Maurice Kip

Dag mijn lieve jongen,

Gelukkig ben ik weer thuis. Helaas met behoorlijk veel beperkingen, maar houden de moed erin.
Dag Maurice. Knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Bij het nalezen van de vorige tekst zag ik dat ik het woordje "niet" vergeten had tussen te voegen. Daaruit zou je haast de conclusie trekken dat ik graag lang in het ziekenhuis zou willen blijven liggen, maar je snapt wel dat ik het zo echt niet bedoel.
Je vader. 

Dag mijn lieve jongen,
Even een berichtje voor jou. Ik sukkel de laatste tijd wat met mijn gezondheid en stuur je vanaf mijn ziekenhuisbed dit berichtje. Ik heb hier de beschikking over de laptop en die gebruik ik voor de eerste keer hier. Had er de puf niet voor. Ik ga er vanuit dat je wel weet wat er aan de hand is met me. Waar ik dat op baseer, weet ik ook niet, maar zo voelt het voor me. Ik hoop dat ik hier lang hoef te blijven. Gewoon afwachten zeg ik maar. Gisteren zijn ma en je broer geweest. Hier is een prettige temperatuur, maar buiten schijnt het weer warm te zijn of te worden.
Je snapt dat ik je heel veel zou willen zeggen, maar ik ga er maar vanuit dat je mijn gedachten kunt lezen.
Knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Tijd om je weer met een berichtje te "verrassen", maar bij het openen van deze site werd ikzelf echt verrast door wat Francien je allemaal heeft geschreven en over je heeft gezegd. Ongelooflijk dat ze nu bijna 33 is, terwijl jij maar 28 jaar werd. Waar blijft de tijd? Natuurlijk is het voor ons als ouders zo fijn te lezen wanneer mensen positieve dingen zeggen over je kinderen en in dit geval ben jij dat. Natuurlijk hebben wij haar eerste boek ook gelezen en dat ze het aan jou heeft opgedragen was natuurlijk ontzettend fijn.Ma heeft het boek keurig gestald op het kastje samen met andere leuke gebruiksvoorwerpen van jou.
Haar opmerking over je bezoek aan de studio bij de uitzending van Edwin Evers klopt. Ik heb het er hier ook wel eens over gehad. Hij werkte toen nog bij de KRO en door een leuke klassenfoto te sturen, waarbij jullie allemaal versierd waren met stickers, wonnen jullie allemaal kuikensloffen en mochten jullie in de studio de uitzending volgen.Ook stelde Edwin Evers jou nog enkele vragen. In diezelfde uitzending was ook Ruud van de eerste "Big Brother"serie aanwezig en met hem raakte je nog in gesprek. Leuke herinneringen. Wat een verhalen allemaal. Maar fijn die nog weer eens opgehaald te horen worden door iemand anders met wie je ook een speciale band had. Blijkbaar heb je heel veel van je leerlingen/kinderen het gevoel gegeven dat ze allemaal speciaal waren. Ik weet ook dat je op jouw manier van je leerlingen hield en dat je hebt geprobeerd hun duidelijk te maken dat "LEREN NIET ALLEEN VOOR DE SCHOOL IS MAAR VOOR HET LEVEN." Daarom is het ook voor ons fijn te lezen hoe ze over jou denken en hoe ze je als mens hebben ervaren.
Wij hebben je als kind ervaren. Al was letterlijk een groot kind en kijken heel anders naar je natuurlijk.Maar daarom extra fijn dit soort dingen van je oud-leerlingen te lezen.
Vandaag naar Amersfoort geweest. Geassisteerd bij werkzaamheden die in het huis van je broer uitgevoerd moesten worden door anderen. Zo jammer dat jij dit niet meer meemaakt. Je zou vast je steentje daar ook willen bijdragen als dat gevraagd werd. Ook werd ik daar gebeld door je vriendin uit Borculo. Zo fijn dat ze nooit verstek laat gaan.
Ik ga nu even uitrusten van de vermoeienissen.
Dag mijn lieve jongen. Liefs, knuffel en kus van je moeder. 

Lieve Maurice,

Nog geen vijf minuten later ben ik al weer terug.

Ik heb er eind vorig jaar alles aan gedaan om de laatste aflevering van Edwin Evers terug te luisteren. Omdat ik mij vaag herinner dat je ooit met een klas te gast was bij hem, volgens mij vanwege de leukste klas! (Weet ik niet zeker). Nu lees hier terug dat Liesbeth dit aanhaalt. En dit bevestigd mijn gedachte.

