Maurice Kip

Dag mijn lieve jongen,

Weer een maand verder. Vandaag 21 december en de kortste daag van het jaar weer. Totaal geen winterweer. De hele wereld staat wel op de kop door het virus dat zoveel op zijn kop zet. Eergisteren is ons "sterretje" al 14 jaar geworden. Onvoorstelbaar gewoon. Een echte jongeman in de dop.
Jammer dat we hem dit jaar ook niet kunnen zien door coronagedoe.
De feestdagen staan weer voor de deur en bij de voorbereiding wat het eten betreft, blijft jouw beeld in "kokskleren" altijd in mijn gedachten komen.
We zullen zien hoe we de komende dagen gaan doorbrengen , omdat er heel veel beperkingen zijn.
Heel veel liefs, dikke knuffel van ma.
Daag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Nu van november. Het is een echte herfstdag. De bladeren vallen in grote hoeveelheden naar beneden en niet alleen hier bij huis, maar ook bij jou. Ma en ik zijn vanmorgen weer druk bezig geweest om het blad op je graf te verwijderen, maar door de wind was het meer water naar de zee brengen. Moeder had weer mooie bloemen voor je meegenomen en het zicht op de bloemen doet de blaadjes wat vergeten. Morgen zullen we vast wel weer wat blad opruimen.
De zaterdagen zijn anders dan we gewend waren. Vaak even een bezoek aan voetbalwedstrijden van onze club die nu op heel hoog niveau speelt. Gek eigenlijk dat jij nooit veel met voetbal had, zoals ma en ik. Jouw aandacht ging vooral uit naar de zwarte band van judo of aanverwante sport. Voor jou was het nooit een vechtsport, maar een vorm van verdedigingssport. Heb je Hendrik ook al "ontmoet"? Kunnen jullie daar de draad weer oppikken?
Het is fijn dat we op deze wereldse denkwijze kunnen blijven converseren. Het geeft mij in ieder geval een goed gevoel op deze manier contact met jou te hebben en te houden. Hoe het echt zal zijn, weet immers niemand? Jij wel in ieder geval. Velen blijven zich met deze vraag bezighouden en leidt zelfs tot misverstanden en meningsverschillen in de wereld. Maar daar ga ik me hier maar niet mee bezighouden.
Ik ga straks nog een eind wandelen met onze nieuwe buurman die jij ook goed gekend hebt, maar niet als buurman. Als ik hier zo aan denk, merk ik ineens wat er allemaal verandert in de loop van tijd.

Van ma extra dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. Tot de volgende keer. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Nu weer een maand verder. Moeder even naar Meppeler ziekenhuis voor klein onderzoekje. Normaal ga ik altijd mee, maar door de coronacrisis is het beter dat ik niet meega en waarschijnlijk mag ik niet eens mee naar binnen. Je hebt geen idee in wat voor wereld wij tegenwoordig leven. Is maar beter ook.
De hele wereld staat min of meer op de kop. Ik ga er maar niet verder op in hier.
Ik zit nu voor het raam met laptop op mijn schoot en als ik naar buiten kijk, zie ik wel veertig vogeltjes die een graantje meepikken van wat andere vogeltjes morsen vanuit een voerbak die aan het vogelhuisje hangt. Het zijn bijna allemaal musjes. Af en toe komen er ook ook Turkse tortelduiven, houtduiven en meesjes. Heel wat kilo's voer gaat er door. Soms is er even geen vogel te bekennen, maar dan weet je dat er bijvoorbeeld een kat in de buurt is geweest of een roofvogel.

