Maurice Kip

Dag mijn lieve jongen,
Het is nu het laatste uur van deze dag. Vanmorgen had ik je al een berichtje gestuurd en praatte ik over bezoek dat er vandaag wel weer zou komen. Zo is het gelukkig ook gegaan.
Vanmorgen, vanmiddag en vanavond was het raak. Ook weer andere reacties gekregen en mooie bloemen op je graf en bloemen voor thuis. Ook kaarten. Zo fijn voor ma en mij dat er na zoveel jaar nog altijd mensen zijn die aan jou denken en os dit laten weten op wat voor manier dan ook.
Het laatste deel van de avond brachten we door met onze oud-buren van wie de buurman alles heeft meegemaakt nadat de politie bij ons aan de deur kwam om het rampzalige bericht over te brengen.
We hebben veel fijne herinneringen weer gedeeld vanavond. Ook leuke verhalen over je rol als Zwarte Piet toen hun jongens klein waren en meer van die dingen.
Ook de andere reacties hier zijn natuurlijk hartverwarmend. Die van Wilma en FM had ik al eerder gezien. Natuurlijk ontroerden me die en tot mijn grote verbazing tref ik ook nog het fijne bericht van je "kleine Turkse vriend" aan.
Ik had de oud-buren vanavond net weer gezegd dat er zoveel voorbeelden zijn geweest waaruit blijkt dat je niet voor niets hebt geleefd. Dat geeft ons troost. We hebben het gehad over het boek dat door een oud-leerling van je aan jou was opgedragen en uit het vorig bericht trek ik de zelfde conclusie ook maar dat blijkt dat je niet voor niets hebt geleefd.
Ik dank namens jou de schrijvers van de berichtjes hier. Voor ons heel waardevol en troost gevend.
Ik ben blij met alle reacties.
Tegenwoordig zijn er zoveel moderne communicatiemiddelen die jij niet meer hebt meegemaakt. Ik heb het daar met jou al eerder over gehad. Zo stonden er op Facebook ook veel reacties die op jouw heengaan betrekking hadden en waar positief over jou werd geschreven.
Vandaag scheen het zonnetje, weet je nog? Nu regent het hier met af en toe wat lichtflitsen van een onweersbui.
Ik sluit deze dag af met een tevreden gevoel wat aandacht voor jou betreft. Het is nog 21 mei.
Twintig jaar geleden...
Dag Maurice. Dikke knuffel en kus van ma. 

Hi,

How are you today was de eerste vraag en daarna begonnen we aan de orde van de dag.

20 jaar geleden, het was de meivakantie en na de vakantie zouden we je weer zien. Dit was helaas niet meer zo. We werden opgebeld met het droevige bericht. Meneer Kip is helaas door een ongeluk om het leven gekomen.

Onwerkelijk, dit kan niet waar zijn. Waarom? Dat vraag ik me nog steeds af.

Ik heb het je nooit persoonlijk kunnen zeggen, maar bedankt dat je er voor ieder persoon was die jou op dat moment nodig had. Het maakte je niet uit of je al naar huis moest. Nee hoor, je leerlingen, die stonden op 1.

Lieve Maurice, het gaat goed hier. Een kleine persoon is volwassen geworden en begint ook de haren te verliezen. Ik denk dat het de leeftijd is.

Vandaag 21 mei werd ik door het bekende nummer "Angels" toch weer terug gesleept naar 20 jaar geleden! Je bent uit het oog helaas, maar niet uit het hart. Daar heb je een plekje gekregen en koester ik onze mooie momenten.

Dankjewel Maurice!
Letten de engelen goed op je daar boven?

Liefs,
Je Turkse vriend 

20 jaar?
Als de dag van gisteren...
Vanochtend besprak ik met Jan hoe je was, dat we precies wisten hoe de deurklink van de personeelskamer klonk als jij hem opende, we legden collega's uit hoe je lokaal eruit zag, wie je was, hoe je deed en hoe jouw overlijden enorm veel indruk maakte op iedereen. Hoe we van slag waren en hoe "Angels" nooit meer hetzelfde klinkt... 

Bedankt grote vriend,, you know why ...