Ik liep op de dag van die laatste uitzending met een koptelefoon op door Disneyland Paris. Ik had daar heel sociaal moeten doen, omdat het een werkuitje betrof van mijn werk. Ik wilde koste wat het kost luisteren. Dat is mij niet in dank afgenomen, maar ik had ook geen zin om tekst en uitleg te geven over waarom.

Nu ben ik nog blijer dat ik die laatste uitzending heb beluisterd. Als ik Edwin Evers ooit tegenkom ga ik hem zeker bevragen naar jou!

Groetjes en tot de volgende keer.
Francien 

Lieve Maurice,

Daar ben ik. Mijn boek 'Francien laat je tieten nog eens zien' heeft het goed gedaan. Zo goed zelfs dat ik inmiddels net mijn tweede boek 'Help, ik sta (ongewenst) online!' over dit onderwerp heb afgerond en nu begin aan mijn derde boek.

Dat derde boek, dat gaat over mijn ADHD. En daarbij schrijf ik een stukje over het niet drinken van alcohol, zo stond ook vermeld in mijn eerste boek:

"De meest opvallende leraar van het Staring College is toch wel Maurice Kip. De beste man is groot. Heel GROOT. Hij gaat de twee meter ver voorbij. Als hij niet praat fluit hij het nummer ?Always look on the bright sight of life tadatadatadatadatada . ?Hij draagt meestal een beige broek met van die zakken aan de zijkant. Met daarboven een grote stoere crème-kleurige kabeltrui. Een zweetsnorretje maakt het geheel af. Het had net zo goed een bodyguard kunnen zijn in plaats van een leraar Engels. Het bord underground duid gelijk aan dat je je ergens in hartje London bevindt. Zijn lokaal is omgetoverd tot een pub. Salt & Vinegar chipzakken, Guiness bierglazen

?Frankje! Hoe was je weekend?? ?Thank you for asking. It was absolutely great.? Gooi ik er met een overdreven Brits accent uit. Als Tetske (mijn grootste rivaal, in de strijd wie sleept het hoogst cijfer binnen) binnenkomt krijgt ze ook al zo?n fijne ontvangst. ?Tetje! Waar zat je dit weekend?? We kletsen gedrieën een eind weg. Tijdens de les komen allerlei Engels producten voorbij. Meneer Kip wijst trots op zijn collectie Guiness bierglazen. ?Wie lust er bier?? Er gaan veel handen de lucht in. De mijne niet. ?Ik heb lol zonder alcohol.? schreeuw ik door de pub aka het klaslokaal. ?Frankje! Dus jij gaat niet drinken tot je achttiende?? zegt meneer Kip.? ?Nee.? antwoord ik nonchalant.

Bij de eerstvolgende Engelse les ligt er contract op me te wachten. ?Frankje, wil je dit even voor me ondertekenen?? vraagt hij. ?Hierbij verklaar ik, Francien Regelink, dat ik tot mijn achttiende geen alcohol zal nuttigen. Op 27 september 2004 keer ik, Francien Regelink, terug naar het Staring College om samen met Maurice Kip A pint of Guiness te drinken.? Ik kijk hem verbluft aan. Voel me zelfs vereerd met dit contract. Onder toeziend oog van mijn klasgenoten onderteken in het contract. Die paar Flügels die ik hiervoor dronk tellen niet mee. Vanaf nu drink ik geen druppel meer. ?Ik heb lol zonder alcohol.? spreek ik die les meermaals uit. Het contract wordt ingelijst en direct aan de muur gehangen. Als ik vanaf nu fouten maak, kan ik ieder geval niet vluchten in de smoes ?Ik was dronken, ik kan het me niet meer herinneren.? Ik doe alles bij mijn volle verstand.

Ik houd mij hieraan. Het contract heeft een heel belangrijke uitwerking gehad op het verloop van mijn jeugd en mijn verblijf op de middelbare school, voor het tieten incident plaatsvond.

Ik heb zoveel aan jou te danken. Je leerde mij en mijn klasgenoten op speelse wijze de Engelse schrijfwijze en uitspraken. Die goed van pas kwamen toen ik voor het Europese hoofdkantoor van Nike mocht komen werken.

