Maurice Kip

Dag mijn jongen,

Vandaag Hemelvaartsdag. Morgen vrijdag na Hemelvaart. Die vrijdag zal altijd in onze herinnering blijven ondanks dat het geen 21 mei is.
Verder zeg ik maar niets.

Dan mijn jongen.
Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Heb net bij Randy iets op de website gezet. Hij zou vandaag 20 jaar geworden zijn. Moeilijke dag voor zijn ouders en zijn zusje.

Denk vaak aan je , maar het lukt me niet altijd om je iets te zeggen hier. Sommige dingen zijn misschien ook beter om voor je te houden, omdat ze zo privé en persoonlijk voelen.
Gisteren was je vriendinnetje uit Borculo jarig.
Esther bedoel ik natuurlijk. Ze is al 15 jaar geworden en dus was ze 7 toen jij overleed. Ben altijd blij dat ze zich jou nog altijd goed weet te herinneren. Het is al een echte jonge dame aan het worden. Ik weet zeker dat jij het geweldig had gevonden haar op deze leeftijd ook meegemaakt te hebben.
Beetje plagen, beetje jennen, maar vast ook veel lachen. Wat kon je veel pubers altijd laten lachen ook. Maar ze vertrouwden je gelukkig ook altijd.

Morgen krijg ik zelf weer een groep pubers van ongeveer 15 jaar. Kan me voorstellen dat jij ze altijd leuk vond. Doet me altijd deugd en moet altijd aan jou denken als ze daar zitten en zich soms druk maken om niets.
Jij bent voor mij denk ik ook de drijfveer om gewoon op deze wijze door te gaan. Had het jou zo graag gegund, omdat je het zo goed ook in de vingers had. Blijkt nu allemaal achteraf natuurlijk.
Lees het bv ook uit het verhaal van Wilma hieronder.

Afgelopen zaterdag is Frans met onze " kleine ster" hier op bezoek geweest. Je snapt natuurlijk wel hoe ma en ik ons voelden. Hij is intussen al weer vijf-en-een-half jaar en kan schrijven als de beste. Zo leuk om te zien en een lust om hem met de i-pad te zien omgaan.
Hij herkende nog heel veel van Meppel toen we daar even waren.

Volgende week voor ons weer vorm van mijlpaal.
21 mei ben je al 8 jaar weg. Onvoorstelbaar.
Vandaag zijn ma en ik bij Dinie geweest, omdat het de sterfdag van Thieme was. 18 jaar al weer geleden. Net als je oud-klasgenoot en achterbuurjongen Arno. Hij is nu net zo lang overleden als dat hij geleefd heeft. Niet voor te stellen gewoon.

Een dikke knuffel en kus van ma. 

het blijft fijn om je naam toch weer te horen...gisteren nog met een oud leerling gesproken, Maarten Bekkink en dan ineens gaat het verhaal over jou... mooi...al hadden we natuurlijk liever MÈT jou een gezellige babbel gemaakt... 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het Koninginnedag. Allerlei feestelijkheden te doen. Ma kijkt tv en kijkt naar het bezoek van de koningin aan Rhenen en Veenendaal.

Moet onwillekeurig weer denken aan het vieren van Koninginnedag toen jullie kleine kinderen waren.
Ma altijd druk in de weer met het versieren en opbouwen van versierde wagens. Dat was altijd traditie toen.
Jij en Frans hadden altijd zulke leuke kleding aan dan ook. Ma deed altijd zo haar best om jullie er zo goed en zo feestelijk mogelijk uit te laten zien.
Ik vergeet nooit meer dat jij er als kind in slaagde bij een optocht de eerste prijs te veroveren.
Alles was oranje aan jou en aan je fiets. Je kleding, je schoenen, je hoofddeksel en je gezicht waren oranje, alleen je ogen waren blauw.
Je had als titel op je oranje-fiets: "Als dit geen oranjefeest is, weet ik het niet meer!"

