Maurice Kip

Dag Maurice,

Morgen is het al weer de 21ste. Nog een maand en dan is het al 7 jaar geleden.
Schrok me gisteravond ook nog een hoedje.Stond er opeens weer een politieagent op een motor bij ons voor het huis. Kan je niet uitleggen hoe dat voelde op dat moment.
Hij stond er en had een auto aangehouden, zag ik achteraf.

Ik zit nu nog buiten achter het huis. Het is gewoon een zomerse avond, net als gisteren trouwens.

Gisteren is Marjan ook nog langs geweest en hebben we ook buiten zitten koffiedrinken. Fijn dat zij ons niet vergeet Maurice.

Zaterdag zijn Otto en Truus en Daniëlla bij ons op bezoek geweest. Was heel gezellig. Ze zijn ook bij jou geweest natuurlijk en hebben bij jou een mooi paasmandje met een kipje neergezet.

Vandaag druk geweest met nakijken van proefwerken. Zoals je weet , kost dat veel tijd.
Op school is het hectisch Maurice. Overal veranderingen.
Zal ook zo in Lochem zijn.
Hoor dat morgen wel weer van je vriendin uit Borculo.

De bloemen bij je graf bloeien zo mooi. Vooral de viooltjes zijn zo kleurrijk. Past in dit geval natuurlijk bij een kleurrijk persoon als jj.

Ga nu zo naar binnen.
Je bent en blijft in mijn hart.
Het is hier zo stil Maurice.
Jij weet waarom.

Knuffel van me.
Extra kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Deze leuke conversatie in het Engels heeft lange tijd in jouw lokaal gehangen. Dit papier vond ma weer terug tussen verschillende andere schoolspullen die er nog altijd van jou zijn.
Foto van de klas waar je toen een prijs mee won naar de studio bij Edwin Evers.
Waar blijft de tijd? Wat was je altijd gek op het programma van Edwin Evers waar je naar luisterde als je al vroeg op weg was van Staphorst naar Lochem. Nog heel wat imitaties zijn opgeslagen.
Deed ma altijd voor je. Even belletje en ma moest opnameapparatuur indrukken. Veel typetjes heb je opgeslagen.

Vandaag ben ik vrij, maar vanmiddag nog rapportenvergadering. Dus nog even naar Meppel.

Ik ga nu eerst koffie drinken met ma die zo weer thuis zal zijn bij jou vandaan.

Veel liefs en dikke knuffel en kus van ma. 

A sad story about Nobody

This is a story about four people, named: Everybody, Somebody, Anybody and Nobody.
There was an important job to be done and Everybody was sure that Somebody would do it.
Anybody could have done it, but Nobody did it.
Somebody got angry about that, because it was Everybody's job.
Everybody thought Anybodu could do it, but Nobody realised that Everybody wouldn't do it.
It ended up that.
Everybody blamed Somebody,
when Nobody did,
what Anybody could have done. 

I look above and I know I'll always be blessed with love.

Ik zie je nog steeds door de gangen lopen op school, wat een grote kerel was je toen, ben je nog steeds.. ik kan me nog herinneren dat je zo'n gebreide vest droeg met allemaal kleuren haha.

Maurice, jou naam wordt nog vaak genoemd als ik bij vriendinnen-oud leerlingen zit.

Dat zijn momenten dat je beseft dat het leven te kort is om verdrietig te zijn en dat je moet genieten van elke dag.


Ik geloof dat je op een dag elkaar weer tegen komt zoals je ooit begonnen bent.

Ik hoop dat het goed gaat met jou en je famillie en dat ze vooral aan de fijne tijden denken en beseffen dat ze een top zoon hebben!

Liefs. 

Dag mijn lieve jongen,

Nu even de tijd nemen om de week te overdenken.
Het was me wel een heftige week Maurice. Afgelopen woensdag was natuurlijk heel vreemd door de begrafenis van mijn leerling Daan van 15 jaar. De begrafenis deed heel veel herinneringen oproepen aan jou en aan jouw begrafenis. Ook hier waren heel veel schoolkinderen net als bij jou. Wat ook vreemd, maar tegelijk mooi was, was dat hij vanuit de aula van onze school werd begraven.
Ook hier honderden mensen zoals bij jou. Toen de bloemstukken door medeleerlingen en vrienden naar buiten werden gedragen, kwam de situatie bij jou weer helemaal boven. Ook jouw bloemstukken werden door jouw leerlingen in een soort erehaag meegevoerd naar je graf.
Denk nog vaak aan Mustafa die van geen wijken wist met het zware bloemstuk dat hij absoluut alleen naar jouw graf wilde brengen zonder hulp.
Dus je begrijpt dat alles veel indruk maakte en het was erg mooi en indrukwekkend. Vooral ook , omdat kinderen een belangrijke rol in het geheel vervulden.