Vergeten zullen we je nooit 

Dag mijn lieve jongen,
Het is weer zover. Vandaag 21 mei.
Precies twintig jaar geleden dat je afscheid van ons nam. Maar al die twintig jaar ben je elke dag in onze gedachten geweest. Je moeder bezoekt je bijna dagelijks. Als ze een dag overspringt, is er iets bijzonders aan de hand. Altijd zorgt ze ervoor dat je graf er verzorgd uitziet en zorgt zeker ook voor mooie bloemen.
Op een dag als vandaag zijn de boeketten iets groter natuurlijk.
Vanmorgen zijn we weer bij je geweest om op deze speciale dag jou bloemen te brengen.
Twintig jaar klinkt voor buitenstaanders zoveel en in andere situaties geldt dat natuurlijk voor ma en mij , maar in jouw geval voelt dat zeker niet zo.
Voor er weer visite komt vandaag, heb ik de computer maar gepakt om jou eerst een berichtje te sturen.
Ik zou zoveel dingen kunnen schrijven. Je neef ligt op dit moment in het ziekenhuis met ernstige ziekte en daarom begrijp ik een beetje wat er door de ouders heengaat. Maar ik laat het maar eerst even zo. De zon schijnt in ieder geval. Hopelijk ook figuurlijk voor mensen die het moeilijk hebben.
Heel veel liefs en een dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer een heel speciale dag voor ons. Vrijdag na Hemelvaart is altijd een beetje beladen. Helemaal in de avond. Omdat we toen het rampzalig bericht van je overlijden binnenkregen.
Natuurlijk is het geen 21 mei, maar deze vrijdag is gewoon heel apart.
Vanmorgen zijn ma en ik op bezoek geweest bij de vrouw van je grote vriend Hendrik in Willemsoord.
Ik zag daar in de kamer weer de lange tafel staan waar jij altijd een vaste plek had op je eigen stoel daar. Het was vandaag de datum van overlijden van Hendrik. Nu precies vijf jaar geleden.. Vroeger kwamen Hendrik en Cissy altijd bij ons op 21 mei en dus is het gewoon dat wij nu naar Willemsoord gaan. Op 21 mei kunnen wij zeker weer op haar bezoek rekenen.
Als mijn gedachten dan weer naar vroeger gaan, denk ik altijd aan jullie verhalen over het sportweekend dat jullie daar altijd organiseerden en beleefden. Slapen in tenten in de tuin daar. Vanmorgen zag ik heel snel even de boomhut die er nog altijd staat. Oude herinneringen komen dan weer boven. Ik denk dan ook aan de afscheidsdienst van Hendrik bij hem in de tuin. Dat was plechtig en ontspannen tegelijk. Jij hebt dat niet meegemaakt. Toen was je al 15 jaar bij ons vandaan.
We hebben met Cissy nog weer wat oude herinneringen opgehaald.
Morgen is de crematie van je oud-leraar Engels en Duits. Donderdagnacht naar ziekenhuis in Zwolle gegaan en zondagmorgen overleden. Behalve dat hij jouw docent is geweest, was hij mijn oud-collega en vriend. Dertig jaar lang hebben we samengewerkt aan school. Wij appten de laatste tijd regelmatig en daarom schrok ik enorm van zijn overlijden, omdat hij aangaf nog altijd kerngezond te zijn. Hij zou in juni 85 jaar worden, maar dat gaf je hem nog lang niet.
Ik zit hier nu onder de overkapping. Er komt bezoek binnen geeft ma aan.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag is het Koningsdag. Voor jou nog een onbekende naam.
Koninginnedag zegt je meer.
De aanleiding om je dit bericht te sturen is het beeld van twee kinderen die op versierde fietsen bij ons voor ons huis door de straat fietsten en dat me aan jou deed denken.
Het waren twee kinderen op fietsen die helemaal versierd waren in het oranje.
Toen jij ook een kleine jongen was, had ma voor jou je fiets ook helemaal oranje versierd.
Maar ook aan jezelf was alles oranje gekleurd.
Er was een bord aan bevestigd met als titel: "Als dit geen oranje is, weet ik het ook niet meer."