Ik heb fouten gemaakt toen ik jonger was (wie niet overigens), maar ik heb heel veel fouten vooral NIET gemaakt. Omdat ik dingen altijd met mijn volle (adhd) verstand deed. Ik was niet dronken. Ik was niet aangeschoten. Ik was broodnuchter. En dat heeft me behoed van heel veel potentiële disasters.

Zelfs toen ik 18 werd en we eigenlijk samen mijn eerste biertje zouden drinken in jouw Engelse pub liet ik de alcohol staan. Op mijn 19de raakte ik pas mijn eerste cocktail aan. Die droeg ik op aan jou.

Als het boek er daadwerkelijk komt, ben je de eerste die het ziet.

Dank voor al je levenswijsheden. Door jou ben ik meer dan ooit een rijk mens. Die, ondanks alles, een superfijne tijd heeft gehad op de middelbare school.

Ps. Always look on the bright side of life."

Ik dacht ook weer even aan deze mooie gedenkplaats en de verhalen die mensen er over jou schrijven. Ik ben inmiddels 32 bijna 33. Wat was het toch gaaf geweest als je een stukje had kunnen meeschrijven aan dit derde boek.

Liefs,
Francien 

Dag mijn lieve jongen,

Hier ben ik nog een keer en dat vanwege de 21ste. We komen net terug van je oom.Tussen 12 en 21 juli zit ook de verjaardag van je grote broer. Ook dat is een heuglijk feit natuurlijk. Zo jammer dat je daar geen getuige van kunt zijn, maar je leeft "van boven" vast met hem mee. Je kleine neef is intussen al weer 12 jaar oud en een reus van een jongen.Waar blijft de tijd toch?
Nogmaals knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen.

Ik wil je nog graag even laten weten dat ik gisteravond een heel fijn gesprek heb gehad met Annelies via de telefoon. Uiteraard was jij het onderwerp van gesprek.Vele mooie herinneringen hebben we weer opgehaald. Altijd fijn voor ma en mij. Kus en knuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Er zijn zo af en toe van die dagen dat je door allerlei omstandigheden gewoon verdrietig bent en je je minder prettig kunt voelen. Zo'n dag is het vandaag ook een beetje. Maar als dan de post langskomt die een mooie, geschreven kaart bezorgt, voelt het weer beter, maar tegelijk ook ontroerend en een beetje verdrietig makend doordat het gevoel van gemis van jou opeens weer versterkt wordt en er weer zoveel herinneringen bovenkomen. Deze prachtige en voor ons erg waardevolle kaart kregen we van je oud-collega Annelies.Zij nam afgelopen woensdag op een voor haar fantastische manier afscheid van het Staring College. Zij heeft haar pensioenleeftijd gezond en wel bereikt, zo schreef ze. Ze was hier erg dankbaar voor. In haar dankspeech heeft ze verteld dat het absolute dieptepunt van haar 20 jaar op het Staring College de totaal onverwachte dood van jou was. Ze vertelde over het collectieve verdriet van de kinderen en de collega's.Als je dit als ouders weer zo leest, komen de herinneringen aan jouw afscheidsdienst op school weer boven bij ons. Ma, je broer en ik hebben dat helaas niet meegemaakt maar later wel gezien op een film die van die dienst is gemaakt. Heel indrukwekkend.
Als ouders waren de woorden van Annelies heel erg ontroerend en wat is het fijn dat ze de moeite nam ons een kaart te sturen met daarop lovende woorden over jou en dat je in haar hart nog altijd een speciaal plekje hebt.
Ik las dat ze 20 jaar aan het Staring heeft gewerkt. Nu ik daar zo over zit na te denken, trek ik de conclusie dat jij er een beetje eerder was als docent dan zij.Met jou is het nu 15 jaar geleden en zou je wat meer dan 20 jaar aan school gewerkt hebben.Maar misschien was het ook wel tegelijk.
Wat ik me nog altijd herinner dat je ooit vertelde dat je samen na een feestje in Lochem met een paar collega's in het huis van Annelies hebt geslapen en dat jullie daar toen vreselijk veel plezier hebben gehad. Als ik me niet vergis, speelde luidruchtigheid in die nacht ook een rol. Maar dat heeft Annelies jullie nooit kwalijk genomen.
De kaart van haar was de aanleiding voor het schrijven van dit berichtje. Heel fijn dat we dit vandaag van haar hebben ontvangen.
Liefs, dikke knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Gisteren de hele dag bezoek gehad voor jouw verjaardag. Dat hebben we gewoon weer op gepaste wijze gevierd.Van gistermorgen bij de koffie tot 's avonds laat hebben we bezoek gehad en heb je ook weer veel bloemen gekregen. Toch fijn dat we dit jaar weer hebben mogen meemaken.
Knuffel en kus van ma. 

