Maurice Kip

Ja natuurlijk even stilstaan bij jouw geboortedag. 48? Onvoorstelbaar eigenlijk. Helaas hebben we 19 jaar geleden al afscheid van je genomen. 19 jaar... ook als de dag van gisteren gewoon.
Je staat gewoon op mijn verjaardagskalender hoor! Voor altijd...

Cheers in heaven! 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer een speciale dag . Je bent jarig vandaag. Ik zou je graag willen feliciteren met je verjaardag en dit is denk ik de enige plek waar het nog kan. Dan maar op deze wijze. 48 jaar zou je zijn geworden Waar is de tijd gebleven.
Alle oud-leerlingen van jou zijn intussen al ouder dan jij bent geworden. Vreemd gevoel als ik daarover nadenk.
Vanmorgen al bezoek gehad van Cissy, bij wie we afgelopen zaterdag ook waren geweest vanwege Hendrik zijn verjaardag. Hij zou 70 jaar zijn geworden. Hij kwam altijd trouw bij ons ook op jouw verjaardag. Hopelijk hebben jullie elkaar "boven" ook weer gevonden. Ga je daar ook weer op kamp? Prachtige herinneringen bewaren we daar nog aan en helemaal wanneer ik af en toe foto's van die tijd tegenkom.
Vanmiddag en vanavond zullen er nog mensen komen, verwachten wij.
Kaarten waren er gisteren al en misschien zitten die vandaag ook wel bij de post.
We wachten af hoe de dag verder verloopt.
Extra dikke knuffel van ma voor je verjaardag.
Dag Maurice 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer een 21ste. Nu alweer van juni. Begin van de zomer. We zitten daar eigenlijk al in, omdat het al een groot aantal dagen erg warm is en erg droog buiten.
Gisteravond heeft het kort wat geregend en werkte gewoon bevrijdend.
Een uur geleden heb ik weer met je vriendin een telefoongesprek gevoerd. We hebben het veel gehad over over onze gezondheid en met name over pijn na een nieuwe knieprothese zoals nu bij ma speelt. Ik ga daar hier maar niet verder op in.
Ook hebben we het nog gehad over Esther en haar studie aan Windesheim en over Jos die jouw studiebegeleider toen ook was. Dat zal nu wel ongeveer 25 jaar geleden zijn geweest.
Het blijft toch fijn dat ze ons elke maand op de 21ste blijft bellen, waarbij vele onderwerpen de revue vaak passeren.
Straks gaan we de planten en bloemen op je graf weer verzorgen.
Dat moet elke dag gebeuren en vooral nu met deze hitte.
Het zijn nu vooral mooie, bloeiende planten die hun best doen om het er zo "feestelijk" mogelijk bij je uit te laten zien.
De roos die je van je oud-leraar Engels kreeg met één bloem heeft er nu meer bloemen en ziet er prachtig uit en ook de andere planten van andere vrienden zien er prachtig uit en zo kleurrijk. Dit laatste past helemaal bij jou.
Bij het woord "kleurrijk" komen zoveel herinneringen bij me boven die me vrolijk en verdrietig tegelijk maken. Vrolijk omdat het warme herinneringen zijn en verdrietig, omdat het gevoel van gemis weer boven komt en de "waaromvraag" weer een sterke rol gaat spelen. Dat gevoel kan ik met geen woorden beschrijven, dat kun je alleen maar voelen. Daar zijn geen woorden voor. Het heimweegevoel komt er wat in de buurt, maar is zeker niet de juiste omschrijving.
Heb je de verjaardag van mijn broer Jan ook meegevierd. Afgelopen maandag was hij jarig. Jullie twee hadden voor mijn idee veel overeenkomsten. Vooral de manier waarop je in het leven kon staan.
Dan heb je misschien ook al je best gedaan voor onze zus die blij was om ook bij jullie te zijn.
Toch fijn om dat beeld een beetje te hebben zodat ik het gevoel heb dat jullie het "daarboven" fijn en goed hebben samen.
Daarom ook fijn je deze "berichtjes" nog altijd te sturen.
Alleen jammer dat je ze niet meer beantwoordt.
In gedachten ben je nog altijd bij ons.
Ik sluit nu af om met ma richting Meppel te gaan naar de begraafplaats om de bloemen en planten daar zo lang mogelijk in leven te houden door hun dorst te lessen.
Heel veel liefs en een extra dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. Tot de volgende keer. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag ook een gedenkwaardige dag.
26 mei is de dag dat je werd begraven.
Doordat een weg was afgesloten, moesten we ergens anders langs om bij jou te komen om de bloemen te verzorgen. We reden nu weer langs het gebouw van waaruit je werd begraven en waar de uitvaartdienst was.
Wat een drukte was het toen en het was prachtig weer. Gewoon een een zomerse dag.
In gedachten loop ik nu de route weer in het bijzijn van de honderden mensen die jou de laatste eer kwamen brengen.