Glunderend nam je de hoofdprijs na afloop in ontvangst.
Dit ging gelijk door me heen toen de kindertjes voorbij fietsten.
Mijn ogen zijn nu gericht op de fotoschilderij boven de tv aan de muur.Daar was je nog jonger dan bij de optocht.
Je was daar misschien een half jaar. Je zit daar bij je 3 jaar oudere broer op schoot. Hij houdt je vast zodat je niet wegrolt.
Als ik naar je kijk op deze foto, voelt het als onrechtvaardig dat je maar 28 mocht worden. Maar goed dat we dat op dat moment niet wisten. En volgende maand is het al twintig jaar geleden dat je ons verliet.
Niet verder over nadenken. Maar lukt niet natuurlijk.
Laten we de warme herinneringen maar koesteren.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag alweer een 21ste.
Op dit moment van schrijven zijn ma en ik bij je oom in het noorden van het land.
We hebben net de koffie achter de rug en ma helpt hem op dit moment even met een klusje en kan ik je een berichtje sturen.
Onze vakantieganger is weer vertrokken. Dat doet alle partijen natuurlijk pijn.
We hopen dat hij een mooie tijd heeft gehad. Ongelooflijk hoe hij zich van kind heeft ontwikkeld tot een echte jonge man.
Vorige week donderdag is hij via Schiphol weer vertrokken.
Ma en ik waren met de trein naar Schiphol gegaan en jullie met de auto.
Toen beide heren weggingen om de bagage weg te brengen, kregen we het berichtje dat kleinzoons handbagage per ongeluk ook mee was gegaan met de normale bagage. Dat was schrikken natuurlijk, omdat in de handbagage veel breekbaar spul zat , zoals zijn laptop en tablet.
Uiteindelijk lukte het toch nog nog de handbagage terug te krijgen. Maar je snapt dat ma en ik wel in spanning zaten over de afloop.
Vandaag, 21 april, een speciale dag voor de overbuurvrouw en beide jongens. Het is precies twee jaar geleden dat haar man en hun vader is overleden. Ik hoef je niet meer uit te leggen hoe dit allemaal is gegaan. Maar dergelijke data zijn in hun geheugens gegrift.
Gisteren zijn ma en ik met de supportersbus naar Utrecht geweest.
Het was een heel spannende wedstrijd. Alleen jammer dat we in de laatste seconde een tegendoelpunt moesten incasseren en daardoor nipt verloren.
Na afloop van de wedstrijd binnen een kwartier in de bus zitten en dan richting huis.
Gisteren na afloop van de wedstrijd wel anderhalf uur in de bus moeten wachten, omdat de bus niet weg kon vanwege een geparkeerde auto die in de weg stond. Uiteindelijk met heel veel moeiten is het gelukt toch nog weg te komen.
Dus gisteravond laat weer thuis, want de wedstrijd begon pas om half vier. Gelukkig had de buurvrouw nog lekkere pannenkoeken voor ons.
We zullen nog wel weer telefoon ontvangen van je vriendin uit Borculo.
Je vriendin, de dochter van Dinie, is gisteren nog bij je op bezoek geweest op de begraafplaats. Ma kreeg van haar nog een berichtje toegestuurd met een foto van je graf. Zij stuurde daar liefdevolle opmerkingen bij. Ik moet eraan denken dat haar moeder altijd een foto van jou in haar kamer heeft gehangen na jouw overlijden en deze foto is er altijd blijven hangen totdat het huis verkocht werd enkele jaren later.
Ma gaat nu met je oom, dus haar broer, naar de begraafplaats hier in het dorp. Dat doen ze altijd wanneer we hier zijn.
Ik geef je namens ma een dikke knuffel Maurice. Ze heeft ook alweer voor jou gezorgd door mooie rode roosjes bij je neer te zetten.
Dag Maurice. Tot 21 mei of misschien eerder.
21 mei is heel speciaal, omdat het dan precies 20 jaar is geleden dat je van ons heen bent gegaan.
Maar je weet ook wel dat je nog altijd bij ons bent.
Dag Maurice.x 