Wat was je trots toen als kwajongen met je kinderfiets. Moest eraan denken toen ik al die kinderen bezig zag iets voor de koningin te doen voor de tv.

Vandaag mooi weer en de motoren gaan weer van stal.
Zag gisteren weer dat grote achterwiel.
Zag je weer rijden naar de bocht: "Zal ik links- of rechtsaf slaan?" Het grote achterwiel was het laatste wat ik zag en zal altijd herinnering voor me blijven. Is iets van mij en jou.

Mis je mijn lieve jongen. Komende week is het weer schoolvakantie. Geldt ook voor mij dus.
Hoop dat jij ook " geniet van je vakantie."

Mis je en ik hou van je.
Kus van ma. Zij is vast nog altijd "jouw koningin". Jammer dat we dit niet meer lijfelijk kunnen vieren op een dag als deze. 

Dag mijn lieve jongen,

Al ben ik een poosje niet hier geweest om je hier iets te zeggen, het is echt niet zo dat ik je vergeet en niet meer aan je denk. Het tegenovergestelde zelfs.Je bent en blijft altijd in mijn gedachten.
Vandaag weer de 21ste en daarom wil ik je toch gewoon even een berichtje doen, omdat het min of meer een soort traditie is geworden om op de 21ste hier iets te zeggen.Tenminste zo voelt het gewoon.
Ik ben al weer wat ingeburgerd in het leven van een schoolmeester. Vraag me dan ook best vaak af: "Waarom ik en niet jij?" Het is toch eigenlijk te gek voor woorden. Maar ja, heb al zo vaak geprobeerd om deze gevoelens (of frustraties?)hier onder woorden te brengen, maar daar zijn en blijven gewoon geen woorden voor. Moet het maar accepteren zegt mijn verstand. Maar verstand en gevoelens zijn zo moeilijk te scheiden.
Nog een maand en dan is het weer 21 mei. Dan is het 8 jaar geleden. Voor de buitenwereld een eeuwigheid, maar voor ma en mij voelt dat nog steeds niet zo en zal dat ook nooit worden. Al probeer je deze vorm van eeuwigheid voor de buitenwereld zo te laten lijken.
Waar blijft de tijd en wat is tijd???

Je weet dat ik je nog zoveel dingen wil vragen en zeggen, maar dat kan hier niet en je weet waarom.
Dag mijn lieve jongen. Weet gewoon even niets meer te zeggen.

Knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Gisteren was het 51 jaar geleden dat mijn vader overleden was. Dat is negen jaar langer dan dat hij geleefd heeft. Onvoorstelbaar Maurice.
3 april 1961 was toen op Tweede Paasdag.
Al is de datum steeds anders,Tweede Paasdag blijft toch altijd wel speciale dag voor me.
Komend weekend is het weer zover.

Vandaag of eigenlijk vanavond weer heel speciaal lieve jongen. Je weet waarom en je weet ook wat het met ma en mij doet. Ik hoef je daar gelukkig niet te veel over zeggen.
Heel apart om in de auto te horen dat Maurice dood is en Jezus ook. En dat hij aan het kruis is getimmerd. Neem voor het gemak maar aan dat jij ook met ons "meereed" in de auto en dus begrijpt wat ik bedoel.

Vandaag naar school geweest. Aanstaande vrijdag is het Goede Vrijdag en dus maar halve werkweek. Klinkt wat meer en drukker nietwaar?
Vind het leuk af en toe weer op school te zijn mijn jongen. Neem aan dat je dit snapt.
Ben een beetje emotioneel, maar dat zul je begrijpen.
Ook de reden waarom ik me even tot je wend.