Dat het nu al 19 jaar is geleden, is ongelooflijk.Nog altijd staan er bloemen en helemaal deze week weer, omdat andere mensen jou niet vergeten op 21 mei.Vandaag ook nog weer van vrienden die daartoe op 21 niet in staat waren.
Ook je "old English teacher" van de middelbare school vergat je ook dit jaar niet.
Het is vandaag ook een zonnige dag, maar lang niet zo warm als 19 jaar geleden.
Komend weekend is het Pinksteren.
Dat zal het 19 jaar geleden ook ongeveer zo zijn geweest, omdat dit altijd tien dagen na Hemelvaart is.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag dus weer de 21ste. Nu mei en dus 19 jaar geleden dat je afscheid van ons nam.
Er zijn gelukkig nog altijd mensen die aan jou denken en meeleven en dit ons laten weten in de vorm van bezoek, post, email, Facebook of bloemen op je graf.
Vandaag ook weer bezoek gehad. Vanmorgen van je vriend van toen met zijn vrouw en drie kinderen.
In jouw tijd van vriendschap met hem had jij je dit nooit kunnen voorstellen, maar het leven gaat natuurlijk door. Ales verandert.
Natuurlijk misten we Hendrik ook. Hij "woont" nu ook bij jou, neem ik gemakshalve maar aan. Met zijn vrouw hebben we vandaag nog weer veel herinneringen opgehaald over de weekendkampen die Hendrik altijd organiseerde voor de sportschool en wij weten dat jij daar ook enorm van kon genieten en je inspande om het te doen slagen, omdat jij ook wilde dat mensen konden genieten van wat Henrik allemaal bedacht had. De sportschool en alles wat daarmee te maken had, was jou erg dierbaar. Ook het gezellig samenzijn bij Hendrik en Cissy aan de grote tafel kwam uiteraard ter sprake. Op dat moment waren we met zijn drieën en hebben we verschillende leuke herinneringen opgehaald over de goede oude tijd bij de familie in Willemsoord.
Natuurlijk heb ik gesproken met je vriendin uit Borculo. De "keidagen" kwamen ook ter sprake en veel dingen die daarmee te maken hadden, passeerden de revue.
Ook vertelde ze dat je broer op Facebook iets heel moois had geplaatst dat met Robbie Williams en heel speciale beelden van lokalen in Lochem te maken had.
Vanmiddag kreeg ik het filmpje van je broer toegestuurd en het ontroerde ma en mij zeer.
Fijn dat er nog meer mensen vanmiddag op bezoek zijn geweest. Ook onze oud-buren van wie wij altijd veel steun hebben gehad. Hij heeft samen met ons alles meegemaakt toen wij het rampzalige bericht van je overlijden kregen en heeft ook letterlijk en figuurlijk veel meegevoeld.
En zo kwam het bezoek gelukkig niet allemaal tegelijk, omdat ma redelijk in de lappenmand zit.
Op dit moment zitten we met zijn tweetjes onder de overkapping. Dat is gewoon een echte huiskamer waar we ook de hele dag hebben gezeten.
Hoe lang we hier nog met zijn tweetjes zijn vanavond, weet ik niet, maar er komen vast nog mensen op bezoek.
Daarom sluit ik nu maar rustig af om niet abrupt te hoeven stoppen.
Ik dank Wilma Hovers voor haar spontane reactie, omdat ik haar niet op een andere manier kan bedanken.
Bij de anderen lukt dat wel.
Heel veel liefs en een extra dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Het is toch steeds ongeloof,ook na 19 jaar,je kan alles gaan bedenken ,het had zo mooi kunnen zijn,maar dat is niet uitgekomen,helaas zijn dan dromen zijn bedrog,heel jammer en pijnlijk,maar je hebt wel het gevoel dat Maurice er nog steeds bij is,veel liefs en sterkte . 

Beste vader van Maurice. Ik ken U niet maar zie berichten over Uw zoon op facebook bij Wilma Wesseling. En zodoende ook uw herinneringen. Wat schrijft u prachtig over Uw zoon,heel ontroerend. Ik heb een zoon, hij is 55 jaar.Hij reed ook wel eens op de motor.ik moet er niet aan denken hem te verliezen. Ik wens U en uw vrouw veel sterkte. Groeten van Wilm Hovers Lochem 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag inderdaad, zoals Wilma al zei: vrijdag na Hemelvaart.
Deze dag zal voor altijd in onze geheugen zijn gegrift.
De datum verschuift inderdaad, maar die vrijdag na Hemelvaart blijft ons altijd bij.
Deze avond lijkt wel precies hetzelfde als 19 jaar geleden.
Ma en ik rustig thuis, wachtend op jouw komst, omdat je nog door wilde naar je vrienden in Steenwijk.
In plaats van jouw thuiskomst zien ma en ik een politieauto voor onze deur stoppen. Ergens voel je dat er iets niet in orde is, maar ik hoopte in gedachten dat het die politieagent was waar jullie veiligheidslessen voor de motor van hadden gehad en hij hier kwam om informatiemateriaal te brengen voor een nieuwe cursus. Maar de werkelijkheid was zo anders. Een dreun die zo hard aankwam en waarvan ik de gevolgen nog steeds niet onder woorden kan brengen en ook nooit zal kunnen.