Zo vervulden ook kinderen bij jou een rol in het geheel. Wat in dit verband zo frappant is, is dat ma vandaag bij het opruimen van de garage, waar nog zoveel spulletjes van jou en je school liggen, een klein cadeautje van een leerling van jou aantrof. Het gaat om een klein zwart kartonnen doosje met daarin een gekauwd stukje kauwgom, te zien door een stukje plastic.
Natuurlijk weten we allemaal waar dat stukje kauwgum voor staat. Er zit een klein wit papiertje op met de tekst: Kauwgommetje van Janneke Smale, "verkering" in Parijs, 2 maart '02.
Onvoorstelbaar dat dit na 9 jaar zo maar weer boven water komt.

Ik vraag me zo vaak af waarom jonge mensen, zoals jij en Daan die zo lief, aardig, vriendelijk zijn en altijd een lach op het gezicht hebben, zo vroeg weg moeten bij hun ouders en familie.
Heb het gevoel dat Daan en jij heel veel overeenkomsten hadden in hun veel te korte leven. Allebei sociaal erg vaardig met veel gevoel voor rechtvaardigheid.

Knuffel van me en dikke kus van ma. 

ja meneer kip het leven gaat niet altijd over rozen...en kinderen horen hun ouders weg te brengen en niet andersom...net zo als u zegt over daan ..waar ik woon was op die bewuste dag op het voetbalveld allemaal toeters en bellen van de ambulanges er waren er drie stuk...en nog konden ze het leven van daan karsten niet redden...je gaat gezond van huis en je komt dan nooit meer thuis,,dat is het ergst wat een ouder kan overkomen...daarom heb ik ook veel respect voor u en uw vrouw..bijna elke dag hier vertellen hoe het het jullie vergaat...en kreeg je maar andwoord of een teken hoe het jullie zoon vergaat ...maar ik weet wel dat maurice vreselijke lieve ouder heeft...nogmaals we kennen elkaar niet...maar ik heb veel respect voor jullie... 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het 3 april. 50 jaar geleden was het Tweede Paasdag. Het was toen 1961.
Op deze dag is mijn vader toen overleden.
Ik was 14 jaar oud en mijn moeder bleef met 5 kinderen achter. De oudste was 18 en de jongste 1 jaar. Het leven ging door zoals ze zeggen.
Is natuurlijk ook zo, maar neem van mij aan dat bepaalde dingen je leven voorgoed bepalen.
Natuurlijk zijn deze dingen ingrijpend geweest en hebben veel dingen die daarmee verband hielden, mijn leven in doen en denken bepaald.

Mijn vader overleden aan een hartstilstand op 42 jarige leeftijd, jij op 28 jarige leeftijd en afgelopen week mijn leerling Daan op 15 jarige leeftijd. De geschiedenis moet zich blijkbaar steeds herhalen. 50 jaar geleden, bijna 7 jaar geleden en nu weer paar dagen geleden.

Natuurlijk weer veel verdriet bij veel mensen, maar het meest natuurlijk de ouders die hun kind moeten missen.

Na 50 jaar vraag ik me nog steeds af: waarom, waarom, waarom???

Knuffel en extra kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag zo'n vreselijk zware dag.
Toen ik vanmorgen het schoolplein opliep, hoorde ik van een collega dat er een leerling van 3-havo op onze school was overleden. De collega wist nog geen naam, maar omdat ik aan twee van de drie klassen lesgeef, kreeg ik al bange voorgevoelens.
Toen ik binnenkwam kreeg ik al snel te horen dat het om een jongen uit mijn klas ging.
Het was Daan Karsten. Een jongen, die net als jij, is overleden aan een hartstilstand.
Het was gisteravond op het voetbaltrainingsveld in Meppel gebeurd.

Je snapt dat het heel wat gevoelens in en bij me losmaakte. Hij was altijd zo'n aardige, sociale jongen Maurice. Hij was in de klas altijd een beetje het middelpunt van rust.
Kan me eerlijk gezegd nog niet voorstellen dat hij straks geen deel meer zal uitmaken van de klas.
Het bijzondere was ook nog dat ik vandaag met deze klas het derde lesuur naar de schouwburg zou gaan naar een soort toneelvoorstelling met als thema "Afscheid."
Hoe kan dit toch mogelijk zijn geweest? Natuurlijk is deze voorstelling niet doorgegaan.