Na deze laatste zin getypt te hebben, ging de telefoon en was het je vriendin uit Borculo die ons weer belde vanwege de 21ste. We hebben waarschijnlijk wel een uur gesproken samen. Vele dingen zijn aan de orde geweest. Zowel over Staphorst als Berkelland en over beide families. Esther heeft intussen een baan als lerares Engels. Dat is het enige wat ik er hier maar over schrijf. Dat zal jou ontzettend goed doen. Je zou trots zijn geweest. Al heb je haar alleen maar als klein kind meegemaakt. Wat was het toch mooi geweest als je dit meisje ook nog had kunnen volgen in haar ontwikkeling. Nu een echte jonge dame. Maar zo zijn er zovele mensen bij wie ik jou dat graag had gegund. De tijd staat niet stil. In vroegere jaren hier heb ik het vaker gehad over het begrip tijd. Tijd die alle wonden zou helen bijvoorbeeld. Ik weet nu zeker dat dit voor mij in ieder geval niet geldt. Dat zal voor iedereen anders zijn. Je begrijpt dat we jou nog altijd missen lieve jongen.
Dikke knuffel en kus van ma die waarschijnlijk jou zal bezoeken na haar ziekenhuisbezoek.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Nu al weer van september. Het gaat allemaal zo snel. Vandaag het begin van de herfst, maar ma en ik zitten nog lekker buiten onder de nieuwe overkapping met heerlijk schijnende zon erbij. Vanmorgen heb ik vrijwilligerswerk gedaan bij de voetbalclub. Ik ga daar vaker heen en het is er vaak gezellig. Je weet vast wel welk soort gezelligheid ik bedoel.
Voor je vriendin was het een moeilijke tijd in verband met het overlijden van haar vader die jij vast ook hebt gekend, maar zeker weten doe ik dat niet, maar ik kan me haast niet voorstellen dat dit niet zo is , maar zal het zeker vragen.
Dit jaar geen toneelrepetities. Heel vreemd, eerlijk gezegd.Voor jou zal het moeilijk voor te stellen zijn wat bedoeld wordt met coronaperiode. Maar goed ook.
Voor ma en mij een rustige periode dit jaar wat het toneelgebeuren betreft. Hopelijk kan dit het volgend jaar weer.
Ik sluit nu eerst af en je krijgt dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. Tot de volgende keer. 

Dag mijn lieve jongen,

Op dit moment zit ik in de wachtkamer van een dermatoloog in Assen. Je oom was er ook bij, maar die heeft zijn behandeling achter de rug en is met ma nu ergens gaan koffiedrinken. Moeder mocht vanwege corona niet mee naar binnen en heeft een paar uur in de auto gewacht. Ik moet in totaal vier uur blijven wachten vanaf 9 uur vanmorgen. Met ongeveer vijftig minuten ben ik aan de beurt voor een tweede behandeling.
Waarom ik hier nu even zit te schrijven aan je, is dat jij ons hier in de wachtkamer "vergezelde" vanmorgen. Toen Fokke en ik hier gingen zitten en er verder niemand in de wachtkamer zat, klonk opeens "Angels" door de wachtkamer. We wisten allebei niet wat we hoorden. Bestaat toeval? Ik heb het er vaker over gehad, maar het horen van "Angels" deed ons jouw "aanwezigheid" voelen in ieder geval en voelde als een vorm van hulp en steun.
Dat wilde ik je even laten weten.
Ik wacht nu op mijn beurt voor de verdere behandelingen en wacht verder ook maar op de dingen die nog komen.
Liefs, knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Ongelooflijk, wat gaat de tijd snel en wat is er weer veel gebeurd hier. De laatste weken waren we hier bezig met een nieuwe overkapping en het was heet en Corona speelde een rol. Ik zou er wel een boek over kunnen schrijven, maar het enige wat ik er nu van zeg, is, dat we de overkapping sinds gisteravond kunnen gebruiken en op dit moment zit ik er heerlijk onder te typen om jou dit berichtje te sturen. We hopen in ieder geval dat we vanaf nu van ons "buitenverblijf" in ons achtertuintje kunnen genieten. Er moet nog weer geverfd worden en de ruimte moet nog voorzien worden van lampen en dat soort dingen, maar het voelt goed in ieder geval.
Vorige week kreeg ik de Stentor van de achterbuurvrouw met daarin een grote foto en een uitgebreid verslag van je oud-leerlinge Francien Regelink die haar tweede boek heeft geschreven. Het eerste droeg ze op aan jou en dit boek gaat over ADHD. Ik heb het boek nog niet gelezen, maar deze vorm van "drukte" bij haar, heb jij wel meegemaakt in ieder geval, maar ik weet niet of dit verschijnsel in jouw tijd wel als zodanig werd benoemd. Het artikel was leuk om te lezen.