Veel liefs van mij en dikke knuffel en kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is nog vroeg op zaterdagmorgen. Ma is al beneden en ik kan ook niet meer slapen.
Even de pc aan en hier even kijken.
Ik heb er intussen 2 werkweken op zitten.Dat lijkt veel, maar zijn slechts 4 morgens natuurlijk. Maar heb al wel weer de eerste toets in de tas om thuis na te kijken. Dat gevoel dat daarbij hoort, herken je vast nog wel, want jij had soms ook veel te veel.
Ben gistermiddag ook weer naar school geweest. Om 3 uur was er een herdenkingsbijeenkomst van mijn nu oud-leerling Daan Karsten die precies een jaar geleden is overleden. Leerlingen hadden het georganiseerd en het was heel waardig en indrukwekkend. Zeker omdat het om zo'n jonge jongen ging. 14 jaar oud. Ook zijn ouders waren er. Dit was natuurlijk heel emotioneel ook weer voor hen.
Natuurlijk associeerde ik vele dingen die daar gebeurden weer met jouw en onze situatie. Ook bij jou kwamen de kinderen weer na precies een jaar vanuit Lochem naar Meppel om je te herdenken en je graf te bezoeken. Na dit bezoek gingen we ook weer naar Worst om bij elkaar te komen en het af te sluiten. Was ook waardevol voor ons allemaal en zo voelde het gisteren ook.

Ik ga nu maar eerst even wat eten. Ben nog niet beneden geweest. Zal niet te veel eten, want merk dat mijn gewicht weer "aanzienlijke" vormen aanneemt. Of is is het "aan te ziene" vormen? Laten we het maar op beide houden.

Liefs van mij, knuffel en kus van ma. 

Dag mijn jongen,

Vandaag weer een mooie lentedag. De motor had weer uit het vet gekund. Zie al weer veel rondrijden.
Ben deze week nu twee keer naar school geweest. Woensdag heb ik al verteld. Het was net of of ik nooit was weggeweest. Het is nu gewoon heerlijk ontspannen voor me. Niets moet, het mag. Dat gevoel heb ik daar. Ik heb een heel leuke klas, vind ik, maar ik merk wel dat zoiets persoonlijk is. Misschien verandert dat nog, maar met een heerlijk stel pubers blijf jezelf ook nog jong. Jij weet vast ook nog hoe leuk dit kon zijn en ik denk dat je het ook nog mist. Natuurlijk is het druk, maar het geeft me gewoon weer wat extra kracht om door te gaan. Het even gezellig bij elkaar zitten buiten in de zon in dat gezellige sfeertje, het doet me gewoon weer goed.
Anderen snappen niet waarom ik het doe. Hoeft ook niet, omdat ik het voor mezelf doe en het leuk vind.

Ben op de fiets gegaan en onderweg koester ik dan de herinneringen die bij me opkomen.
Eerder fietsten wij samen naar school. Tegen elkaar racen. Maar ja, het racen is wel afgelopen in deze fase van het leven. Kan nu rustiger aan doen. Moet ook wel , eerlijk gezegd. Krijg je met opa's toch? In gedachten fietsen "mijn sterren" altijd met me mee. Jij snapt me wel mijn lieve jongen.

Veel liefs en dikke kus en knuffel van ma.
Je moeder mist je spontane knuffels nog altijd. 

Dag meneer Kip.
Iedereen wil zijn kind op zien groeien ...en voor vele is dat niet weg gelegd...en ook voor jullie niet...wat ik dan ook heel er vind...en die roes gaat voorbij en dan moet je maar zien hoe het verder moet gaan...hoor sommige mensen wel zeggen het slijt wel...ik denk niet dat het zo werkt...want een kind verliesen dat is het ergst wat er is...kan er gelukkig niet over mee praten ..ja ik heb wel kinderen een dochter van 32 en zoon van 30..wonen niet meer thuis hebben nu hun eigen leven...maar nog altijd ben je bezorgd en dat zal zo blijven tot dat ik zelf de ogen dicht 

Dag mijn lieve zoon,

Vandaag 7 jaren en 10 maanden geleden.In welke getallen, dagen, weken, maanden of jaren het ook uitdrukt, het maakt allemaal geen verschil.

