Maurice Kip

Ik heb respect voor u. U moet toch veel verdriet hebben om uw zoon. Ik hoop dat u de kracht vind en heeft om toch nog iets van het leven te maken. Ik hoop ook dat het uw vrouw en u goed gaat. Ik draag u een warm hart toe. Veel sterkte! U verdient het. 

Dag mijn lieve jongen,

Wat fijn dat Ramona nog even heeft gereageerd. Ze heeft ons met haar voor jou bedoelde woorden echt geraakt.
Ik lees nu net het berichtje hier dat ze gisteren hier heeft geplaatst.
Het is zo bijzonder dat ze over het bezoek aan je graf spreekt. Zonder dat we van haar verhaal hier wisten, zijn ma en ik samen naar jouw graf geweest vanmorgen. Het was zulk mooi weer en omdat we niet ver hoefden te lopen, heb ik voorgesteld om even bij jou te kijken. Je begrijpt dat ma niets liever wilde dan even weer bij jou te kijken. De mooie (voorjaars)bloemen die volop bij je bloeien, konden haar goedkeuring wegdragen. Het zal nog wel een poos duren voordat ze haar mooie bloemstukjes weer voor je maakt, maar haar aanwezigheid vandaag bij jou , is al een stap op de goede weg toch?

Ook toen Ramona over jouw glimlach schreef toen ze bezig was te "puberen" in de vensterbank, verscheen er bij mij een glimlach.
Ik moest denken aan jou dat je bij mij in de klas zat als leerling en zoon. Je was toen 12 of 13 jaar. Totaal niet rebels, maar zo onschuldig en lief voor me als vader en leraar. Je was zo enthousiast. Ik ben blij dat je dat enthousiasme als docent altijd hebt bewaard. Dat blijkt toch eigenlijk wel uit de reactie van Ramona. Als ik jou in de klas druk bezig zag, zal er vast ook een glimlach zijn verschenen om mijn mond. Dit speelde zich in de eerste klas van het voortgezet onderwijs plaats.

Ik realiseer me nu dat jij toen ongeveer ook 25 jaar was toen je Ramona lesgaf. Even oud als zij nu. Zij was toen het meisje van 12, zoals jij het jongetje van 12 bij mij.

Ik weet zeker dat je nu ook zult glimlachen om wat Ramona bij jou en bij ons heeft losgemaakt.

Wat is toeval? Bestaat het?

Dag mijn lieve jongen.
Knuffel van mij en kus van ma.

Namens Maurice, jij bedankt voor je lieve woorden Ramona.

"Ik ben, wie ik ben."
"Jij bent, wie jij bent."
"Hij was, wie hij was." 

Wat fijn om te lezen dat mijn woorden u en uw vrouw zo raken op een positieve manier.
Maurice was een top docent, daar was geen twijfel over mogelijk.
Ik las wat u zei over de glimlach in verband met de naam van mijn dochter, deze glimlach verscheen ook regelmatig wanneer ik in het tweede les-jaar weer wat uithaalde of gewoon in de vensterbank zat in plaats van aan de tafeltjes.
Ik hoop dat uw vrouw zich beter zal gaan voelen zodat jullie samen weer naar het graf kunnen en zij haar bloemstukjes weer kan maken om op die manier toch nog een beetje bij uw zoon te kunnen zijn.

Veel liefs en alle kracht voor jullie allen om dit verlies door mooie herinneringen toch wat draaglijker te maken. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Als het kan, zal ik je vertellen over wat ik aan je kwijt wil hier.
Wat me als eerste raakte toen ik de site hier opende, was het indrukwekkende verhaal van je oud-leerlinge Ramona. De hele dag heeft dit verhaal door mijn hoofd gespookt.
Ik was vanmorgen al van plan jou iets te zeggen hier, maar in mijn inleiding werd ik al onderbroken door bezoek dat hier de hele week al plaatsvindt door verschillende mensen. Ze komen allemaal bij ma op ziekenbezoek. Gelukkig kunnen we dit allemaal wat regelen en in goede banen leiden.
Het is zo'n heftige tijd geweest voor ons beiden. Het lijkt weer de goede kant op te gaan met ma.
Ik kan het niet dagelijks waarnemen,maar in vergelijking met vorige week toen ze thuiskwam uit het ziekenhuis zie ik wel grote vooruitgang.