Onze thuissituatie is nu wat anders. Afgelopen week was zo anders. Ma drie weken geleden een hele nieuwe kunstknie gekregen met een verbluffend snel herstel. Maar deze week kwam de dreun dat ze voor haar oude kwaal weer een aantal dagen in het ziekenhuis terechtkwam.
Je begrijpt dat het voor haar een soort van "Bevrijdingsdag" was dat ze deze avond toch thuis kan zijn.
Vanmiddag kwam het berichtje van de dokter dat ze toch naar huis mocht gaan.
Nu zitten we hier zwijgend bij elkaar. Ik tikken en mijn gedachten wat onder woorden brengend en ma die stil en verdrietig voor zich uitkijkt en aan jou denkt en aan het rampzalige bericht van 19 jaar geleden. Haar been gestrekt op de ligstoel vanwege de pijn die er nu wel is in haar knie, maar zeker ook in haar hart. Nooit weet een buitenstaander en ook ik niet wat er door haar heen gaat als moeder die nog steeds haar kind mist.
Ook ik heb af en toe van die momenten dat het tot me doordringt dat het zo vreemd is dat we je NOOIT in het echt weer zullen treffen. Heel af en toe kom je bij me nog weleens voor in een droom.
Maar bij het gevoel van "nooit meer jou zien" gaan zoveel vreemde gevoelens van heimwee, onmacht en onrecht door mijn lichaam. Dat is niet onder woorden te brengen en geven me dan zo'n verdrietig gevoel. Altijd blijft de "waaromvraag" en waarom jij?
Ik weet ondertussen ook wel dat de klok niet meer terug te draaien is en de wereld gewoon doordraait, maar we denken op een moment als dit extra aan jou en wat je overkomen is.
Gelukkig weten ma en ik dat je niet bent overleden aan de gevolgen van het motorongeluk dat je overkwam. Dat we dat een jaar later pas hoorden , kwam achteraf door de gebrekkige communicatie door de politie die zelf niet op de hoogte was van wat er echt was gebeurd. In elk geval bij de agent die ons op de hoogte kwam stellen van het verschrikkelijke nieuws.
Ik kon mijn "ei" voor dit moment even weer kwijt. Jij zou zeker zeggen: "Dat kan toch ook alleen maar, omdat jezelf een Kip bent.
Heel veel liefs en extra dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Vandaag, geen 21 mei, wel de vrijdag na Hemelvaart. De dag waarop 19 jaar geleden, jij, onze vriend en collega Maurice, onderweg naar huis in Staphorst, dat ene fatale ongeluk kreeg met je motor. Net als toen, nu ook weer Keidagen hier in Lochem. Dit jaar ook een stel collega's die woensdagavond, net als jij o.a. op avontuur gingen in de botsauto's. Dit soort acties doen me onvermijdelijk aan JOU denken natuurlijk.

Zojuist hoorde ik Angels van RW op de radio en dit gaf aanleiding maar weer eens hier op de gedenkpagina te kijken. Na 19 jaar nog altijd niet vergeten, Maurice Kip!! Hoe zouden we ook... 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag is een speciale dag. Veel mensen denken dan aan 5 mei, Bevrijdingsdag. Wij hebben de vlag ook uit natuurlijk. Maar voor ons is het naast deze dag ook een bijzondere dag, omdat we vanmorgen bezoek hadden van je oud-leerlinge Hiske die nu in Brabant woont en afgelopen week op de camping in Ommen was.
We hadden al eens via Facebook gecorrespondeerd en aangegeven dat het leuk zou zijn elkaar weer eens te treffen. Ik zeg "weer eens", omdat we elkaar in het verleden ook eens getroffen hebben een poosje na je overlijden. Zij was toen als jong meisje aan het kamperen in Meppel samen met haar ouders.
Hiske, in gezelschap van haar dochtertje Evi, had een heel speciaal cadeautje voor je meegebracht in de vorm van een op jou gelijkend poppetje. Heel mooi en origineel. Jij zou het helemaal prachtig gevonden hebben.
Het bezoek zou in eerste instantie niet doorgaan, omdat ma op 25 april een nieuwe knie heeft gekregen in Zwolle. Gelukkig gaat haar revalidatie boven verwachting en kon het bezoek toch doorgaan.
We hebben heel gezellig bij elkaar gezeten en aan het eind van de morgen zijn we met zijn vieren bij jou op de begraafplaats in Meppel geweest. Heel apart natuurlijk. Het is op 21 mei straks 19 jaar geleden dat je niet meer thuiskwam en dat er zo maar weer een oud-leerlinge met haar dochtertje bij jouw graf komt kijken en ons met een bezoek vereert. Voor ons ook een soort van "feestdag" waarbij we herinneringen en ervaringen hebben opgehaald. De vlag had voor ons een dubbele betekenis lijkt het wel.