De 21ste blijft een speciaal getal voor ons.
Ook is 21 maart de dag waarop de lente begint. Wat het weer betreft, kan het gewoon niet mooier. Het is buiten een schitterende lentedag.
In België vandaag veel droefenis.
Toen ik thuiskwam vanuit Meppel, was juist een herdenkingsplechtigheid op de tv waar ma naar zat te kijken.
Kinderen , chauffeurs van bus en onderwijzend personeel dood.
Vreselijk Maurice. Toen ik al die beelden zag en de verhalen hoorde, kwam voor mij de film van jou ook voor een deel weer langs. Het is op dat moment echt zo, zoals een van de ouders verwoordde, dat het nog steeds niet tot hen doordringt wat er gebeurd is.
Alles gebeurt in een roes. Iedereen leeft mee, iedereen toont begrip. Maar daarna komt de grote klap. Het voelen van het gemis.
Nog altijd hoor ik in mijn gedachten: "We zien hem nooit weer." Wat dat inhoudt, kan ik niet in woorden uitdrukken. Zo zal het ook de ouders en andere familie in België vergaan.

Vandaag ook nog op een andere manier een speciale dag. Ik heb weer lesgegeven op school.
Twee blokuren aan een havo 3 klas. Ik was reuze benieuwd hoe alles zou verlopen, maar ik kan je zeggen dat ik me "geweldig" heb gevoeld. Het voelde weer als een soort "thuiskomst".
Ik denk dat jij wel begrijpt wat ik bedoel. Gezellig met leuke collega's en ook de sfeer in de klas. Een groep die helemaal nieuw voor me is en en ik voor hen ook natuurlijk.
Ik heb hun ook over jou verteld natuurlijk. Jij bent ook onlosmakelijk met me verbonden en jouw afwezigheid bepaalt ook nog elke dag mijn gedrag voor een deel. Ik heb gemerkt dat ze mijn gevoelens konden begrijpen, want ik heb al een mail van een leerling teruggekregen waarin die aangeeft hoe belangrijk het is om gevoelens kwijt te kunnen.
In dit geval gevoelens van een leerling die het ook niet makkelijk heeft en dat nu durft te tonen.
Wat dat betreft, heb ik al het gevoel dat deze les van vanmorgen al weer een echte levensles was. Ik ga er maar vanuit dat je begrijpt wat ik bedoel.

Ik ben vandaag al twee keer bij je geweest.
Eerst op de fiets tussen de middag na mijn lessen en later nog eens met ma met de auto.
Vanavond ga ik met een paar mensen van de voetbal naar Heerenveen tegen PSV. Het is een bekerwedstrijd. Jammer dat er voor ma geen kaartje was.

Veel liefs gewenst van mij en een kus en een knuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Al weer een paar heftige weken achter de rug. Tenminste zo voelt het voor mij. Vorige week was ma jarig en allemaal bezoek natuurlijk.
Ook de verhuizing van Francois, Manasicha en Matthew naar Amersfoort is ons ook niet in de koude kleren gaan zitten, al is de afstand best overbrugbaar natuurlijk. Van een flat naar een laagbouwwoning is natuurlijk bijzonder fijn.
Dat was eigenlijk ook de reden waarom ma en ik naar Staphorst zijn verhuisd.
Natuurlijk hopen we dat het hun daar goed bevalt.

De wonderen zijn de wereld nog niet uit mijn jongen.
Je "oude" vader is vandaag weer op sollicitatiebezoek geweest.
Ze hebben me weer aangenomen om dit schooljaar aan een klas weer les te gaan geven. Vorige week werd ik gevraagd en hoe raar het ook klinkt: "Ik kan me er gewoon weer op verheugen".
Jij weet hoe leuk en spannend het kan zijn. Kon mijn draai nog niet helemaal vinden nu ik met pensioen was en daarom lijkt het me zo leuk om toch nog weer beetje actief te kunnen zijn. Ik hoop dat het zo gaat zoals ik me voorstel, maar er is natuurlijk geen "must" meer bij.Ik voelde me gewoon weer beetje "thuis" toen ik verschillende oud-collegea's weer tegenkwam.
Volgende week ga ik beginnen.
Gewoon lekker twee morgens.