Zoals ik al zei, werd ik vanmorgen enorm geraakt door het het verhaal van Ramona dat ze gisteren hier heeft achtergelaten.
Toen ik het verhaal had gelezen, werd ik alleen maar weer gesterkt in de gedachte dat je toch niet voor "niets" hebt geleefd, hoewel we je nog steeds niet kunnen missen. Het verhaal greep me echt aan door de manier waarop ze over jou spreekt.
Onvoorstelbaar, maar zo waardevol voor ma en mij is dat ze je na bijna tien jaar zo neerzet en over je denkt. Een jonge vrouw intussen. 25 jaar intussen. Een paar jaar jonger dan jij werd. Zelf al moeder van een kind met een prachtige,toepasselijke naam. Ik weet zeker dat er bij jou een glimlach om je mond zou komen als je deze naam zou horen. Ik weet zeker dat je dit geweldig vindt en heel erg waardeert van jouw "buitenbeentje".
Ik vind het zo fijn dat ze schrijft dat ze je levensles goed heeft begrepen door te zeggen: "Ik ben wie ik ben'. Het past helemaal bij je credo: " Niet voor de de school leren wij, maar voor het leven." "Non scolae sed vitae discimus" staat niet voor niets op je graf dus.

Ik vind het fijn te kunnen lezen dat ze in haar schooltijd door het verdriet niet heeft kunnen verwoorden hoe ze zich voelde.
De manier waarop ze dat nu heeft gedaan, geeft aan wat ze voor jou heeft betekend en het geeft ma en mij enorm veel kracht en steun.
Ontroerend te lezen was dat een foto van haar en jou nog altijd aan haar geboorteschilderij hangt. Ik weet ook zeker dat jij, mijn lieve jongen, dit geweldig waardeert. Je zou tegen me zeggen: " Zie je nu wel pa, ik deed het nog niet zo slecht voor de klas." Ik wist het eigenlijk al, maar als ik na tien jaar zoiets lees, weet ik het zeker.

Je merkt dat ik heel erg ontroerd ben. Dit berichtje hier was gewoon een " cadeautje" dat ik misschien even nodig had in de verschrikkelijk zware tijd die we net achter de rug hebben. Ik hoop dat het nu weer goed gaat komen met ma. Het zal nog lang duren, maar het zal vast goed komen.

Vandaag heb ik je graf weer verzorgd. Ik doe mijn best, maar zulke mooie dingen die ma met bloemen voor je kan maken, kan ik niet.
Maar dat weet je gelukkig wel.

Ik zou nog zoveel willen zeggen, maar je begrijpt me gelukkig zonder verdere woorden.
Veel liefs van me en dikke knuffel en kus van ma. 

Lieve Maurice (en familie)

Ik kon niet slapen en gek genoeg moest ik aan u denken, 2 bijzondere, gezellige en super jaren Engels van u gehad, het eerste jaar als mijn mentor van V1K in 2000-2001.
Het moment dat u overleed was vlak voordat mijn vader na een zwaar motor ongeluk weer thuis kwam en mijn broer en ik onze examens behaald hebben aan het Staring College.
Vol ongeloof, 22 mei 2004, kreeg ik tijdens mijn weekendbaantje in Lochem te horen dat u was overleden, ik vond het een zieke grap, het was onmogelijk.
U was er altijd voor alles en iedereen, ik was een 'buitenbeentje' toen al en nu nog, ik doe mijn eigen ding op mijn manier, geleerd van u, want 'ik ben, wie ik ben'
Veel mogen mee maken van uw enthousiasme en inzet, heb zelfs nog een gezamenlijke foto van ons in Hellendoorn, deze hangt al sinds uw overlijden aan mijn geboorte-schilderij bij mijn ouders, word vaak aan u herinnerd.
Inmiddels is het 2014, ben alweer 25 geworden, getrouwd en heb sinds augustus 2013 een prachtige dochter genaamd Rebèlle, toepasselijk want rebels was moeders op school wel een beetje :-)
Ik heb alle berichten gelezen, herinnerde mij weer dat ik toendertijd door het verdriet niet heb kunnen verwoorden hoe ik mij voelde, Robbie Williams is net als van u ook 1 van mijn favorieten en vooral Feel en Angels blijven speciaal en emotioneel.