Maar op school was het vandaag zo heftig met al de andere leerlingen.
De hele film kwam bij mij gewoon terug.
Ken de verhalen bij jouw afscheid op school.
Ga hier er verder maar niet op in.

Je probeert je best te doen voor de kinderen die je hebt en begeleidt. maar ook jij was geen moment uit mijn gedachten.
Fijn dat veel collega's op deze voor mij nieuwe locatie zich ook in mijn situatie konden verplaatsen.
Heb me de hele dag afgevraagd waarom jonge mensen zo maar een hartstilstand krijgen en er niet meer mogen zijn. Waarom toch?
Kan het niet bevatten. Denk ook aan die ouders die het overkomt.

Ik hoop dat alles op een waardige manier zal gaan. Er is zoveel verdriet onder de andere kinderen en zoveel andere mensen.

Ik weet gewoon even niets meer te zeggen.
Ik geef je een dikke knuffel en een extra kus van ma.

Dag mijn jongen. 

zo bijzonder...

Wat mooi om hieronder dat verhaal van je vader te lezen. Hoe creatief jij ook was met je opdrachten, het inspireerde ook je leerlingen.

Zou je ook zo graag nog van alles vertellen...

Liefs uit Laren 

Dag mijn lieve jongen,

Ma vond gisteren op de kamer op de bovenste verdieping onverwacht een map van jou waarop je aan de buitenkant kon lezen dat het gedichten van je leerlingen waren.
Het zijn gedichten uit 1999 die je in het Engels hebt laten opschrijven en hebt verzameld.
Was wel heel emotioneel om dit te zien en te lezen.

Op de buitenkant heb je in het groot met een viltstift geschreven:

V2F

Hee, look what I found.
Your own POETRY
Read, put it away and
read it again in 5 years.
You' ll think it is great.

Alle gedichten hebben als thema: TOMORROW.

Ook zaten er nog verzamelingen bij van klas 2A, 2G , 2H en 2L.

De namen van de kinderen en hun leeftijden staan er allemaal op.
De meesten zijn dan 13-14 jaar. Het is nu ruim 10 jaar later.
Ze zouden hun eigen gedichtjes inderdaad weer eens moeten kunnen lezen.
Ma en ik hebben al die gedichtjes nog eens even weer doorgelezen.
Er waren heel leuke bij. Ook waren er een paar in het Turks die we helaas niet kunnen lezen.

Het eerste gedichtje dat ik onder ogen kreeg was van een meisje uit klas 2A en zij heet Janine Niesink. Eigenlijk vreemd te weten dat zijn nu zelf zo ongeveer 24 jaar is. Een paar jaar minder dan de 28 die jij mocht worden. Dit gedichtje dat is als eerste onder ogen kreeg zal ik hier publiceren, omdat het me raakte door jouw situatie.
Het lieve kind kon natuurlijk niet weten dat jij er ongeveer 5 jaar later niet meer zou zijn.
Het gedichtje gaat als volgt:

I know somebody
But he isn't there anymore

It is difficult to miss him
Him who you can't miss

I am sure that I will miss,
him tomorrow again.

And after tomorrow
again and again.


Geeft in ieder geval mijn gevoelens voor jou op dit moment ook aan.
De andere gedichtjes zijn ook erg mooi.
Jij zei zelf: lees ze na vijf jaar nog eens weer.
Het is nu 10 jaar verder. De eerste die ik onder ogen kreeg, is (onbedoeld) nog steeds actueel.

Wat heb je toch prachtig werk laten maken door jouw opdrachten.

Realiseer me nu ook weer je motto:

Non scolae sed vitae discimus.
Heel toepasselijk, zeker in dit verband.

Misschien zal ik nog eens een paar andere gedichtjes plaatsen waardoor ze toch levend blijven voor je.

Heel veel liefs en dikke knuffel.
Extra kus van ma. 

He maatje, mis je erg. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag bij Fokke geweest. Het was prachtig weer.
Fokke had ook nog ander bezoek zoals gewoonlijk.
Maar om 3 uur zijn we naar Henk en Jantje gegaan, omdat Fokke had afgesproken dat wij met ons drietjes bij hen zouden gaan eten.
Dat was heel gezellig en we hebben heerlijk gegeten. Jantje heeft echt geweldig haar best gedaan om iets lekkers te bereiden en is daar helemaal in geslaagd.
Heerlijke dingen hebben we daar gegeten.
Ik weet zeker dat jij er ook van genoten zou hebben als je er bij was geweest.
We hebben ook van tevoren heerlijk in de tuin gezeten en van de zon genoten. Samen ook met de kinderen. Genieten van het kijken naar paardrijden. Heel gezellige middag en deel van de avond.