12 juli...je geboortedag!

ik begin zo weer aan een rapportvergadering. Dat hoort zo bij het einde van een schooljaar, net als vroeger onze kiptrips naar Walibi of Hellendoorn.
Daar denk ik ook nu weer even aan...
Doe ze daar "ergens" een knuffel en voor jou zelf de dikste!

Liefs Wilma 

Dag mijn lieve jongen,

Voordat er bezoek is hier, wil ik je laten weten dat we aan je verjaardag denken. Natuurlijk zouden we je persoonlijk met je verjaardag willen feliciteren, maar het moet nu maar op deze manier. Je zou vandaag 44 jaar worden, maar voor ons blijf je altijd 28. je zou zelf zeggen, denk ik: "Ik heb de eeuwige jeugd." Laten we ons daar maar aan vasthouden dan.
Extra dikke verjaardagsknuffel en kus van ma.
Dag mijn lieve jongen 

Dag mijn lieve jongen,

Nog één dag en dan is het je verjaardag weer. Natuurlijk denken we daar vaak aan. Er zullen ongetwijfeld weer mensen op bezoek komen om je verjaardag met ons te herdenken of te "vieren".
Fijn dat Jelte en Gretha je ook na 15 jaar nog steeds een bloemetje op je graf komen brengen.
Vandaag hebben we het druk gehad met de timmerman die bezig was in de bijkeuken. Ik kan beter zeggen dat de timmerman het druk had. Ik meer met praten. Maar dat had je vast al wel door.
Ik krijg net opdracht de auto weer bij huis te parkeren en daarom sluit ik maar eerst weer af. Ik zal morgen vast nog wel een berichtje sturen. Dag mijn lieve jongen.
Knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste en dus traditiegetrouw maar weer mijn reactie naar jou toe. Ik zou je willen vertellen wat ik vanavond zou gaan doen, maar ik ben totaal "ontroerd" door de woorden van Bart die hij hier op 12 juni heeft geschreven. Mijn avond kan zeker niet meer stuk wanneer ik totaal onverwacht zulke mooie dingen over jou kan lezen. Ik heb het weleens vaker gezegd dat je door de verschillende dingen die hier ook wel zijn genoemd ons het bewijs hebt gegeven dat je niet voor niets hebt geleefd. Dit is ook weer een overduidelijk voorbeeld hiervan. Ik heb ma het ook net voorgelezen en natuurlijk ontroerde het haar ook. Goed voorbeeld heeft goed doen volgen, zo blijkt maar weer. Namens Maurice ontzettend bedankt Bart dat je dit hebt geschreven. Wij hebben nooit goed kunnen inschatten hoe jij , Maurice, als leraar functioneerde. Je had je verhalen natuurlijk wel in huis, maar dat dit bericht na 15 jaar nog geschreven wordt, zegt ma en mij erg veel en doet ons natuurlijk heel goed.
Ik heb een fijn gevoel na het lezen van dit bericht.
Liefs, knuffel en kus van ma. 

Vandaag was het een bijzondere dag voor mij waarbij ik een aantal keren aan 'Meneer Kip' moest denken. Dit jaar heb ik voor het eerst een examenklas als mentorgroep. Vandaag heb ik de meesten van hen mogen feliciteren met hun diploma. Één van de redenen om te kiezen voor een beroep als docent was de manier waarop u les gaf en vooral de manier waarop u met leerlingen om ging. Ik hoop dat ik in mijn lessen en mijn mentoraat de leerlingen hetzelfde gevoel kan meegeven als u mij en andere leerlingen heeft meegegeven. 
Dank u wel.  