Gisteravond troffen we bij jouw graf de vader van een vroegere sportvriend van jou uit Zwartsluis. Zijn vrouw kwam uit Stadskanaal en was een vroegere straatgenoot van mij en zij was twee jaar geleden overleden. Hij vertelde ook dat wanneer jij bij hen binnenkwam thuis, je haar altijd flink in je armen sloot en stevig beetpakte en haar begroette met de woorden: "Hallo mijn lieverd". We hebben heel wat verhalen gehoord wat er in de loop van de jaren allemaal gebeurd was daar.

Ik ga nu koffiedrinken met je moeder die net teruggekomen is van de fysio.
Veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Drukke dag hier. En waarmee? Opruimen van de garage en dan komt er wat los. Zo ook weer spulletjes van jou nog. Dat hebben we natuurlijk bewaard. Waar ik maar snel fotootjes van heb gemaakt i.s de correspondentie die we vonden over je prijs bij Edwin Evers met de kuikensloffen. Ik ontdekte twee krantenartikeltjes en een brief met de mededeling van de KRO dat jij met je 2F klas de hoofdprijs had gewonnen. Voor jou een parachutesprong en met klas 2 F naar de studio om radioprogramma bij te wonen. Heel leuk weer te lezen hoe jij en de klas dat hebben ervaren. Ook was het leuk te lezen dat jij Ruud van Big Brother Engelse les gaf wat betreft zijn uitspraak bij een liedje dat hij zong. Jammer dat ik het documentje hier niet kan plaatsen.

Voordat ik hier aan mijn berichtje wilde beginnen, werd ik erg geraakt door Wilma's verhaaltje aan jou gericht. Zo fijn te lezen dat Annelies deze opmerking maakt met betrekking tot Robbie Williams met zijn Angels.
Zo meteen krijg ik vast nog weer telefoontje uit Borculo en ik zal je vriendin vertellen over de weer tevoorschijn gekomen krantenberichtjes en de brief van de KRO. Dat was gedateerd van januari 2000. Dus al 20 jaar geleden ondertussen. Jouw leerlingen waren toen 13-14 jaar en ik realiseer me nu dat die nu al tegen de 34 jaar zijn en al zes jaar ouder zijn dan jij werd.

Ik ga nu nog weer even aan het werk en wacht het telefoontje maar rustig af. Maar dat ze zal bellen, is zeker voor mij.

Heel veel liefs en dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. 

Vakantie!
Een beetje anders dan anders. Laatste weken steeds met een stuk of 10 leerlingen in de klas, rest thuis. Nog steeds ook online... ik wil er niet aan wennen hoor. Ik had me al voorgenomen om na 1 juli ervoor te zorgen dat we als mentorklas weer als geheel elkaar zouden ontmoeten. En dat lukte. Dinsdag in het klimbos in Ruurlo en vrijdag bij het uitreiken van het rapport. Vanwege een dankbrief uit Engeland van één van de twee nog levende veteranen. Jack is 100 inmiddels en had een persoonlijke noot voor de kinderen. Ik had ze eind maart verhaaltjes laten schrijven voor de veteranen omdat ze niet naar Lochem konden komen.
Vrijdagochtend reed ik in mijn auto, omdat ik van alles mee te nemen had, naar het Canadese restaurant. Op de parkeerplaats stonden, inmiddels oud-collega's, Annelies Borggreve en Frans van Dijk al te wachten. De laatste 100m werd ik via de autoradio vergezeld door jou. Althans dat bedavbedacht ik me zo: Angels van RW klonk... ik deed de deur open en Annelies zei: "ach, is ie er ook weer even bij"?

Natuurlijk was je erbij! Vaak en op bijzondere en onverwachte momenten.
Blijf dat doen hoor! 

Lieve mensen,

12 juli,

De geboortedag van jullie lieve zoon.
We denken aan Maurice en jullie.