Bij je graf probeerde de jonge moeder aan haar kindje uit te leggen wie jij was en wat je voor haar had betekend. De manier waarop dat gebeurde, was voor ma en mij heel erg ontroerend. Voor ons was het duidelijk dat jij voor haar toch veel hebt betekend. Natuurlijk was het fijn hoe ze voor die tijd in ons huis nog vertelde over de periode dat jij aan het Van Lutteveldplein werkte en eigenlijk elke leerling jou kende. Dat had natuurlijk te maken met de kleinschaligheid van toen. Ook kinderen aan wie je geen lesgaf, kenden jou. Stom toevallig zat ik pasgeleden het begin van dit condoleanceregister nog eens door te lezen en werd het door deze groep leerlingen ook bevestigd.
Op dit moment van schrijven betrekt de lucht helemaal en regent het al behoorlijk. Ik ben bang dat het bevrijdingsfeest letterlijk in het water valt. Deze dag kan voor ma en mij niet meer stuk vanwege het fijne bezoek dat we vanmorgen hadden van Hiske en Evi.
Veel liefs en een dikke knuffel ook van ma. Van jou vast en zeker ook een knuffel voor Hiske. En haar dochtertje zou je ook erg leuk gevonden hebben. Die riep gewoon weer herinneringen bij ons op, denkend aan de kleine Esther van toen.
Dag Maurice.
Mijn zus ook al tegengekomen? 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. Nu april en deze datum staat ook in het geheugen gegrift. Precies een jaar geleden dat Roel kwam te overlijden.
Voor iedereen heel aangrijpend.
Het was toen donderdagavond en enkele mensen bezig waren met straatversiering en er ook een wielerwedstrijd was.
Gisteravond liep ik weer dezelfde route en zag ik opnieuw versierde huizen in de straat en was de wielerwedstrijd weer bezig.
Gisteren met de toneelgroep naar de toneelfilm gekeken. Heel gezellig allemaal, mar de wandeling voelde heel apart.
Zo meteen gaan we even bij de buurvrouw op bezoek.
Gek dat we vaak denken dat er een "hierboven" bestaat. Dan zul je Roel vast al eens tegen zijn gekomen en alle anderen die ons zijn ontvallen. Of is dit een heel verkeerde voorstelling van de gang van zaken over "hierboven"?
Hoe het ook zal zijn: tot op dit moment is het nog altijd een reden en een manier aan jou deze persoonlijke berichtjes te kunnen sturen.
Hier in huis is weer rustig. Onze "vakantieganger" is alweer een week weg. Hij zal wel weer aan de temperatuur moeten wennen. Ook de leef-en woonsituatie is heel anders natuurlijk.
Het was fijn hem weer te hebben gezien, zodat we nu weer een goed beeld van hem hebben. Letterlijk en figuurlijk.
Ik sluit nu af en we gaan nu naar de overbuurvrouw.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. Nu van maart. Begin van de lente dus. Maar maart roert zijn staart behoorlijk af en toe. Het ging van sneeuwbuien naar zon.
Als je rondom je rustplaats kijkt, is het op het pleintje echt lente.
Jammer dat ik hier geen foto's kan laten zien. Het pleintje staat vol met prachtig gekleurde voorjaarsbloemetjes die samen met de bloemen die ma bij jou neerzet, in harmonie zijn. Persoonlijk vind ik het plekje waar jij je laatste rustplaats hebt, het mooiste van de hele begraafplaats.
Nu helemaal met die voorjaarsbloemenpracht.
De 21ste van de maand blijft wel heel speciaal. Vandaag precies 4 weken geleden, 21 februari dus, nam mijn zus afscheid van deze wereld.
Volgende maand, 21 april, is het precies een jaar geleden dat Roel afscheid van deze wereld nam en op 21 mei jij. Het blijft ongelooflijk. 2004 zit voor altijd in mijn hoofd. Net als het getal 28. Jouw leeftijd toen. Maar wat zijn getallen? Voor mij zijn bepaalde getallen dus herinneringen die dan altijd bij me opkomen.
Heel lang hebben wij het moeten doen met herinneringen aan onze lieve kleinzoon die we door corona lange tijd niet in het echt konden zien. Klein van stuk is hij zeker niet meer. Hij is nu weer op vakantie hier en we wisten niet wat we zagen toen hij hier binnenkwam.
Het is voor zijn vader zeker geen "kleine zoon" , maar voor ons een grote kleinzoon. Spelen met woorden is gewoon fijn tussendoor. Het is gewoon erg fijn dat hij op dit moment bij ons thuis is. We zijn beiden nu op de computer bezig is.
Het voelt gewoon weer als vanouds op dit moment. Ik moet wel wennen aan het leeftijdsverschil van toen en nu.
Voor mij blijft hij mijn kleinkind, maar ik moet er nog steeds aan wennen dat hij geen klein kind meer is. Een echte jongeman intussen.