Henk en Jantje zijn druk bezig met de verbouwing van hun huis.
We hebben alles rustig bekeken. Als alles klaar is, zal het prachtig zijn. Zal waarschijnlijk nog wel een poosje duren.

Frans en Matthew gisteren ook nog bij je geweest, hoorde ik van ma.
De kleine wilde jou iets brengen. Zo lief van hem.

Blijf het nog altijd jammer vinden dat jij dat kleine ventje niet hebt gekend.
Wat zou je een trotse oom zijn geweest.
Maar ja, verval weer in mijmeringen.

Vandaag zomertijd ingegaan. Het is nu al 11 uur in de avond. Moet nog even weer aan het ritme wennen.

Ga dinsdag met een paar klassen naar het Gevangenismuseum in Veenhuizen.
De bussen zijn al geregeld.
Denk in dit verband aan jou met het huren van de bussen door jou.
Weet je vast nog wel. Ga er verder maar niet meer op in.

Dikke knuffel en extra kus van ma.
Mis je. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Reden om in elk geval even weer wat woorden hier neer te schrijven, omdat 21 en 28 altijd associaties bij me oproept.

21 maart weer het begin van een nieuwe periode in een jaar. Eigenlijk maakt het helemaal geen verschil, omdat tijd gewoon vloeiend in elkaar overloopt.

Gisteren naar Fokke geweest.
Zeg nu verder niet zoveel meer.
Spreken is zilver, zwijgen goud?
In dit geval niet hoor.

Alleen jij weet waarom.

Veel liefs van je vader.
Kus van ma. 

Dag mijnlieve jongen,

Vandaag zaterdag 19 maart.
Zoals je weet, zijn ma en ik weer betrokken bij het toneel.
Vanwege een sterfgeval hebben we niet op 5 februari kunnen spelen en moet het vanavond gebeuren. Is hele omschakeling.
Heb net wat stukken opgesteld die ik vanavond zal uitspreken.
Ook over de spelers. Is eigenlijk best leuk werk.
Denk in dit verband zo vaak aan jou en Jan. Jullie traden dan op als Bernhard en Beatrix. In deze rol kon je sommige mensen even op de hak nemen of situaties op je werk die je niet aanstonden, even op de hak nemen.
Eigenlijk hield je ook veel van toneelspel.
We missen echt wel jouw lach tijdens de uitvoering.
Nu zijn we ook steeds bezig om vanachter de coulissen te luisteren hoe het publiek reageert en of ze ook lachen.
Ma en ik konden jouw duidelijk hard doorklinkende lach uit de vele andere herkennen.
Weet zeker dat wanneer ik vanavond vanachter de coulissen weer lachsalvo's hoor, ik ook aan jou denk, omdat je voor ma en mij ook nog altijd "deel uitmaakt" van het "gezelschap toneelliefhebbers".

Gisteren zijn Frans en Matthew op bezoek geweest.
Je snapt hoe fijn het was om hem en ons "klein sterretje" weer even dichtbij te hebben.
Dat "sterretje" zal altijd blijven "flonkeren" bij en voor zijn opa en oma.

Buiten is het prachtig weer. De motoren zullen weer van stal komen bij het ingaan van de lente.Fokke had vanmorgen ook nog bezoek van een motorrijder waarbij jij ook nog ter sprake kwam.
Dat vertelde hij tenmiste via de telefoon.

Ik ga nu even naar beneden.
Ik hoop dat je er vanavond ook "bij bent".
We zullen je lach missen, zoals we jou ook nog elke dag missen.

Dag mijn lieve jongen.

Knuffel en extra kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Al weer een week verder. Vandaag weer naar Fokke geweest.

Maggy was er ook nog even om ma te feliciteren. Toch lief van haar.

Later op de middag naar Donkerbroek geweest om daar bij mensen te eten die jou niet gekend hebt.

We waren vanavond dus later thuis dan normaal.
Heb nu een liedje(I believe) van Celine Dion en Il Divo aan op mijn laptop. Dat lied doet me heel erg met jou verbinden. Heb zelden of nooit muziek aan, maar luister er nu naar.

Kan je niet zeggen hoe vreselijk ik jou mis en hoe ik me nu voel. Jij alleen weet waarom. Is het fijne van het gevoel van telepathie en hoeft gelukkig geen uitleg.