Lieve familie van Maurice, hartverwarmend te zien dat jullie hier nog tegen hem praten, een bijzondere man en zal ook door mij nooit vergeten worden.

Dikke kus en knuffel waar u ook bent!

Ramona Rouhof V1K 2000-2001 

Dag mijn lieve jongen,

Het is inderdaad fijn om af en toe een uitlaatklep te hebben. "Bedankt" voor je hulp en steun, zou ik willen zeggen. Je weet dat ik duizend doden ben gestorven van angst om ma. Wat een tijd hebben we achter de rug wat de operatie betreft. Niet te "filmen" wat er allemaal met haar gebeurd is. Gelukkig heeft ze het overleefd. Sinds gisteren is ze terug uit het ziekenhuis. Er zal nog een lange weg te gaan zijn, voordat ze weer een beetje normaal kan functioneren. Ik hoop dat ze weer de oude wordt, maar het belangrijkste is dat ze nog bij ons is hier. Jou kwijtraken is voorlopig toch genoeg geweest? Ik heb het gevoel dat je ma's beschermengel bent geweest. In wanhoop kun je zoiets toch bedenken en hopen.

Ze heeft vaak aan je gedacht mijn lieve jongen. Wees daarvan overtuigd. Ze mist je nu ook zeer. Vooral nu ze niet in staat is voor je bloemen te zorgen op je graf. Zoals zij dat altijd heeft gedaan, kan ik het niet. Je weet hoe mooi ze mooie bloemstukken kan maken en bloemschikken op allerlei andere manieren.
Elke dag was ze paraat bij je om je graf te onderhouden en de bloemen te verzorgen en de olie bij te vullen om " haar licht" over jou te kunnen laten schijnen. Licht dat nog altijd warmte uitstraalt. Ik hoop dat ze dat " licht" naar jou toe in de toekomst nog lang mag laten stralen. Dat "licht" en mijn klein "sterretje" geven mij weer extra kracht en warmte.

Bedankt dat je er voor me was. Jammer genoeg niet in levende lijve. Wat die laatste drie woorden betekenen, begint nu extra goed tot me door te dringen.

Kus van ma, knuffel van mij. 

Lieve ouders van Maurice, af en toe kom ik op de site van Maurice en vind het ontzettend knap dat u zo openhartig met Maurice praat, en eerlijk bent over jullie verdriet en hoe jullie hem nog missen, voor rouw bestaat geen tijd!!! al vinden de meeste mensen dat het na een jaar over moet zijn. Ik heb heel veel respect voor jullie. warme groet Jannie 

Dag mijn lieve jongen,

Wat een strijd is en wordt er nog geleverd. Is door de dokters en wordt voor ma.
Ik reken op je als HAAR beschermengel mijn lieve jongen. Angels is toch je credo?
Fijn dat ik zonder woorden bij je terecht kan. Kan ik ook bij ma. Hebben dan geen woorden nodig.
Aanwezigheid en streling genoeg.
Ik hoop ...

Kus en knuffel van ma. Ze zal het ook van jou hard nodig hebben.

Ik hou van je en ik mis je.

Gelukkig "straalt" het kleine "sterretje" weer.
Fire, fire!!! Je zult mijn geluksgevoel daarvan herkennen.

Dag mijn lieve jongen. Blijf je waakzaam? 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag zo'n hectische dag.
Ik hoef je niets te zeggen.
Ik ben blij dat ik nu even alleen ben en even tot mezelf kan komen met en bij jou.
Natuurlijk roept het ziekenhuis in Zwolle helemaal associaties op met jou. En zeker nu weer op een hartafdeling. Daar waar ze jou niet weer "aan de praat" kregen, hoopt ma dat ze haar morgen weer goed "aan de praat" krijgen.
Letterlijk en figuurlijk. Vanzelfsprekend hebben we allebei aan jou gedacht toen we met de ambulance binnen kwamen rijden. Gelukkig in een ander gebouw.
Ik hoop dat je ma's beschermengel wilt en kunt zijn. Wilt is niet de vraag, ik weet het. Als je het kunt, dan graag. Zul je zeker niet nalaten.
Je weet en begrijpt hoe ik me nu voel. Fijn dat je toch naar me "luistert".