Qua postuur lijkt hij op zijn vader en op jou.
Ik blijf het zo jammer vinden dat jij hem nooit persoonlijk hebt meegemaakt. Maar wel fijn dat hij af en toe meegaat om met ma de bloemen bij jou te helpen verzorgen.
Ik heb nog zoveel dingen te vertellen, maar dat kan onmogelijk allemaal hier.
Je vriendin uit Borculo zal vandaag ook wel weer bellen.
Vorige week zag ik een mooie foto rondgaan van haar waarin stond dat ze 18 jaar gelukkig was met haar nieuwe liefde. Je vriendin vindt het nog altijd jammer dat jij haar nieuwe relatie niet meer persoonlijk hebt gekend. Maar tussen ons is het wel wel echte vriendschap geworden. En dat voelt fijn.
Lieve Maurice, ik sluit nu af.
Ma en ik gaan nu een broodje eten samen met onze kleinzoon.
Heel veel liefs en een dikke knuffel van ma. Tot andere keer. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag een bijzondere dag. De verjaardag van ma dus. We hadden gedacht dat Matthew vandaag weer zou komen na een aantal jaren van afwezigheid, maar je broer had weer een verrassing voor ons in petto en totaal onverwacht voor ons stond ons "sterretje" zaterdagavond laat bij ons voor de deur. Dat was een echte verrassing zoals je zult begrijpen. Het "sterretje" van eerder is na de coronaperiode getransformeerd tot een "ster".
Ma en ik hadden hem natuurlijk wel via beeldbellen of chatten gezien, maar nu hij in werkelijkheid voor de deur stond, kwam er een grote, stevige jongeman bij ons thuis binnenlopen. Ongelooflijk gewoon.
Vandaag een redelijk rustige verjaardag in vergelijking met eerder.
We proberen nu te genieten van de aanwezigheid van Matthew. Thuis vaak druk met studeren, hier maar lekker wat relaxen.
Thuis een temperatuur van 34 graden en hier net 3 graden met gevoelstemperatuur van -1.
Maar hij vindt dit prettiger. Ik kan me dat prima voorstellen Maurice.
Mijn zus vandaag twee weken geleden van de aardbodem vertrokken. Is ze ook bij jou ondertussen? Dat is en blijft de vraag waarover de meningen verdeeld blijven en waar de mensheid zich vaak mee bezighoudt.
Extra dikke verjaardagsknuffel van ma.
Dag Maurice. Tot gauw. 

Dag mijn lieve jongen,
Het lukt me toch nog om je een berichtje te sturen op deze 21ste.
Het was vandaag een heel speciale dag.
Ik hoef het je niet uit te leggen.
Ik heb voor nu even geen nieuws meer en daarom nu eerst een dikke knuffel van ma. Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Het is vandaag nog niet de 21ste, maar omdat me het morgen hoogstwaarschijnlijk niet lukt hier iets te schrijven, doe ik dat nu een paar uur voor de 21ste.
Zoals je nog van de vorige keer weet, troffen we hier een hartverwarmend bericht van één van je oud-leerlingen.
De wonderen waren nog niet de wereld uit. Gisteravond kwam er via Facebook (het is wel Engels, maar het had in jouw tijd een heel andere betekenis) een bericht binnen van deze oud-leerlinge. Ma heeft wel Facebook, maar ik niet. Maar ik heb toen de online-chat van ma overgenomen.
Ik heb met je oud-leerlinge meer dan een uur zitten chatten en over heel veel dingen van gedachten gewisseld. Natuurlijk kwam het bezoek van dit gezin aan je graf in Meppel en hun bezoek bij ons thuis nog weer even aan de orde.
Het was erg fijn te horen waar ze nu woont en wat ze nu allemaal doet en dat ze nu moeder is van drie kinderen.
Als alles gaat zoals de bedoeling is, komen ze hier ook nog eens langs. Wat een verrassing was dit gesprek. We hebben over zoveel meer dingen gesproken. Erg leuk allemaal en te veel om hier allemaal te vertellen. Maar zoal ze zich jou herinnert was erg fijn te horen Maurice. En dat na zoveel jaren.

Het volgende zal je zeker ook begrijpen zonder veel duidelijk te hoeven maken, maar wat me heel erg bezighoudt op dit moment.
Mocht er een "boven" bestaan, probeer "haar" daar dan "welkom" te heten en haar te begeleiden. Dat verdient ze wel na een moeilijke laatste levensfase en voor alles wat ze voor ons als haar broers gedaan en betekend heeft.

Dag Maurice.
Extra dikke knuffel van ma. Ik zou je nog zoveel willen zeggen nu, maar dat is onmogelijk. Je begrijpt het gelukkig. Dat kan niet anders. Morgen weer een 21ste en wat voor een. 

Dag mijn lieve jongen,
Het is nu zaterdagmorgen en ik zit rustig met ma koffie te drinken en we praten wat over wat ons op dit moment bezighoudt binnen de familie.