Waarom is alles zo zoals het is?
Stel me die vraag bijna de hele dag door.

Ik hou van je en ik mis je steeds weer en meer.
Bescherm je ons klein "zonnetje en sterretje"?

Knuffel en extra kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Wat steeds verrassend dat er weer mensen zijn die over jou praten en via Google hier ook weer terechtkomen.
Schrik er zelf gewoon van dat Anne, hiervoor, schrijft dat het straks bijna 7 jaar geleden is dat haar geliefde leraar is overleden en dat dat zo heftig was. Klopt helemaal mijn jongen. Als ik in dit verband het woord "heftig" onder ogen krijg, schieten de tranen me in de ogen. Alles komt soms zo heftig in mijn gedachten voorbij. Ik vraag me vaak af hoe we dit nieuws over jouw heengaan allemaal hebben kunnen verwerken op het moment dat het ons overkwam. Het was achteraf echt allemaal een roes waarin we hebben verkeerd.
Wil er verder niet op ingaan hier.

Vandaag naar Fokke geweest. Rustig aan gedaan.
Morgen ook weer speciale dag.We zullen jou enorm missen. Je weet waarom. Alles is zo onwezenlijk mijn jongen. Waarom loopt het leven toch zoals het voor ons loopt? Ga er ook maar niet verder op in. Jij snapt wat ik bedoel.

Ik zou zoveel willen zeggen, maar ik kan mijn gedachten hier nu niet aan het papier toevertrouwen. Fijn dat er toch een vorm van telepathie tussen ons kan zijn waaruit ik wat troost kan putten.

In gedachten ben je morgen zeker bij ons en bij ma.
Jouw gemis is voor ons nog elke dag "heftig". Kan beter zegen: "Het hele leven is zo heftig." Vraag me vaak af: "Waar verdient een mens dat aan?"

Deze gedachten allemaal naar aanleiding van het woord "heftig" dat zo pas werd gebruikt.Associatie noemen ze dat?
Zal ophouden met associeren, anders kan ik hele avond doorschrijven.

Heb je het leuke kinderschoentje gezien mijn lieve jongen?

Knuffel en extra kus van ma. 

Heel toevallig had ik er van de week met een vriendin over alle gebeurtenissen op school en rondom het overlijden van onze geliefde leraar.
Ik zocht net op google en kwam hier uit. Wat is de tijd gevlogen, bijna 7 jaar alweer. Ik kan het me nog zo goed als de dag van gisteren herinneren, zo heftig.
Hieronder zie ik mooie verhalen staan. Mooi dat u nog zo actief bericht. 

Dag mijn lieve jongen,

Fijn dat er weer reacties zijn geweest. De wintersporters zullen zich hebben vermaakt.
Zal de verhalen vast wel een keer horen.
Ook fijn weer iets gelezen te hebben van je vriend uit Hengelo. Fijn te lezen dat er nog altijd contacten zijn tussen de oud-studiegenoten, omdat Martijn op kraamvisite is geweest. Ik weet ook wel zeker dat jij de baby vast ook al lang bewonderd zou hebben, maar ja...

Erg dat er dingen op de begraafplaats gebeuren zoals Jenny hier beschrijft.
Las het alleen maar in de krant, maar blijkbaar ook in Meppel het geval.
Gelukkig (nog) niet bij jou.
We zouden het ook vreselijk vinden. Dit is ook iets waarbij ik me geen voorstelling kan maken. Ik snap ook niet dat mensen zich op deze manier zo kunnen verlagen.

Gisteren naar Fokke geweest. Het sneeuwde zelfs weer.
Ma zou vandaag met de buurvrouw weer naar hem toe, maar kan wegens ziekte van een van de kinderen niet doorgaan.
Vakantie is weer voorbij. Ik vandaag nog vrij. Morgen weer naar school.Vandaag nog foto's ordenen op pc. Heb er duizenden van mijn kleine "ster"

Ik ga nu eerst even koffie drinken met ma.
Dikke knuffel en extra kus van ma. 

Heb je ons gezien?
Weer op skireis in Oostenrijk met de leerlingen... weer reuze gezellig natuurlijk!
Dikke knuf van ons 

Dag gevederde vriend,

Tijdje geleden voor mij, maar hoe kan ik jou nou vergeten! Niet dus. Gisteren zag ik je nog op een foto bij Tineke thuis. Die enorme glimlach mis ik nog wel eens.

Vandaag weer eens bij Tineke langs geweest om kleine Derk te ontmoeten. Wat een geweldig ventje! Had jij vast en zeker heel leuk gevonden.