Liefs en extra dikke knuffel en kus van MA. 

Dag Maurice,

Vandaag weer de 21ste en dus maar weer even reageren. Het lijkt er wel op dat ik alleen op de 21ste aan je denk, maar niets is minder waar. Dat weet je ook.
Vandaag krijgen we weer bezoek. Fokke en Jantje komen langs en dat aantal zal ongetwijfeld uitgebreid worden. Ook veel telefoontjes van mensen die meeleven.
Ma en ik zitten nu even rustig koffie te drinken.
Ik hoop dat ze een beetje opknapt, maar ze is nog lang niet de oude weer. De tijd zal het uitwijzen lieve jongen. We missen je nog elke dag en vooral in situaties zoals nu.

Liefs en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Het zijn een paar heftige weekjes geweest. Ma is erg ziek geweest en heeft tien dagen in het ziekenhuis gelegen. Gisteren is ze teruggekomen en ze zal weer "knokken" om weer terug te komen.
Helaas is ze nog lang niet de oude en zal ze nog een aantal onderzoeken en/of operaties moeten ondergaan. De tijd zal het leren.
Heel veel hulp en bezoek gehad. Vandaag was het rustig en kon ze gewoon een beetje bijkomen.
We hebben je gemist lieve jongen. Het leven gaat zo vaak anders dan je hoopt of verlangt.

Ik heb ook mijn verjaardag anders gevierd dan anders, zoals je zult begrijpen.
Nu onze aandacht weer richten op ma's gezondheid. Het zal nog tijd duren voor ze weer de oude is.

Kus, knuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag al weer de laatste dag van het jaar.
Buiten knallen de carbidbussen aan de overkant van de spoorlijn. Af en toe zware knallen.
Knallen die herinneringen oproepen aan vroeger toen jij er was uiteraard. Vanmiddag zijn ma en ik bij je geweest. Ma had ook voor jou wat "vuurwerk" meegenomen. Jij begrijpt wat ik bedoel.
Het is een wat vreemde dag vandaag. Ma en ik hebben beiden totaal niet het gevoel dat het oudejaarsdag is. Natuurlijk horen we de knallen buiten, maar hier in de straat is het bijzonder rustig tot nu toe.

Ik zou aan je willen vertellen hoe ik me voel vandaag of beter gezegd op dit moment. Ik ben wat dat betreft blij dat ik ervan uit kan gaan dat je me helemaal begrijpt en aanvoelt zonder dat ik hier verder iets over hoef te zeggen. Dit soort dagen en momenten zijn zo speciaal mijn jongen. Gevoelens van gemis worden steeds sterker. Daarop heeft tijdsduur geen enkele invloed. 1 jaar of ruim 9 jaar maakt geen verschil. Mijn lieve jongen, ik mis je nog altijd. En ik mis nog meer, maar dat hoef ik jou gelukkig ook niet uit te leggen.

Ik hoop dat ze "daarboven" ook vuurwerk hebben en dat jij je daar vermaakt. Maar als het daar tjjdloos is, zal er geen Oudjaar zijn. Hopelijk altijd "vuurwerk" dan en altijd Nieuwjaar.

Vanuit hier gezien of beredeneerd: goed uiteinde, goed Nieuwjaar.

Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is nu de avond van de laatste Kerstdag.
Ma en ik zitten nu thuis en zijn dat ook de hele dag geweest. Vanmorgen waren we alleen even bij jou. Gisteren bij Fokke .
Er waren ook andere mensen bij jou geweest die aan jou gedacht hadden. Marjan, Dinie, Gretha en Jelmer hebben je mooie bloemen gebracht en een nieuw stuk chocola van je vriend Jan "pronkt" weer op je graf.

Natuurlijk missen we jouw aanwezigheid extra op dit soort dagen. Het is allemaal zo anders geworden in vergelijking met vroeger. Hoef niet op details in te gaan lieve jongen Bij dit soort dagen heb ik nog altijd het beeld van jou met je keukenschort voor om ma in de keuken te helpen. Allemaal lekkere dingen maken en vooral ook zelf voor te proeven.