Lieve groet,
Jouk en Trees 

Lieve Maurice, 45 jaar vandaag! Zou je nog altijd op het Staring hebben rondgelopen als het anders was gelopen? Zou je dan over een paar jaar mijn kinderen in de klas krijgen? Zou willen dat het zo zou zijn! 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het je verjaardag. Daarom mijn felicitatie voor jou. Gisteren heb ik al verteld wat ik voor nu graag kwijt wilde.
Liefs van ons en dikke knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Morgen is het weer een speciale dag. Je verjaardag. 12 juli 1975 ben je geboren en op 28 jarige leeftijd overleden. Voor ons blijf je altijd 28, maar als je rekenkundig gaat denken, wordt het je 45ste verjaardag. In jouw geval blijven we het laatste beeld dat we van je hebben, ons altijd herinneren, maar we zien bijvoorbeeld aan je broer wel hoe hij in de loop van de jaren ook veranderd is en dat zal ook in mijn eigen geval zo zijn.
Vanavond kreeg ik van mijn jongste broer een berichtje met daarop een afbeelding van de achterkant van een kaartje dat jij hem vanaf Ameland had verstuurd. Dat je alles thuis al had voorbereid, was te zien aan de stickers van zowel de geadresseerde als van de afzender. Het stickertje van de afzender stond ook nog op de kop. Dus het moest wel snel allemaal gebeuren. Ik moest wel wat glimlachen toen ik het zo zag. Van Ameland kan ik me herinneren dat je daar ooit was toen je in de laatste klas van de basisschool zat en daar op schoolreis was. Voor het gemak zal ma wel wat stickers voor je hebben laten printen, zodat de familie er zeker van kon zijn dat ze een kaartje van je konden krijgen.
Maar dat dit kaartje vandaag bij het opruimen tevoorschijn kwam, beschouwen we maar als een vorm van een verjaardagscadeautje.
Behalve dat ze in Stadskanaal aan het opruimen waren, deed ik dat hier zelf ook maar weer eens vandaag. Tot mijn grote verbazing trof ik van jouw kamer ook een soort wandschilderijtje aan met daarop een soort van gedichtje in het Engels dat je mee had genomen uit Engeland waar je een poos hebt gestudeerd aan de universiteit van Bedford als onderdeel van je studie hier in Nederland. Het is handgeschreven en er staan ook wat leuke tekeningetjes bij ter illustratie, maar die ik hier helaas niet kan toevoegen.

Aan de achterkant van het schilderijtje staat op een klein stickertje.

22-3-1996

To Maurice,

True friends are very
hard to find.
Keep in touch.
Lots of love from Sarah xxx

Aan de voorkant staat als tekst geschreven:

a poem about

FRIENDS

Some people think that it's great
to be rich.

To be cool and keep up with
the trends

But riches looks just
don't matter at all

Cos what really counts is your friends

Jammer genoeg kan ik de illustratie met bijbehorende tekst niet overbrengen, maar de tekst zegt al veel voor me en dit schrijf ik dan voor jou ook maar als een symbolisch verjaardagscadeau.

Je echte verjaardagscadeau hebben ma en ik vandaag al bij je gebracht in de vorm van mooie bloemen. Ook van de buren kregen we alvast een mooi boeket voor je mee. Die hebben we vandaag ook maar bij je neergezet en we verwachten dat er morgen nog wel meer bloemen bij komen.

Tot dusver hebben we je verjaardag samen met veel mensen kunnen vieren die ons dan met een bezoek vereerden, maar door de huidige coronacris hebben we dit maar afgezegd, net als op 21 mei. Mensen mogen uit voorzorg niet te dicht bij elkaar zitten en om problemen te voorkomen moesten we van bezoek afzien.
Vandaag ook kwamen er weer kaarten via de post van familie en vrienden die ons daarmee een hart onder de riem steken. Natuurlijk ervaren ma en ik dit als heel erg waardevol.

Het is nu zaterdagavond tegen 21 uur. Ik eindig nu mijn bericht en morgen zullen we vaak aan je denken. Gelukkig hoef ik niet uit te leggen welke gedachten allemaal bij me boven kunnen komen. Maar op dit moment weet ik dat nu gelukkig ook nog niet.
Mocht je "hierboven" ook nog een "feestje" hebben, maak er maar wat moois van met alle bekenden die intussen ook al bij je "boven"zijn.