Dag mijn lieve jongen,

Vanavond is het weer een vrijdagavond na Hemelvaart. Voor ons altijd een gedenkwaardige avond. Vijftien jaar geleden was dit op 21 mei. Ik wil me liever niet meer verplaatsen in de gevoelens die ons toen totaal overvielen en ons zo wanhopig maakten, omdat het gewoon niet waar kon zijn wat ze zeiden dat er gebeurd was.
Daarom voelt het als een troost voor ons dat je "vriendin" Janna woorden heeft geschreven die ons warme gevoelens geven. Met haar hadden we toch een heel speciale band in de tijd na je overlijden. Toen kwamen de verhalen over jou los en ik herinner me nog dat ze je toen nog heeft bezocht op de begraafplaats met haar toenmalig vriendje Stefan van wie we nog altijd het portretje op de kast hebben staan hier in huiskamer. Jij en Stefan staan erop afgebeeld en ik weet nog dat hij het toen op je graf had gelegd bij de begrafenis en dat ma en ik het later mee hebben genomen naar huis. Het is ons toen nog overkomen dat we Janna en Stefan passeerden op de begraafplaats zonder dat we dat door hadden. Ik herinner me dat nog heel goed.
Het is toch onvoorstelbaar dat Janna nu al ouder is dan jij bent geworden. Zij is nu 30 en jij werd 28. Ongelooflijk eigenlijk. Maar voor ons is het fijn te lezen dat ze aan je gedacht heeft en dat ze "Angels"hoorde klinken toen ze in het buitenland was.
In dit geval kun je ook zeggen: "Bestaat toeval?" Maar het blijft inderdaad bijzonder, zoals ze het zelf zegt.
Je vriendin Marjan was hier net nog een poosje op bezoek en ze is net weggegaan. Weer even gezellig bijgepraat.
Vandaag is ook de verjaardag van je tante Truus waar we vandaag naartoe zijn geweest.
Je begrijpt dat ik je nog zoveel zou willen zeggen en helemaal op een avond als deze die altijd speciaal blijft voelen. Maar gevoelens laten zich zo moeilijk verwoorden en het is daarom ook maar beter die voor mezelf te houden.
Liefs, knuffel en kus van ma. 

Lieve Maurice,

Deze week was het alweer 15 jaar geleden dat je overleed. In diezelfde week werd ik toen vijftien jaar.

Momenteel ben ik in het buitenland om morgen mijn 30ste verjaardag te vieren. En op de radio op de hotelkamer hoor ik zojuist Angels...

Toevallig kan je zeggen, maar het blijft bijzonder! 

Goedemorgen mijn lieve jongen,
We zijn hier weer een dag verder.Gisteren weer een drukke dag gehad met bezoek van familie en vrienden en mensen uit de buurt die ook vrienden zijn. De eersten waren er tegen 10 uur en de laatsten gingen weg tegen 23.30 uur.
Ook was het vreemd dat je vriend Hendrik er niet was, maar Cissy was er wel en dat vonden we heel knap van haar. Natuurlijk hebben we weer herinneringen opgehaald over de ceremonie voorafgaand aan de crematie die zo speciaal was.
Wat is het toch bijzonder dat er nog zoveel mensen zijn die op 21 mei bij ons komen. Zij die niet konden komen en toch aan je dachten, lieten dit aan ons merken via kaartjes of andere berichtjes. Ook de beide berichtjes hier doen ons natuurlijk heel goed.
Het liefst zou ik alle personen willen noemen die allemaal belangstelling hebben getoond, maar dat kan gewoon niet natuurlijk.
Maar Staring 2004 geeft aan dat ze je ook in Lochem nog niet zijn vergeten. Na 15 jaar hebben de meesten van je brugklasleerlingen van toen dezelfde bereikt als die van jou toen. Sommigen hebben al kinderen en geven aan hoe "kostbaar" die zijn.
De tijd gaat verder mijn lieve jongen, maar heelt echt niet alle wonden. Alleen de scherpe kantjes worden minder.
Heel veel liefs, dikke knuffel en kus van je ma. 

Lieve Hennie en Harm,

Weet dat we aan jullie denken..Sterkte. extra op 21 mei. Nu ?al? of ?nog maar? 15 jaar geleden...Vanavond langs de bloemenpracht gelopen en stilgestaan bij jullie Maurice... liefs Karin en Nel 

15 jaar geleden...

Ook in Lochem wordt nog veel aan Maurice gedacht. Jouw jonge leven eindigde in 2004. Wij mogen door en zijn inmiddels ouder en wijzer geworden. Sommigen van ons hebben zelf kinderen en realiseren ons hoe kostbaar dat is.

Ik wens de ouders van Maurice en verdere familie veel sterkte op deze zware dag.