".

Heb nog zoveel te vertellen, maar doe het in gedachten.

Veel liefs en dikke knuffel en kus van ma. 

Even een berichtje van mij.

Wat raar, wat raar, het was een nacht vol diepe rust, maar vanmorgen rond een uur of 6 even wakker geweest.
Daarna in slaap gevallen en toen heb ik de meest 'bizarre' droom sinds jaren gehad.
U was er bij, het was zo echt, maar zo onwerkelijk, het kan niet, het zal nooit meer zo zijn.
Toch was het erg mooi, we voerden gesprekken en ik liet u foto's van mijn dochter zien, ze word alweer bijna 1, wat gaat het snel.
Geen idee wat u in mijn droom deed, het zal wel een reden hebben gehad, kan me er helaas niet alles van herinneren, behalve dat we hebben gelachen en het net was of u nooit weg bent geweest, maar de werkelijkheid is veel harder, bah...

2 dagen geleden was u anders jarig geweest en het is alweer ruim 10 jaar geleden dat we afscheid hebben genomen, het waarom, zoveel vragen, voor iedereen die u lief had zal voor altijd blijven.

Life goes on, maar sommigen verdienen een speciaal plekje in iemands hart... 

Dag mijn lieve jongen,

Het was inderdaad het geval, wat ik van morgen al verwachtte. De hele dag tot vanavond 9 uur hebben we bezoek gehad.
We hebben geprobeerd een beetje in jouw stijl te handelen en dat leidde tot verschillende verhalen van veel verschillende mensen die speciaal voor jou kwamen. Zo fijn dat ze jou en ons niet vergeten zijn.

Ma heeft haar uiterste best gedaan om het iedereen een beetje naar de zin te maken wat de inwendige mens betreft en zoal je weet kan ze dat uitstekend doen en had jij iets dergelijks niet van een vreemde.

Behalve bezoek en post , heb je ook weer veel prachtige bloemen op je graf gekregen. Het is gewoon een zee van bloemen op je graf.

Het was een prachtige dag wat het weer betreft en we hebben de hele dag en avond buiten gezeten. Het leek op verjaardagen zoals jij die zelf ook meemaakte als het mooi weer was en buiten altijd vrienden ontving.

39 jaar mijn lieve jongen. Voor ma en mij niet voor te stellen. Uit enkele gesprekken die we vandaag voerden , werd ook duidelijk dat jouw heengaan ook bij andere mensen grote leegtes heeft achtergelaten.

We missen je heel erg nog altijd en we houden nog altijd zielsveel van je.

Liefs, kus en knuffel van ma. 

Dag Maurice,

Vandaag zou je 39 geworden zijn. De data van overlijden en je verjaardag liggen behoorlijk dicht bij elkaar. Het is raar, maar voor ons blijf je eigenlijk altijd 28. Er zullen vandaag weer mensen bij ons op bezoek komen vanwege je verjaardag en tot steun van ons.
Het is en blijft een "vreemde" dag lieve jongen.
We zullen zien wat deze dag ons brengt. Jammer dat we je niet echt kunnen feliciteren en een kus en knuffel kunnen geven. Ik doe het daarom maar symbolisch.
We zullen zien wat deze dag ons brengt.

Natuurlijk ook knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is net 24 uur geweest. Vanavond weer een voetbalwedstrijd op tv geweest. Nederland weer helemaal in de ban van het voetballen. Het doet me in dit geval weer denken aan de periode vlak na jouw overlijden toen er ook een soortgelijk toernooi werd gehouden. Heb er toen weinig van meegekregen. Maar dat is ook logisch toch?
Als je er verstandelijk over nadenkt, is het toch eigenlijk waanzinnig hoe druk mensen zich hierover maken. Natuurlijk kijken ma en ik er ook wel naar, maar ik kan me er nu minder druk om maken dan voor jouw overlijden.

Vanavond bezoek gehad van Marjan. Zij is nog altijd even enthousiast over JULLIE sport die jij ook met alle liefde uitoefende. Ze is ook geslaagd voor haar diploma om les te mogen geven. Ik weet zeker dat je dit heel leuk voor haar had gevonden.
Lesgeven, sportschool en zwarte band hoorden en horen nog altijd bij jou voor ons.

Dag mijn lieve jongen.
Ik wil zoveel zeggen, Dat weet je. Weet ook dat we je nog elke dag missen en vreselijk veel van je houden.

Liefs en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste van de maand. Je vriendin heeft uiteraard weer gebeld, zodat ma en ik weer op de hoogte zijn van wat er zich afspeelt in de omgeving Borculo-Lochem.
Hebben ze hier over twee weken grote vakantie, daar moeten ze nog een poosje doorwerken, omdat ze als laatste vakantie krijgen.
Het is altijd fijn om met Anjo te spreken. Maar daar weet jij alles van.

Vandaag de langste dag van het jaar. Ik kijk er altijd naar uit, omdat het zo lekker lang licht is.
Kan er gewoon niet aan wennen dat het vanaf vandaag 's avonds weer eerder donker zal worden. Ik hou letterlijk van licht in de duisternis.
Maar tegelijkertijd is deze dag de aankondiging voor het begin van de zomer.
Nu maar hopen op mooi weer.
Gisteravond hier een straatbarbecue gehad. Was er ook al toen jij er nog was en ervan kon genieten. Vooral van de gezelligheid en het lekkere eten.