Heel veel liefs en extra kus en knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Nu de "langste"dag. De avonden zijn lekker lang en kun je heerlijk buiten zitten met mooi weer. Ma en ik komen net weer thuis van Fokke waar we de hele dag buiten hebben kunnen zitten. Genoeglijke temperatuur.
Afgelopen week was ik eens met de fiets op stap en kwam ik na enkele omzwervingen ook maar even bij jou langs. Normaal ben ik altijd in gezelschap van ma, maar nu dus niet. Ik had mijn fiets maar op het pleintje geparkeerd en was in gesprek geraakt met mensen die vlakbij jou een graf schoonmaakten. Terwijl ik daar zo stond te praten, zag ik een man en een vrouw aan komen lopen met een mooie bloem bij zich. Zij liepen ook richting het pleintje en ik dacht dat ze bij jouw "buurmeisje"moesten zijn, maar tot mijn verbazing zetten ze de bloem bij jou neer. Opeens kreeg ik in de gaten dat het Jelmer en Gretha waren. Ik had ze in jaren niet meer gezien en ik kreeg van Jelmer te horen dat hij mij ook niet meer herkende, maar we hebben daarna op een fijne manier met elkaar gesproken waarbij jij zeker in het middelpunt stond. We konden weer nieuwe dingen over jou aan elkaar vertellen. En ook de geplande reis naar Amerika kwam aan de orde en ook de beroemde boekenmarkt van Deventer die we samen bezocht hebben. Helaas konden ze niet met me mee naar huis vanwege andere verplichtingen, maar ze beloofden ons een andere keer thuis te bezoeken.
Vandaag is het Vaderdag. Geen staatslot dus voor mij.Gisteren was je broer bij ons op bezoek en dat was heel gezellig. Ook toen hebben we nog enkele jeugdherinneringen opgehaald en gesproken over jullie beelden op 8mm-filmpjes. Ik weet nog hoe graag jij daar als kind naar keek. Je kwam vaak op zondagmorgen bij ons in bed om op de deur van de kledingkast beelden te bekijken die we daar dan op projecteerden.
En zo verstrijkt de tijd. Ik las ook het verhaal van Jurgen die zich ook niet kon voorstellen dat hij nu al ouder was dan jij bent geworden.En dat de tijd dus vreselijk snel gaat als je op deze manier terugdenkt.
We leven nog steeds in de rare "coronaperiode". Jij kent dergelijke perioden uit de geschiedenisboekjes waarover de pest en de Spaanse griep werd gesproken. Wat de mensheid nu overkomt had ik nooit bedacht.
Lieve jongen, ik ga nog even buiten zitten bij je moeder. Ik verwacht zo meteen weer een telefoontje van je vriendin uit Borculo die voor ons als ouders goed zorgt door ons al zo lang aandacht te schenken. Elke 21ste belt ze weer en dan passeren weer veel dingen de revue en ook is er dan plaats voor jou. Je moet weten dat er momenten in ons leven zijn waarbij we graag over jou praten en waarbij je naam weer wordt genoemd. Zo blijf je voor ons nog altijd "aanwezig".
Dikke knuffel en kus van ma. 

De dag is voorbij, de 21e van Mei. Een vreemde dag, want wel vaker denk ik aan u, maar deze dag meer dan anders. Misschien omdat de Keidagen dit jaar niet doorgaan, normaal zorgt dat voor veel afleiding en sta ik minder stil bij bepaalde dingen.
Zestien jaar geleden alweer, nog steeds niet te bevatten. Inmiddels ben ik al ouder dan u op die bewuste dag, ook dat vind ik een vreemde gedachte. In mijn hoofd klopt dat niet, want ik keek als middelbare scholier op naar de "grote" (letterlijk en figuurlijk) Meneer Kip.
Het was een stralende, warme dag, met veel gedachten aan u. 

Lieve mensen,

In gedachten bij jullie.

Lieve groet,

Jouk en Trees 

Geen keidagen in Lochem, wellicht voor 1 jaar niet. Nou en denk ik nu... jou moeten we al 16 jaar missen!
En oooh wat ben ik nieuwsgierig naar jouw online-lessen... waren ook vast een feestje geweest!