Het is wel vreemd, maar ik zeg tegen ma dat ik even hier ga kijken, omdat ik op de een of andere manier het gevoel heb dat hier op de site ook een bericht staat. Ik kijk eerst op mijn telefoon en zie daar een berichtje, maar omdat het beeld zo klein is, zag ik wel een reactie, maar was ik bang dat het een bericht van langer geleden. Gauw mijn laptop erbij en inderdaad klopt de datum en is het het laatste bericht hier. Ik snap niet dat ik dit op de een of andere manier voorvoelde.
Natuurlijk hebben ma en ik dit bericht gelijk doorgelezen, want het voelt voor ons zo fijn dat er zoveel jaren na jouw heengaan nog steeds weer oud-leerlingen of anderen zijn die zich jou op een liefdevolle manier herinneren. Ongelooflijk, maar zo waardevol voor ma en mij.
Natuurlijk kunnen ma en ik ons dit verhaal nog heel goed herinneren.
Sommige details natuurlijk niet meer, omdat het al weer zo lang geleden is.
Wat ik me nog wel heel goed weet te herinneren, is dat deze familie toen op de kleine camping "De Kikkerije" stond aan het kanaal aan de noordkant van Meppel.
Het gekke is dat ma en ik daar bijna elke zondag voorbijrijden, wanneer we van Fokke terugkomen om richting begraafplaats te gaan. En heel vaak denk ik dan dat hier eens mensen uit Lochem of omgeving hebben gestaan van wie de dochter bij jou in de klas zat en die ons thuis ook nog een bezoek hebben gebracht. Vaak heb ik me afgevraagd of ze daar nog weleens zouden komen. En dan opeens dit bericht. Ik heb zo vaak het gevoel: bestaat toeval? Daar ga ik maar niet op in nu.
Ma en ik zijn erg verrast door haar bericht waarvan de inhoud zo fijn voor ons is.
Ik zou willen zeggen, dat wanneer deze familie, of dat meisje van toen dat nu zeker een jongedame is, hier nog eens in de buurt is, gerust nog eens langs mag komen. Ook wij zijn geïnteresseerd hoe het verder met haar is gegaan.
We weten zeker dat jij het geweldig vindt dat zij de moeite heeft genomen om jou op deze speciale manier nog eens te herdenken. Nog weer eens het gevoel te krijgen dat je toch niet voor niets hebt geleefd. Ik denk dat zij jouw leeftijd ondertussen al met een paar jaartjes is gepasseerd.
Ik ben blij dat dat ik dit bericht nu heb gelezen.
Dag Maurice.
Liefs en een dikke knuffel van ma. 

Hoi meneer Kip,

Zomaar op deze doodnormale maandagavond dat ik weer eens aan u dacht en uw naam op Google intypte om te kijken wat er boven gedreven komt. Zo doende ben ik hier beland.
Zooooo veel jaar geleden dat ik u voor het laatst zag. Een onuitwisbare indruk heeft u op mij gemaakt. Net al vele andere leerlingen. Grappen en grollen daar draaide het in mijn beleving om in uw lessen. Onzin natuurlijk maar het is niet de Engelse les die mij is bij gebleven. Enkel de fijne sfeer die er hing in uw lokaal.
Ik ben zo onderste boven geweest destijds. Meisje van 14 jaar, ik weet nog zo goed dat er een aantal mensen wat mochten vertellen tijdens de herdenkingsdienst in school. Ik heb dit mogen doen namens mijn klas. Vond dit zo eervol en fijn. Een aantal jaren later was ik met mijn ouders in de buurt van uw geboortedorp en zijn wij random opzoek gegaan naar uw graf. Het moest toch te vinden zijn want we hadden van horen zeggen dat het een heel mooi graf was. Helaas konden we het niet vinden. Uiteindelijk hebben we iemand gevraagd daar of hij u misschien gekend had en wat meer wist. Warempel was dit zo en ik meen dat wij via deze persoon naar de juiste begraafplaats zijn gestuurd. Dit is wat ik meen in Meppel maar zoveel jaren later kan ik dat ook niet helemaal juist hebben onthouden. Meer niks was gelogen. Een opvallend graf, precies net als u was. Een opvallend mens.
Uiteindelijk zijn wij ook nog bij uw ouders op bezoek geweest. Ik weet niet meer hoe wij in contact zijn gekomen met elkaar maar wat ik mij wel heel goed herinner nog is dat uw motorlaarzen in de gang stonden. We hebben samen in een map gekeken waar ook mijn verfrommelde kladblaadje nog in zat met tekst die ik voor gelezen heb tijdens de herdenkingsdienst.
Zo bijzonder om toen te kunnen zien nog eens.

Lieve ouders van Maurice, weet dat jullie zoon nooit vergeten wordt, ook niet decennia’s later en dat zal ook niet gaan gebeuren. Wat prachtig dat jullie deze pagina levend houden ter ere van hem.