Vandaag zijn ma en ik bezig geweest met snoeien bij je begraafplaats en ma zorgde weer voor verse bloemen. Het ziet er weer tiptop uit.
Ook zijn we nog even op ziekenbezoek bij het verpleeghuis waar onze fijne vriendin opgenomen is en die jij ook goed hebt gekend. We hopen dat uiteindelijk alles goed komt met haar, maar het zal dan zeker een heel lange weg worden.

Liefs, dikke knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is op dit moment van schrijven 10 voor 12. Bijna nacht dus. Maar nog Eerste Pinksterdag. Als dit berichtje ten einde is, zal het Tweede Pinksterdag zijn geworden, denk ik. Tijden lopen in elkaar over. Net zoals zoveel dingen in het leven.
Ik was van plan iets te zeggen over deze dag en gisteren lieve jongen, maar toen ik deze site opende, zag ik het vorig berichtje dat me eigenlijk een beetje van slag maakte. Dat is niet het juiste woord, realiseer ik me . Ik bedoel meer dat het me enorm ontroerde.
Als ik zulke dingen over jou lees die iemand na 12 jaar over jou schrijft, ben ik verdrietig, maar tegelijk trots op je.
Ik heb het al eerder gezegd dat er voorbeelden te noemen zijn die aangeven dat je niet voor niets hebt geleefd. Maar dit is er voor mij ook een waaruit dat blijkt.
Ik heb geen idee wie Hendrik Jan is, maar ik begrijp wel of voel aan dat jullie op een bepaalde manier toch wel een speciale band hebben gehad en dat er dingen in het leven van Hendrik Jan zijn geweest die jij toch op een bepaalde manier hebt gezien en hem dit hebt duidelijk gemaakt.

Ik vind het geweldig voor jou dat Hendrik Jan dit na 12 jaar op deze manier aan jou kenbaar heeft gemaakt. Ik hoop dat je dit ook "leest". Voor mij is dat wel zo natuurlijk, want om nog steeds contact met je te hebben en te houden, is deze vorm van contact mijn "waarheid" waar ik me gelukkig nog steeds aan vast kan houden. Zo ben je en blijf je nog altijd dichtbij me en blijf je extra " levend" voor me.

Ik weet zeker dat jij het echt fijn voor Hendrik Jan vindt dat hij toch zijn diploma in zicht heeft en het zal krijgen. Ook al zal hij zich tot nu toe best gered hebben zonder dat begeerde papiertje. Dat diploma wilde hij uiteindelijk toch graag en misschien had hij het ook nodig.
Hij is nu midden in de 20, vertelt hij. Niet veel jonger dan dat jij bent geworden. Ik denk dat je toen ongeveer even oud was als Hendrik Jan, toen je hem dit hebt gezegd.
Dat is voor mij het frappante een beetje.
Ik denk dat je nu een " knipoog " aan je oud-leerling zou geven om hem duidelijk te maken dat tijd niet alles zegt. "Beter laat dan nooit", had je hem vast stilletjes toegefluisterd.
Ik wou dat je het ook tegen mij zou kunnen zeggen. Het begint nu een klein beetje tot me door te dringen nu intussen een klein beetje dat jij voor ons hier " altijd (te) laat" zult zijn.
Ik heb het al vaker over "nooit" gehad, dat weet je.
Ik kijk nu op mijn horloge en zie dat het 0.25 uur is. De volgende dag is al aangebroken dus.
Ma is al een poosje geleden naar bed gegaan.

Maar ik ben blij dat ik op dit moment nog even "samen" met jou ben.

Ik had je willen zeggen dat gisteren zo'n fijne dag voor ma en mij is geweest.
Je broer en ons " kleine ventje" dat al behoorlijk groot aan het worden is, zijn gisteren op bezoek geweest en ik heb samen met hem nog een aantal leuke dingen ondernomen.
Bezoek aan het evenemententerrein o.a. Bij oud-buurjongen Erik op kleine racemotor gezeten. Je had dat trotse gezichtje moeten zien mijn jongen. Hij vroeg me ook nog of jij ook zo'n grote motor had gehad die er ook stond. Heb dit natuurlijk beaamd.
Dat moment was een beetje dubbel allemaal.

Marga en Martin ook nog langs geweest. Matthew ook met deze judoka op de foto.
Vreemd eigenlijk dat jij voor Martin het grote voorbeeld was om als judoka door te gaan.
Zo fijn ook dat hij al zo ver is gekomen.

Buurman Buitenkamp gaf ook nog diner vanwege 40 jaar huwelijk. Bij de spare-ribs, die ik er ook zag, moest ik weer aan jou denken.
Je weet waarom.

Vandaag, zondag, bij Fokke geweest en ook bij Henk en Jantje voor de verjaardag van Suze.. Ook bezoek gebracht aan verpleeghuis waar Jantjes moeder nu opgenomen is.
Deze week is er ook al iets vervelends gebeurtd bij deze familie, maar daar ga ik niet op in.

Vanavond nog bij Dinie op bezoek geweest in verpleeghuis. Daar konden we nog tot 22 uur terecht.

Ik weet niet waarom ik dit allemaal vertel, maar komt zeker ook , omdat ik het gevoel heb dat je heel dicht bij me bent en je het vast graag even had willen weten.

Wat Tweede Pinksterdag betreft, kan ik alleen nog maar zeggen dat die nu ondertussen is begonnen en we zien wel wat er gebeurt.

Dikke knuffel en kus van ma (die waarschijnlijk al slaapt).

Welterusten mijn lieve jongen.
Of ben je daar altijd " wakker" ?