Denk aan jou, je ouders, je broer en al die anderen... 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het de zestiende keer dat het 21 mei is zonder jou. Normaal waren we al druk met de voorbereidingen voor het ontvangen van de mensen die ons op deze dag altijd bezochten en dat waren er altijd nog veel. Zij kwamen altijd om jou bloemen te brengen en daarna ons een bezoek brengen. Maar door het "Coronatijdperk" kan dit allemaal niet meer. Ik heb je al eerder verteld dat we in een heel vreemde tijd leven door een virus dat wereldwijd rondwaart.
We hebben al wel veel kaarten ontvangen en niet te vergeten de apps die we vandaag al binnenkregen. Je zult wel denken wat dat nu weer zijn. Ik heb je al vaker verteld over de ontwikkelingen die binnen de digitale wereld plaatsvinden. Tegenwoordig hebben de mensen het druk met "appen"met alle positieve en negatieve kanten die daarbij horen.Wat die vorm van communicatie betreft, is er veel veranderd. Mensen spreken elkaar veel minder vaak en communiceren vluchtig door middel van snelle boodschapjes. Omdat ik nogal vaak uitgebreid van stof ben of het menselijk contact mis, vind ik het jammer dat deze vorm van communicatie de overhand krijgt, maar het heeft ook vele voordelen. En jou kennende zou je het er ook druk mee hebben gehad.
Maar de appjes die wij vanmorgen binnenkregen maakten veel indruk. Zowel door de vorm als door de inhoud.Want ook hier zijn mensen heel creatief.

Gisteren zijn er door vrienden al weer bloemen gebracht bij je. We herkenden de vaas waarin ze stonden. Die gebruiken zij elk jaar en wij brengen deze later weer terug. Jammer dat wijzelf hun bezoek vandaag zullen missen. Je broer heeft aangekondigd wel te komen.Dat is natuurlijk fijn. Alleen moeten we letterlijk wat afstand houden van elkaar.
We wachten maar af hoe deze dag zal verlopen. Het is nu Hemelvaartsdag. De mensen zijn vrij, maar kunnen weinig beginnen. Bepaalde vormen van bewegingsvrijheid worden soms snel afgestraft met een flinke boete.Rare tijd dus. Ook zal het zonder jouw aanwezigheid voor ons altijd een rare tijd blijven.

Extra dikke knuffel van ma en veel liefs.
Dag Maurice, 

Wij wensen Harm & Hennie& François een sterke dag toe,wij gedenken mee,het zal weer een pracht van bloemen daar bij Maurice staan,hij heeft zeker geweten dat er zoveel mensen van hem en zijn Fam houden.het zijn maar een paar woorden wat wij kunnen doen,we denken aan jullie,en we denken aan lieve Fokke die heeft het ook moeilijk mee,altijd als wij het erover hebben dan komen de tranen,en dat blijft zo.liefs van ons . 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Nu al weer april. Volgende maand is het weer een jaar verder. Ongelooflijk.
De vorige keer schreef ik je al dat het een bijzondere tijd was die zeker een plek in de geschiedenisboekjes zal krijgen. Het Coronavirus-tijdperk.
Ongelooflijk wat dit voor gevolgen heeft. Rampzalig gewoon.
Vanmorgen kwam er hier een bericht binnen dat er een jonge vrouw die wij door het toneel hebben leren kennen, overleden is.
In dit geval niet door het virus, maar ze was al langer ziek.
Ma en ik schrokken allebei van dit bericht, omdat we haar en haar twee kinderen afgelopen zaterdagavond nog tegenkwamen bij een wandeling. Zij verplaatste zich met een soort elektrische zitstoel en haar kinderen waren bij haar met een step. We hebben nog een poosje met haar gesproken en het over haar gezondheidssituatie gehad.Ze vertelde daar toen over en ze kwam redelijk positief over maar vertelde wel dat ze hevige buikpijn had vaak. Daarna zijn we weer verder gelopen en later kwamen we elkaar nog keer weer tegen vlak bij haar huis. Toen vroeg Geertje, zo heet ze, aan ons of het mogelijk was dat ze een USB-stick kon krijgen van ons laatste toneelstuk, omdat ze wel aanwezig was geweest bij één van de toneelavonden, maar door haar ziekte eerder weg moest en het laatste gedeelte niet had kunnen zien.Natuurlijk kon dat en toen we bij ons eigen huis kwamen, hebben we gelijk een USB-stick gepakt. Ma deed deze in een envelop met een kaartje er bij in en die heb ik toen direct naar hun huis gebracht en afgegeven aan hun zoontje.
En nu vanmorgen het bericht dat ze al overleden is. Ma en ik kunnen er met ons verstand niet bij.
Ach Maurice, als ik dan denk aan de gang van zaken bij jouw begrafenis en hoe die verlopen is en het vergelijk met de situatie van nu, word je alleen maar verdrietig. Er mogen hooguit dertig personen bij aanwezig zijn en op anderhalf meter afstand van elkaar. Vreselijk als je dit overkomt. Afscheid nemen is al zwaar, maar op deze manier is het vreselijk zwaar voor de mensen die achterblijven. Daar zijn gewoon geen woorden voor.