Lieve groetjes van een oud leerling. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer een 21ste. En dat al weer in 2023. Ongelooflijk, wat gaat de tijd snel. Ik heb het vaker gehad over het begrip "tijd". Ik ben daar niet de enige in gelukkig.
Ma en ik zijn nu aan het koffiedrinken. Zij kijkt even op Facebook en ik met laptop op schoot hier op deze site om jou een berichtje te sturen. Ik glimlach in mezelf en denk: "Berichtje of bericht"? Wanneer ik naar het vorige kijk, is er zeker geen sprake van "berichtje". Dat kon toen ook bijna niet, omdat het heel veel impact had op ma en mij.
Het is vandaag nog even afwachten of het "bericht of berichtje" wordt. Maar je weet dat ik een beetje bekend sta als een man die meestal veel woorden nodig heeft, omdat ik liever geen misverstanden heb. Met weinig woorden veel zeggen, lukt me niet zo vaak.
Ik hoor net van ma dat ze via Facebook jouw oud-leerling Jurgen Duringhof heeft gefeliciteerd heeft met zijn verjaardag. Deze naam is voor ma en mij onlosmakelijk verbonden met jou als beginnend docent in Lochem.
Ik had het net over "tijd", maar ik weet nog altijd dat ma en ik in 2005 getuige waren van zijn diploma-uitreiking. Ik heb het hier vaker gezegd dat het heel bijzonder was dat ikzelf hem die avond zijn gymnasiumdiploma namens jou mocht overhandigen. Het waarom is wel bekend. Het was een jaar na jouw overlijden en voor ons was dit een heel hectische tijd. Maar Jurgen en zijn diploma in 2005 vormen voor ons een heel prettige herinnering.
En die herinnering zal ik altijd blijven koesteren.
Ik zou er met gemak weer een "bericht "van kunnen maken, omdat ik je op dit moment heel zou kunnen vertellen over dingen die nu in mijn leven spelen, maar in dit geval moet je maar proberen mijn gedachten te kunnen lezen. Ik weet niet wat er allemaal mogelijk is daar van "Boven". Voor mij in ieder geval een erg prettig "correspondentieadres".
Heel veel liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice.
We missen je nog altijd. 

Dag mijn lieve jongen,
Afgelopen week hadden ma en ik een heel speciale ervaring. Daarover wil ik je graag iets zeggen.
Zoals je weet, hebben ma en ik het in deze tijd vaak druk op het gebied van toneelspelen. Er moet dan veel geregeld worden. Zo gingen we afgelopen woensdagmiddag naar Meppel om dingen over geluid en verlichting te regelen bij Bertus Roodhof. Die ken je vast ook nog wel. Daar hebben we lekker lang zit kletsen, omdat we elkaar door corona niet meer hadden gezien.
Dit bedrijf zit nu op een klein industrieplekje in Meppel en daar staan meerdere units die worden verhuurd aan kleine bedrijfjes.
We hebben daar een poos zitten praten over van alles en nog wat en ook over de gezondheid. Mevrouw Roodhof had heel veel leed ondergaan.
Toen we weer naar buiten gingen, zagen we voor een andere unit een man bezig foto's te maken van een rotansetje.
Omdat wij voor het toneel ook zoiets nodig hebben, reageerde ma spontaan en liep door naar deze man die een grote muts op had.
Ma vroeg of ze even op een stoel mocht gaan zitten. Deze man zei toen: "Ga rustig op de stoel zitten Hennie."
Verbouwereerd keek ma de man aan en vroeg zich af wie deze man toch kon zijn. Toen ik naderbij kwam, deed hij zijn grote muts af en bleek het mijn oud-collega en jouw oud-docent Engels Hans Kok te zijn.
Alles wie we daar hadden verwacht, was Hans niet.
Hij kwam toen als jong broekie op onze school vroeger en vlak voordat ik met pensioen ging, vertrok hij naar een school in Hoogeveen.
Hij is jarenlang mijn collega geweest in Meppel en toen jij op de middelbare school zat daar, was hij ook jouw leraar Engels.
Ik weet nog altijd dat jij met hem wegliep. Hij was een van je favoriete leraren en door hem heb je misschien wel de liefde ontwikkeld voor de Engelse taal.
Ik weet nog wel dat jij altijd aangaf dat je je bij hem in de les erg prettig voelde, omdat hij lekker snel door de leerstof heenging. Jij kon het gemakkelijk bijsloffen en had een speciale band met hem en andersom blijkbaar ook.
Het gekke is dat ik de laatste paar jaren van mijn loopbaan nog naar een andere locatie moest om daar o.a. aan de havo les te geven.
Zo zat daar in de derde klas een jongen die Trevi Kok heette. Een bijzonder plezierige leerling. Pas aan het eind van het schooljaar kwam ik erachter dat hij de zoon van Hans was. Zo hebben we allebei dus lesgegeven aan elkaars zonen op de middelbare school.
Wat voor ons heel bijzonder is geweest in de loop van de jaren dat jij er niet meer was, was dat er op de dag van je overlijden vaak een bloemetje stond van iemand van wie we niet wisten wie dit had gebracht.