Dag mijn lieve jongen,
Onze "vakantieganger" was er al wat eerder dan ma en ik verwacht hadden. Wij dachten van 7 maart, maar het was al op 24 februari toen hij plotseling aanbelde. Natuurlijk een verrassing.
Hij is hier intussen al enkele weken dus en hij vermaakt zich prima. De computer doet zeker wonderen. Ik hoor hem op dit moment ook lekker kletsen met schoolvrienden en hoor zijn lach regelmatig die me gewoon heel erg doet denken aan jouw lach als je contact had met vrienden of collega's en ook smakelijk kon lachen op die momenten.
Vanmorgen belde je vriendin uit Borculo ook al. We hebben natuurlijk gesproken over onze vakantieganger en ook over een "hockeymeisje"uit Lochem voor wie een speciale hockeywedstrijd was georganiseerd. Dat had ik in een krant gelezen.
Samen hebben we herinneringen opgehaald over jouw "hockeytrutjes" en hoe jullie met elkaar omgingen.
Sommigen daarvan zullen ook alweer kinderen hebben. Want het is in mei straks alweer twintig jaar geleden dat we afscheid van je moesten nemen. En wat is er in die twintig jaar toch veel veranderd en gebeurd in ons leven en in de wereld.
We zijn een uurtje terug van ziekenhuisbezoek van ma voor de pacemakercontrole. Alles lijkt gelukkig goed te werken. Ook een foto van de nieuwe knie gemaakt en dat is even afwachten wat daarvan wordt gezegd.
Na afloop van het bezoek aan het ziekenhuis hebben we jou een bezoek gebracht. Ma heeft weer bloemen ververst door oude weg te gooien en mooie rode roosjes weer neer te zetten. Ze "zorgt"op deze manier nog altijd goed voor jou en ik weet dat je dit heel erg waardeert.
Je bent altijd in haar gedachten Maurice en als het kan, bezoekt ze je nog dagelijks. Dat is straks dus al bijna twintig jaar lang. Sommigen snappen dit wel en anderen weer niet. Daar houden we het ook maar gewoon op. Ieder mens verwerkt dit soort verlies op eigen manier en dat verdient respect.
Ma heeft het eten nu klaar en dus sluit ik af.
Heel veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Weer een maand verder. De tijd vliegt gewoon.
Ik ben vanmorgen al bij de voetbalclub geweest om wat schoonmaakwerkzaamheden te doen.
Gisteren zat ik al veel aan vandaag te denken.
Het is namelijk precies een jaar geleden dat mijn zus is overleden en uit haar lijden werd verlost.
Haar overlijden voelde voor iedereen die dichtbij haar stonden min of meer als een bevrijding. We weten gewoon dat dit voor haarzelf zeker zo was.
Onbegrijpelijk ook wel dat er nu weer andere mensen in haar huis wonen en de wereld zonder haar gewoon doordraait.
Natuurlijk denk ik nog regelmatig aan haar en wat ze voor ons gezin vroeger heeft betekend. Daarom zo jammer dat ze nu in het echt geen deel meer uitmaakt van de familie. Ik hoop dat ze nu de rust heeft waar ze zo naar verlangde.
Als er een "boven" bestaat, hoop ik dat je haar een beetje hebt kunnen opvangen. Maar dit "boven" blijft nog altijd de vraag voor veel mensen. Voor mij dus ook een soort van reden om jou hier ook nog mijn berichtjes te sturen.
Vanmorgen werd ik al op tijd door je vriendin uit Borculo gebeld. Ik kon niet niet opnemen, omdat ik druk aan het werk was bij de voetbalclub en mijn jas ergens anders hing. Ik heb intussen al gereageerd.
De afgelopen periode stond in het teken van toneelavonden en de pacemaker van ma. Gelukkig is alles goed gegaan. Nu weer uitkijken naar onze "vakantieganger" uit Thailand die binnenkort weer hier komt.
Van lieve vrienden zal ik binnenkort wel te horen krijgen wat voor geweldige verhalen ze hebben over dat land, waar ze naartoe zijn geweest met vakantie. Ik weet gelukkig al dat ze het het erg mooi hebben gehad in het land met een zo ander ander cultuur dan wij gewend zijn. Te merken aan de gestuurde berichtjes met leuke foto's.
Nu ben je weer een beetje op de hoogte van ons reilen en zeilen.
Heel veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice, tot de volgende keer. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag 21 januari. Het nieuwe jaar 2024 alweer een paar weken oud.
Wel veel gebeurd in korte tijd. Druk geweest met toneelvoorbereidingen. Dat ging dit jaar niet zoals we gewend waren door ziekte en familieomstandigheden.
In het begin buiten ons gezin, maar ma kreeg ook last van verschillende dingen qua gezondheid en kwam in het ziekenhuis terecht met als eindresultaat het aanbrengen van een pacemaker bij haar.
Hopelijk worden nu een aantal klachten minder. Het liefst helemaal weg natuurlijk, maar daar lijkt het op dit moment nog niet helemaal op. Maar hopelijk komt het allemaal in orde.