Je slogan van vroeger om het huis niet te verruilen voor Lochem was altijd:" Ik breng een hoop gezelligheid in huis". Die slogan missen we nog meer op dit soort dagen.

Kerst was altijd gezelligheid voor ons gezin.
Het leven gaat helaas niet altijd zoals je graag zou willen wensen. In gedachten probeer ik in dit geval terug te denken aan de fijne dagen die we samen als gezin en familie hebben gehad.
Helaas zal het nooit meer worden zoals het is.
We noemen dat "geschiedenis".
We zullen zien wat de toekomst brengt.
Eén ding is zeker: voor ons hoor je er altijd bij.

Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag naar Fokke geweest. Toen we thuiskwamen zagen we dat er iemand gebeld had. Contact opgenomen. Bleek het je vriend Jan te zijn geweest. Achteraf bleek dat hij whats-app had gestuurd. Ik had het er gister nog over. Dit begrip heb jij niet meer gekend. Is het toeval?
Ga daar nu uiteraard niet op in.

Jan vertelde me dat hij je vandaag met zijn vriendin heeft bezocht. En dat ook nog in de beroemde "sportwagen". Zo jammer dat ma en ik niet thuis waren, maar is niet anders.

Dit wilde ik je gewoon even laten weten.
Fijne vriendschap hadden jullie lieverd.
Af en toe bekijk ik nog wel eens foto's waarbij Jan en jij "optredens" bij bepaalde gelegenheden van school. Toneelspelen van ma denk ik.

Nu ik hier toneelspelen noem, komt het opeens bij me op dat we dit jaar niet zullen optreden. Door ziekte van een van de mensen hebben we het (voorlopig) uitgesteld. Je begrijpt vast waarom. Hopelijk zullen we het later uit kunnen voeren.
Soms lijkt het hele leven wel een toneelspel, mijn lieve jongen.

Knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Ik heb net een lang gesprek gevoerd via de telefoon met je vriendin uit Borculo. Zij verzaakt nooit om op deze dag contact met ons op te nemen. Echt super.
Op deze manier blijven we uiteraard op de hoogte van het wel en wee van je schooltje.
Natuurlijk praten Anjo en ik ook wel over de praktische dingen in de klas en de veranderingen die plaatsvinden.
Ik vond altijd al, net als Anjo trouwens, dat jij met je lesgeven je tijd ver vooruit was. Ik denk aan de dvd's met daarop de opnames van je lessen door leerlingen gemaakt van toneelstukjes of documentaires.
Vanavond maakt ik ook nog een paar foto's van dingen hier in huis en deed dat met mijn telefoon. Tegenwoordig noemen ze dat een smartphone en ik realiseerde me opeens dat die er in jouw tijd niets eens waren. Misschien wel al in ontwikkeling, maar niet gebruikt in jouw leefwereld. Wat is er toch veel veranderd op dat gebied. Het is gewoon onvoorstelbaar lieve jongen. Ik herinner me nog altijd dat jij met je smsjes bezig was waar ik toen niets van snapte en die jou zoveel lachplezier konden bezorgen.
Ik weet ook wel zeker dat jij je ook helemaal aangepast zou hebben in je lessen wat betreft de moderne communicatiemiddelen, maar ook zeker in het dagelijkse leven.
Toen je voor het eerst met de auto naar Lochem ging, "verdwaalde" je onderweg al en belde je me thuis op. Tomtom hadden we nog niet van gehoord. Onvoorstelbaar gewoon.

Vandaag was het supertriest weer en somber makend. Echt donkere dagen voor kerst. Maakt jouw gemis steeds erger. Ik hoor ook zo vaak zoveel opmerkingen van mensen of op tv die me dan steeds aan jou doen denken. Gelukkig voor de meeste of veel mensen zijn de komende dagen feestdagen, maar het woord feestdagen heeft voor mij een heel andere betekenis gekregen.
Gisteravond zag ik op tv de schrijver Adri van der Heiden die een boek had geschreven over zijn zoon Tonio van 22 die bij een auto-ongeluk om het leven was gekomen.
Eindelijk iemand die onder woorden kon brengen wat ik zo vaak voel en die ik helemaal kon begrijpen en invoelen. Hij verwoordde het verlies van zijn kind op een manier die ook mijn manier was en is. Het is zo moeilijk om aan de buitenwereld duidelijk te maken hoe het is om je kind te moeten missen De wereld draait immers door en de tijd schrijdt immers ook voort? Dat gevoel van missen en innerlijk verdrietig zijn gaat toch over of wordt toch in ieder geval minder? Ik laat het oordeel graag aan anderen over. De mijne hou ik voor mezelf. Ben blij dat ik dat ook niet uit hoef te leggen, omdat het ook gewoon onmogelijk is.