Later heeft hij er een kaartje bijgedaan met bijvoorbeeld "Your old English teacher"
Zo ontmoetten wij Hans eens op de begraafplaats en hij vertelde toen dat hij af en toe weleens een bezoekje bracht aan de begraafplaats en er dan voor jou ook een bloemetje neerzette op je overlijdensdag.
Je zult wel denken: "Wat wil je me eigenlijk nog meer vertellen?"
Hans vertelde ons woensdagmiddag dat hij in zijn vrije tijd ook handelde in rieten meubelen en curiosa en dat hij ook een unit had waar hij zijn spullen heeft uitgestald en van waaruit hij dingen verkoopt. Je begrijpt dat ma en ik deze "winkel" ook graag wilden zien. Toen we daar binnenkwamen, wisten we niet wat we zagen. Het was ontzettend vol. Heel veel rieten voorwerpen en heel veel speciale soorten curiosa. Je moet foto's gezien hebben of er zelf zijn geweest om de juiste beelden van deze winkel te hebben.
Ma zag een prachtige, grote rieten motorfiets. Ze wist zeker dat wanneer jij deze had gezien, je deze gekocht had en die in je lokaal een plekje had geven.
Zou helemaal bij jou gepast hebben.
Toen we verder door de winkel liepen, zagen we aan de muur allemaal verschillende oudere foto's. Ook van de familie van Hans. Opeens zagen we tussen al deze foto's jouw foto hangen. Het was de foto van de bedankbrief die we na je overlijden hebben rondgestuurd. Ma en ik waren hevig verbaasd en zeker heel erg ontroerd.
Alles wat we hadden verwacht in deze speciale winkel was heel veel, maar zeker niet JOUW foto.
Ik kan je zeggen dat dit heel veel indruk maakte op ma en mij. Ik heb me toen ook afgevraagd: "Bestaat toeval?"
We hebben in de loop van de tijd al zoveel bijzondere verhalen over jou gehoord, maar dat je bij Hans nog altijd een warm plekje hebt zonder dat hij dit aan de grote klok hangt, is wel duidelijk en voor ons een waardevolle ervaring. Deze ervaring zullen ma en ik koesteren Maurice.
Woensdagmiddag was je weer even "aanwezig" voor ma en mij.
Dat wil ik je graag laten weten.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag de laatste dag van het jaar. Tijd voor het slotakkoord voor dit jaar.
Ik kijk maar niet te veel terug op wat geweest is afgelopen jaar.
Meestal onthoud je dan de dingen die veel indruk op je hebben gemaakt.
Dat kan op een positieve manier zijn of op een negatieve.
Beide zullen we meegemaakt hebben en ik zal er niet veel van aanhalen.
Ik noem alleen het overlijden van mijn grote vriend dat zoveel impact op ons heeft gehad. Daar zijn geen woorden voor te vinden.
Dat is in de meeste gevallen bij overlijden het geval.
Maar in dit geval helemaal.
Misschien dat jullie nu "van boven" op de aarde neerkijken, maar daar is nu weinig te zien door de enorm donkere lucht. Misschien om 12 uur wanneer op veel plaatsen de lichten knetterend worden ontstoken.
Ik denk dat de regen vanavond misschien spelbreker zal zijn, maar ondanks dat zal met veel lawaai en lichtflitsen de hemel toch voor een deel "verlicht" worden.
Voor sommige mensen zal dit licht toch een donker gevoel blijven geven Maurice. Je begrijpt vast wel wat ik bedoel.
Alle nieuwjaarswensen zullen bij woorden blijven en zullen niet de donkerte verdrijven. Voor deze mensen is het niet het licht dat wij voor ogen hebben bij het uitspreken van deze wensen.
Vandaag was het letterlijk een donkere dag. Bijna de hele dag was het hier regen. Dat beïnvloedde het knallen behoorlijk.
Hopelijk blijft het een rustige nacht. Er zullen wel weer dingen gebeuren die verschillende gezinnen of families veel verdriet doen.
Ik denk ook aan politie en hulpverleners die het vaak moeilijk krijgen op dit soort avonden. Vrede op aarde werd vorige week nog gezongen, maar helaas blijft het niet bij zingen. Het is nu letterlijk geen vrede op aarde.
Ik heb me zo vaak in jouw geval de "waaromvraag" gesteld.
Als mens vraag ik me af: waarom doen mensen elkaar dit toch aan en uit naam van wie?
Lieve Maurice, ik wil toch positief afsluiten. Ik weet niet of je elkaar "hierboven" ook Gelukkig Nieuwjaar wenst. Dat doe ik dan maar wel, maar ik hoop in mijn hart dat jullie voor altijd rust en vrede hebben zonder dit te hoeven zeggen.
Dag Maurice.
Het voelt gewoon fijn om je nog weer eens bij naam te mogen noemen.
Je weet in ieder geval dat we jou niet vergeten.
Extra dikke oudjaarsknuffel van ma.
Dag Maurice.