Ze is op dit moment wel iets beperkt in haar bewegingsvrijheid met haar linkerarm, maar waar nodig probeer ik zoveel mogelijk te helpen.
Het weer is op dit moment ook heel apart. Dan weer sneeuw en vanavond wordt storm verwacht.
Vanmorgen worden gladde wegen voorspeld.
Wat me gisteren opviel op de begraafplaats in Meppel, waren de fakkels op lange stokken die daar overal langs de paden staan. Ook bij jou op het pleintje rondom het grasveld. Ik denk dat het heel indrukwekkend is wanneer deze fakkels over de hele begraafplaats branden. Ma en ik gaan daar zeker even kijken. Het is een soort lichtjesavond dat georganiseerd wordt door Dela, een begrafenis- en crematieorganisatie.
Ma en ik gaan ook altijd naar Wereldlichtjesavond waarbij overleden kinderen worden herdacht, maar dit gebeurt altijd aan de poort van de begraafplaats aan de voorkant.
Hopelijk zal de storm die vanavond verwacht wordt in Nederland geen roet in het eten gooien.
We zullen afwachten.
Ik ga nu een kopje koffie en thee inschenken.
Van krijg je een extra dikke knuffel en een kus.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. Nu van december. De kortste dag en de langste nacht wordt vaak gezegd.
Die korte dagen vind ik weinig aan en ben blij dat we weer langzaamaan naar langere dagen gaan.
Gisteravond op verjaardagvisite geweest bij de overbuurjongen. Voor mij blijft hij altijd nog een jongen, maar hij werd gisteren wel 28 jaar en dus een jongeman.
Zoals ik vaker heb gezegd, is het getal 28 min of meer magisch voor mij. 28 jaar is de leeftijd die jij hebt gehaald. Zo gauw ik het getal 28 hoor, associeer ik dat met jou.
Ik moest het gisteravond ook nog tegen buurjongen zeggen.
Ik moest het gewoon een beetje kwijt.
We kregen het toen ook nog weer even over de periode waarop jij weleens op die jongens paste wanneer ouders ergens naartoe moesten.
Ze vertelden beiden dat ze zich nog wel iets herinnerden van de periode van oppassen en daarbij spelletjes doen. Jij lag dan languit op de grond op je buik om "Mens erger je niet" met de jongens te spelen.
Ze konden toen beiden al heel slecht tegen verlies en dat leidde later op de avond nog tot het vertellen van verschillende leuke anekdotes waarbij we wel weer hebben kunnen lachen.
Een buurjongen van 28.Eigenlijk een man. Maar jij bent voor mij ook nog altijd die jongen van 28 gebleven en het was toch een beetje een vreemde ervaring dat de buurjongen ook 28 jaar is geworden.
Wat was je toch nog maar een "jonkie".
Het weer is slecht. Veel regen.
Niets aan dus. Echt donkere dagen voor Kerst. Letterlijk en figuurlijk kan ik wel zeggen.
Het weer zal op het figuurlijke ook uitwerking hebben.
Komend weekend hebben we drie zondagen in verband met de Kerst.
Dat zijn persoonlijk niet mijn favoriete dagen. En ik weet dat dit voor veel meer mensen het geval is.
Ma heeft toch weer een mooi verlichte en warmte uitstralende kerstboom in de kamer neergezet.
Dat weet ze altijd sfeervol voor elkaar te krijgen met ook andere lampjes en versierselen, maar wat we ook doen of proberen, het gemis blijft zeker altijd wat extra bij dit soort dagen.
Nu wat positief. Onze kleinzoon werd eergisteren al 17 jaar. Ongelooflijk gewoon.
Hij begint ook al een "jongeman" te worden intussen. Helemaal qua postuur. Groot en fors. Hij houdt van basketbal en wat dit betreft past deze sport helemaal bij zijn postuur.
Of er "hierboven" ook speciale feestdagen zijn, weet ik niet. Hopelijk zijn alle dagen daar feestdagen. Daar gaan we hier graag en vaak vanuit.
Ik hoop dat alle mensen "daar" gelukkig zijn en allemaal gelijk.
Heel veel liefs van ons hier en een extra dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Ik heb gisteren mijn kruit al een beetje verschoten. Had op dat moment de behoefte om je te schrijven, omdat alles me een beetje overviel met het nieuws dat tot me kwam.
Vandaag weer een 21ste. Is en blijft bijzonder.
Buurman zal zo wel langs komen om de bijna dagelijkse wandeling te maken.
Wel een andere buurman die jij hebt meegemaakt, maar ook wel goed hebt gekend.
Ook je vriendin zal zeker weer bellen vandaag.
Het is troosteloos weer.
De vader van je oude schoolgenootje van de basisschool is overleden. Dat is wel nieuws voor je misschien.
Je hebt daar als kind zulke leuke dingen beleefd met leuke herinneringen eraan.
Ma is op dit moment naar de fysio. Ze heeft een nieuwe knie.
Ik moet nu stoppen , want de buurman is er.
Liefs en dikke knuffel van ma. xxx 