Zo, dat moest er even uit.


Gisteren bij Gertjan geweest.
Hij is nu intussen 18 jaar geworden Maurice. Bij hem thuis zien ma en ik gebeuren zoals het hier vroeger met jou en Francois ging. Wat dat betreft herhaalt de geschiedenis gewoon. Leuk om te zien. Ook in een tijd van vuurwerk knallen bijvoorbeeld.

Ik zou zoveel andere dingen willen zeggen, maar ik weet dat je mijn gevoelens vast zult kunnen volgen.

Ik mis je enorm. Geef je dikke knuffel en kus van ma. 

Angels aangevraagd bij Serious Request.

Ik mis je lieve schat en in deze donkere dagen voor kerst denk ik nog extra aan je.
Kon je maar even bij me zijn. 

Dag mijn lieve jongen,

Even laten weten dat we aan je denken op deze voor ons zo speciale dag.

Liefs en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Had ik het de vorige keer al over hectische dagen, het leek afgelopen weekend wel alsof er alleen maar hectiek was.
Mar wel een plezierige vorm van hectiek gelukkig.
Onze kleine "ster" was weer eens op bezoek met zijn vader en ik kan je niet zeggen wat voor geweldige ervaring dit was. Het voelde gewoon weer als vroeger. Ik ga maar niet op details in, want het zijn juist die details die ma en mij zo goed deden. Ook hebben we samen een bezoek aan Fokke gebracht. Gisteravond zijn ze weer naar huis gegaan. Het was echt heel fijn om op deze manier samen te zijn geweest en dingen te hebben ondernomen.
We zijn vandaag nog weer even naar Een geweest, maar op tijd teruggegaan, omdat we vanaf 18.30 uur een bijeenkomst in het Wilhelminapark hebben bijgewoond. Ze noemen het Wereldlichtjesdag. Dat zijn bijeenkomsten voor mensen die een kind hebben verloren, waarbij deze kinderen dan herdacht worden. Dat is altijd op de tweede zondag in december.
Ma en ik vonden het een "warme" bijeenkomst ondanks de kou en de wind. Het was heel erg sfeervol en verliep op waardige manier.

Ik neem aan dat je nu begrijpt waarom ik over hectiek sprak.

Ik geef je dikke knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Het zijn een paar hectische dagen geweest. Vrijdag mijn jeugdvriend met zijn vrouw. We hadden elkaar veel te vertellen, omdat we in een soortgelijke situatie zitten. Zij ook een zoon verloren.
Zaterdag met de trein naar Alkmaar geweest. Ik had nog treinkaartje. Mooie stad.
Zondag naar Fokke en maandag was Mustafa bij ons en 's avonds toneelrepetitie. Gisteren is Fokke bij ons en uiteraard ook bij jou geweest. Ook nog langdurig met Anjo gesproken in het weekend. Hebben het heel veel over jou gehad. Had vast ook te maken met bezoek van Mustafa. Heel veel herinneringen zijn de laatste paar dagen opgehaald.
Vandaag rustig aan gedaan. Alleen naar Meppel geweest.
Zit nu rustig even mijn gedachten te ordenen.


Kus van ma. 

Fantastisch om te lezen dat Mustafa bij jou en je ouders langs is geweest. Mijn zakdoekvriendje... één van de eerste dagen destijds in jouw leslokaal werd het me teveel en de tranen rolden over mijn wangen... Mustafa drukte me een papieren zakdoekje in mijn handen als troost. Een klein maar veelzeggend gebaar, van een toppertje... we denken vaak aan die momenten, spreken erover en noemen je naam...