Onze kleinzoon moest dit jaar ook verstek laten gaan wat zijn vakantie hier betreft. Allemaal door dat virus.Ook je broer komt niet op bezoek hier.
We komen als buren niet meer bij elkaar. Hier komt niemand meer op bezoek en wij gaan ook nergens meer naartoe en proberen op anderhalf meter afstand te blijven van mensen die we onderweg tegenkomen.

Zo kun je misschien een beetje de situatie waarin we nu leven, aanvoelen.

Veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

De vorige keer schreef ik al over de rare toestand waarin we zijn terechtgekomen.
Heel de wereld is "overvallen" door een levensbedreigend virus.
Gelukkig hebben we tegenwoordig de beschikking over wat ze met een mooi woord "social media" noemen.
Ik heb het al vaker gezegd: het is ongelooflijk wat er in zo'n korte tijd op digitaal gebied is veranderd .
Zo hebben we o.a. de beschikking over Facebook. Ik heb dat niet, maar je moeder wel. Via dit medium wordt er heel veel over mensen verteld. "Big brother is watching you" is echt van toepassing Maurice.
En zo vertelde ma me net dat je oud-leerling Mustafa vandaag jarig is. Fijn om te weten natuurlijk. We hebben altijd een heel speciaal contact met hem gehad. Ik heb hier vaker over verteld aan je.
Ik vroeg me af hoe oud hij intussen zou zijn, maar moeder vertelde me heel snel dat hij 29 is geworden.Dus hij is intussen al ouder dan jij bent geworden. 28 blijft voor mij altijd een magisch getal. Op bijna twee maanden na zou jij ook 29 zijn geweest.
Zo zijn er al heel wat oud-leerlingen van je al veel ouder dan jij ooit bent geworden. Dat blijft een rare gedachte.
Als ik aan vroeger denk en dat associeer met Mustafa, dan moet ik altijd aan je begrafenis denken. Hij was het als één van de kleinste jongens die het grootste bloemstuk vanuit de dienstruimte meedroeg naar de begraafplaats en hij wilde onder geen beding dat bloemstuk even aan een ander afstaan wegens de warmte of het zware gewicht. Zo apart dat dat altijd bij me zal blijven. Hij liep vlakbij me in de stoet. Later hoorde ik wel van je oud-collega's hoe hij zijn verdriet heeft proberen te verwerken vlak na je overlijden.
Gelukkig heeft ma hem digitaal met zijn verjaardag kunnen feliciteren.
Verjaardagsfeestjes zijn er niet bij vandaag de dag. Ik ga daar maar niet op in. Ik kan alleen maar zeggen dat het echt een heel nare tijd is waar niemand van ons ooit van gedacht heeft dat dit zo heftig zou uitvallen.
Ik zou zoveel willen zeggen Maurice, maar ik weet gewoon niet waar ik zou moeten beginnen of eindigen.
Daarom krijg je veel liefs van ons en een heel dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. Na bijna zestien jaar denken we nog elke dag aan je. En in deze rare tijd misschien nog wel vaker. Nogmaals: dag mijn jongen.