Dag mijn lieve jongen,
Het is nog niet de 21ste vandaag, maar ik voel opeens de behoefte mijn gedachten of gevoelens met je te delen.
Dat komt, omdat ik net iets op de computer tegenkwam wat me ontroerde en met jou te maken had.
De aanleiding ervoor was dat ik iets op "Google" zocht wat te maken had met een meisje dat vandaag werd geboren en bij de geboorte overleed. Vandaag precies 25 jaar geleden.
Ik vraag me nu even af of jij Google ook nog hebt meegemaakt of dat je van een andere zoekmachine gebruik hebt gemaakt. Ik heb het vaker gezegd dat er op computergebied zoveel is veranderd.
Maar ik zat dus wat te zoeken op Google of ik iets terug kon vinden over dit overleden meisje en dat bleek inderdaad het geval te zijn.
Toen me dit lukte, kwam het in me op om jouw naam ook weer eens in te tikken daar. Ik heb het wel tussen aanhalingstekens gezet, want anders komt er soms zoveel niet belangrijke informatie te staan.
Ik had dit weleens vaker gedaan, maar was daar nooit echt verder in gegaan.
Natuurlijk kwam ik terecht zag ik dat dit condoleanceregister werd genoemd.
Maar ook kwam ik opeens door een verwijzing op YouTube terecht en zag ik een erg leuk filmpje gemaakt van foto's met muziek van "Angels" van je grote favoriet Robbie Williams. Alleen het horen van dit liedje roept altijd al bepaalde gevoelens bij me op en dan ook nog die foto's erbij met toegevoegde teksten van mensen die jou goed gekend hebben en ook oud-leerlingen.
Hoe ze dit filmpje op deze manier in elkaar hebben gezet, is me een raadsel. Ik zag ook de naam van je broer erbij met iets over "uploaden". De datum van 21 mei 2022 stond erbij. En aan het eind stond de naam van Linda Groot Wassink. Ik ga er maar voor het gemak vanuit dat zij het filmpje heeft verzorgd. Haar naam ken ik nog altijd goed, omdat je ook met haar een goede band had en we later nog contact hadden met haar.
Ik was helemaal onder de indruk van het geheel met leuke foto's en bijbehorende, hartverwarmende teksten.
Hetzelfde geldt natuurlijk voor ma aan wie ik het ook liet zien.
Ik zal je broer nog weleens vragen hoe zoiets tot stand komt en welke rol hij erin speelde.
Nadat ik deze ervaring achter de rug had, zocht ik maar even verder op Google. Daar kwam ik ook het boek van Francien tegen dat genoemd werd en sommige passages naar jou verwezen. Ik had dit boek al eens gelezen en het staat bij ons thuis.
Ik heb op de computer ook weer enkele fragmenten gelezen die op jou betrekking hadden en die werkten echt wel op mijn emoties.
Veel kwam toen weer boven.
En uiteindelijk ook weer "Waarom?"
Op die vraag zullen we nooit antwoord krijgen, maar bij het zien van het filmpje en het lezen van de fragmenten, kwam deze vraag weer heel nadrukkelijk bij me boven.
Nu snap je misschien ook dat ik een dag eerder ben dan anders, want was was helemaal overmand door emoties op dat moment.
Dag Maurice. Liefs en een dikke knuffel van ma.
Tot morgen. 

Dag mijn lieve jongen,
Het is weer de 21ste. Signaal om hier weer een berichtje te plaatsen.
Het is nu echt herfst geworden en gisteren helemaal, omdat het hier de hele dag heeft geregend en hard gewaaid.
Normaal gaan op zaterdag genieten van het voetballen, maar Staphorst speelt vandaag niet en dachten we dat we "vrij" waren van het voetballen. Maar nu blijkt dat de overbuurjongen vanmiddag voetbalt in Meppel, waarvoor hij nu speelt.
Ik realiseer me opeens dat jij hem als kleine jongen hebt meegemaakt en dat hij op dit moment maar enkele jaren jonger is dan jij geworden bent. Ik herinner me dat jij af en toe weleens oppaste als zijn vader en moeder ergens anders naartoe moesten en jij dan spelletjes deed met de beide broertjes.
Beide broertjes zullen vanmiddag aanwezig zijn op het sportpark in Meppel. De ene als voetballer en de andere als toeschouwer.
Ik heb het er weleens over gehad of ze zich jou wel herinnerden. Dat was wel het geval, al had de oudste een beter beeld nog van jou.
Gek dat ik denk dat de tijd dan stilstaat, terwijl dit bij de beide buurjongens dus niet het geval is en bij jou wel. Voor mij in ieder geval.
Beide jongens hebben hun studie al achter de rug en zijn al aan het werk. De jongste is ook druk met jeugd bezig . Ook via scholen waar hij problemen probeert op te lossen voor de schoolgaande jeugd. De oudste is net als je broer druk met financiële administratie.
Op dit moment komt de achterbuurvrouw binnen om de Meppeler Courant te brengen. Ze komt even gezellig bijkletsen en dus laat ik het er hier maar even bij.
Liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Heel raar is het soms. Dan voel ik op de een of andere manier dat iemand hier iets heeft geschreven en dat was ook nu het geval. Eergisteren keek ik daarom toch maar en toen las ik het bericht van Rinze.
Ik heb het vaker gezegd hier: bestaat toeval?
je vraagt je misschien af waarom ik dit nu ook weer eens zeg. Ik zal een poging doen om het je uit te leggen.
Zoals je weet, zijn ma en ik trouwe aanhangers van onze voetbalclub. Daardoor bouw je met sommige mensen een bepaalde vriendschappelijke band op. Zo is er een band ontstaan tussen een moeder van een speler bij Staphorst en ma en hielden ze op Facebook ook wel contact en deelden ze informatie. Sinds kort whatsapp ik ook met haar en delen we ook informatie. Raar eigenlijk dat jij Facebook en WhatsApp helemaal niet gekend hebt, maar dat terzijde.
Sinds het nieuwe seizoen is de zoon van deze vrouw, intussen een soort vriendin geworden, naar HHC in Hardenberg gegaan en hij doet het daar als keeper nu heel goed. Ma en ik vinden dat voor hem en zijn familie geweldig, maar voor onszelf hadden we hem hier graag gehouden. Maar zo lopen dingen nu eenmaal.
Je merkt dat ik al weer aardig begin af te dwalen, maar dat komt dat er dan zoveel tegelijk door mijn hoofd gaat dat ik ook zou willen vertellen.
Maar ik zal je proberen uit te leggen welke relatie er bestaat tussen het bericht van Rinze en deze spelersmoeder.
Zoals ik zei, is haar zoon naar Hardenberg gegaan om te voetballen en in een berichtje vertelde ze dat ze ook kennis had gemaakt met Edwin Evers. Je weet ook vast nog wel dat deze uit Hardenberg kwam.
Als ma en ik de naam van Edwin Evers horen, dan denken wij gelijk aan de prijs die je in het jaar 2000 hebt gewonnen met een wedstrijd die met de radio-uitzendingen van Edwin Evers te maken hadden. Je kon met je klas met de bus naar de radio-uitzending en je kreeg daar je begeerde kuikensloffen die nog altijd op je kamer staan. Ook kreeg je als cadeau een parachutesprong op Texel, waar je met een vriend en een collega gebruik van hebt gemaakt.
Ma en ik hebben hebben nog weer eens wat oude spullen nagekeken in je kamer en we troffen een complete collectie van papieren, knipsels en foto's aan die met dat bezoek te maken hadden. Daar hebben we een aantal foto's van gemaakt en opgestuurd naar onze voetbalvriendin. Ze heeft daardoor een aardig goed beeld gekregen van de manier waarop je deze prijs met je klas won, waarover we summier iets verteld hadden.
En dan opeens dit bericht van je oud-leerling Rinse die opeens naast zijn andere leuke en voor ons fijne anekdotes, met zijn verhaal over de ontmoeting met Edwin Evers komt.
Daarom zei ik al: bestaat toeval?
Rinse praat over meer dan 25 jaar, maar omdat ma en ik alle spullen nog weer eens opgezocht hebben, kwamen we het jaar 2000 tegen en dus is het bijna 25 jaar geleden.
Behalve de opmerkingen over het bezoek aan de studio is het zo fijn te lezen dat Rinse na zoveel jaar nog altijd fijne herinneringen aan jou bewaart en daar voor ons gevoel zo liefdevol over schrijft en de aanleiding het lezen van werkrapporten in het Engels zijn.. Wat kan het toch allemaal vreemd lopen.
Ik heb het wel eerder gezegd dat al jouw oud-leerlingen intussen allemaal al ouder zijn dan jij bent geworden. Voor ons blijf je altijd 28 en als ik dat getal op de een of andere manier hoor, associeer ik dat altijd met jou.
Net als 21.
Vandaag ook weer de 21ste september.
Begin van de herfst zullen de mensen zeggen. Rondom je rustplaats zijn ma en ik al weer bezig met blad harken. Door de sterke wind zien we dat de herfst gaat intreden door de meerdere bladeren die steeds meer neer gaan vallen.
Je vriendin zal vandaag zeker weer gaan bellen. Ook zij herinnert zich het bezoek aan Edwin Evers vast nog wel en dit zal nu zeker ter sprake komen.
Ik hoop dat mijn verhaal je weer duidelijk is. Had er wel veel woorden voor nodig, maar dat weet je nog altijd wel.
Heel veel liefs van ma en natuurlijk ook een dikke knuffel van haar.
Dag Maurice. Een fijne dag verder zou ik gedachteloos bijna schrijven, maar ik neem aan dat TIJD "daarboven" een heel andere betekenis heeft en er een andere invulling aan wordt gegeven.
Nogmaals: dag Maurice. 

Beste Maurice,

Zit voor werk rapportages in het engels door te nemen en moest ineens aan jou denken, mijn Engels leraar op de middelbare school in Lochem. Mooie herinneringen aan die tijd en jouw lessen. Kan me herinneren dat er een keer een spons mijn kant op vloog tijdens de les, haha.
Ook ooit een bezoek gebracht aan 3FM, programma Evers Staat Op. Inmiddels al meer dan 25 jaar geleden...

Had meegekregen dat je helaas veel te vroeg bent overleden maar de herinneringen blijven gelukkig voor altijd. Mooi om te lezen hoe je in de harten van veel mensen voortleeft. 

Dag mijn lieve jongen.
Vandaag is het weer de 21ste. Het is een heerlijke zomerse dag.
Je vriendin heeft al gebeld en we hebben het weer over verschillende onderwerpen gehad. Op het Staringcollege zijn de vakantieweken voorbij. Midden Nederland had als eerste vakantie.
Had een slechte nacht, want ik was mijn rijbewijs kwijt. Maar gelukkig vond ma het terug op een onverwachte plek in de auto, samen met het kentekenbewijs.
Dat was een opluchting kan ik je zeggen, want ik had al een afspraak gemaakt voor een nieuwe rijbewijs. Gelukkig kon ik dat afzeggen.
Ma en ik hebben de toneelboekjes weer rondgebracht voor het komende seizoen. Gisteren de benodigde bewerkingen en wijzigingen al doorgestuurd.
Vroeger kwam je af en toe nog weleens de oude voetbalkantine binnen om een stukje van een toneelrepetitie bij te wonen, maar er is intussen veel veranderd op het sportpark daar, realiseer ik mij. Ik heb het vaker dat ik me afvraag of jij bepaalde veranderingen in bijvoorbeeld het verkeer ook nog meegemaakt hebt.
Zo denk ik aan de fietsbrug bij Meppel.
Natuurlijk blijft de wereld veranderen.
Ik ga nu stoppen, want ma en ik zijn uitgenodigd bij Roel en Margriet om een hapje mee te eten.
Daarom van liefs van ma en een dikke knuffel van haar voor jou.
Dag Maurice. Voelt fijn je naam weer eens te noemen. 

Dag mijn lieve jongen,
Vanmiddag op bezoek geweest bij je vriendin in Borculo.Ze was jarig en ze had ma en mij ook uitgenodigd om dit te vieren.
Daar hebben we graag gebruik van gemaakt en we hebben een heel gezellig feestje gehad.
Natuurlijk denk ik dan dat jij daar eigenlijk aanwezig moest zijn, maar ik moet dan alles maar weer verstandelijk benaderen.
Maar we zijn blij dat we er zijn geweest.
Jammer dat Esther er niet kon zijn. We hadden haar graag ook eens weer willen zien.
De weg daar naartoe en terug geeft altijd speciale gevoelens. Dat jij deze weg zo vaak hebt afgelegd, ervaren we ook als bijzonder en dan vraag je je af hoe je dit jaren volhield.
Omdat de weg naar Lochem via Laren was afgesloten, hebben we een mooie "rondreis" van de omgeving rondom Lochem moeten maken.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. Dus weer hier weer present om je een berichtje te sturen.
Op 12 ben je geboren en op 21 van ons weggegaan. Nu ik daarover nadenk, is het het in de getallenreeks het omgekeerde en zo eigenlijk ook bij geboorte en overlijden het omgekeerde.
Bij zowel aan je geboorte als aan je overlijden bewaar ik natuurlijk altijd speciale herinneringen.
En helemaal aan de tijd die er tussen ligt. Mijn geliefde Groninger zanger Ede Staal noemde het Credo: "Mien bestoan".
Ik moet er maar niet te diep ingaan, want anders word ik er weer erg verdrietig door, omdat er zoveel herinneringen bovenkomen. Zowel mooie als verdrietige. Een mooie herinnering die anderen nog aan je hebben, hoorden ma en ik gistermiddag.
Gisteren kregen we onverwacht bezoek bezoek van onze buurtgenoot Marga die kwam kijken hoe het met ma en haar ondergane knieoperatie ging.
Ook kwam jij ter sprake en haar oudste zoon met wie jij het ook altijd goed kon vinden toen jullie allebei nog thuis waren. Hij is nog altijd onder de indruk van de hele gang van zaken bij je begrafenis volgens zijn moeder.
Wat echt heel nieuw voor ons was, was het verhaal van Marga dat ze ons gisteren vertelde.
Ze vertelde ons dat ze jou in Engeland totaal onverwacht had ontmoet tijdens hun vakantie in Engeland toen jij daar studeerde.
Dat voelde zo speciaal. Voor ma en mij was dit verhaal totaal onbekend, maar daarom extra fijn om het te horen.
Wat ma en ik ons wel herinneren is het verhaal van haar dat jij altijd bij hun langskwam om voor de gezelligheid even een sigaretje te roken terwijl wij altijd geloofd hebben dat jij toen niet rookte.
Af en toe voor de gein of gezelligheid een sigaartje bij en met Fokke.
Je vriendin zal vandaag ook wel weer bellen. Binnenkort brengen we haar een bezoek, omdat ze ons weer uitgenodigd heeft voor haar verjaardag.
We hebben haar vorig jaar augustus voor het laatst gezien bij de crematie van haar moeder. Dat was voor ma extra spannend, omdat ze toen voor het eerst in een automaat moest rijden. Ze is daarin nu een volleerde chauffeuse.
We komen zo bij je om je een bosje rozen te brengen die ma gisteren voor je kocht.
Heel veel liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. Tot de volgende keer.