Vanavond ga ik met ma naar het voetbalveld. Staphorst heeft een bekerwedstrijd. De laatste tijd begint voetbal weer wat aandacht van ons te krijgen. Natuurlijk heeft het ook te maken met toneelspelen.

Oh ja, van de schrijfster van het toneelstuk kregen we het compliment dat we haar stuk zo leuk op de planken hadden gebracht. Ze had dit op dvd gezien die we gestuurd hadden.
Leuk toch, zo'n reactie.

Ik zou je nog zoveel willen zeggen. In gedachten brief ik mijn gedachten aan je over. Ik hoop dat telepathie de rest dan doet.Dan weet jij vast wat ik jou allemaal zou willen zeggen.
Ik denk dat ik ook wel weet wat voor antwoord ik terug zou krijgen.Daar hou ik me dan ook maar aan vast.

Oh ja, er schiet me opeens nog iets te binnen. Je vriend Edwin Evers komt morgen naar Meppel.
Vannacht zijn er allerlei activiteiten bij ons op school.
Een van zijn grootste fans ben jij zeker geweest. Weet je nog van je studiobezoek bij hem en je kuikensloffen?
Waarom, waarom, waarom???

Kus van ma. 

For his class V2F Maurice wrote something special in the year 2000 . I just ran into going over my emails

I really would like to quote this as it says almost all.

''To the pupils of V2F 1998-2000''

The tides will come and go, as time passes by. Rain will fall and clouds darken the sky. You will cry, sing and laugh and let all your emotions run, but there is one thing, then, what you will not have done.

At least that is what I hope, when you look back, drinking the wine called ''memories'' from your glass. Think back, of us, the fools in front of the class.

I hope you enjoyed yourself with me; laugh, learn and just let it be. Hey, ...that's me. You were my first class here, not knowing the difference between: three and tree. That's why you will always be dear to me. Now reading this after two long years of jest. There is only one thing for me to say: ''I wish you all the very best.

Yours sincerely, M.W.O. Kip 

Dag mijn lieve jongen,

Ma en ik zijn druk doende om de boel thuis wat op te ruimen.
Ikzelf ben bezig mappen te ordenen. Kom natuurlijk ook veel dingen van jou tegen. Diploma's vanaf de kleuterschool tot HBO.
Heel emotioneel en indrukwekkend ook.

Gisteren vond ma ook een door jou in 1985 geschreven briefje tussen de spulletjes.

Het is een schriftblaadje, een beetje met rood gecorrigeerd door je onderwijzer(es.Ik zie dat je echt je best hebt gedaan om zo netjes mogelijk te schrijven.Het is een schoolopdracht geweest om een briefje te schrijven denk ik.
Het volgende staat erop:

Staphorst, 8 nov 1985

Aan meneer Reagan
en meneer Gorbatsjov

Hallo, mijn naam is Maurice en ik woon in Nederland. Ik schrijf deze brief omdat ik gehoord heb school tv weekjournaal dat u een top conferentie heeft in Genève.
Wilt u a.u.b. geen oorlog maken op andermans land, want ik wil niet graag een bom op mijn hoofd en doorzeefd met kogels worden.
Dat zijn heel veel kinderen met mij eens.

Met vriendelijke groeten,

Maurice Kip
Generaal Eisenhouwerlaan 7
Staphorst

Ook jij schreef Eisenhower toen nog fout. Later wist je wel beter.

Als ik een dergelijk briefje zie en lees en zeker ook je handschrift zie, doet me dat wel veel. Herken zeker je handschrift. Ook op je graf staat nog altijd je eigen handgeschreven spreuk die je klas jarenlang sierde. Natuurlijk in het Engels.

Toen je dit briefje schreef, was je 10 jaar oud en toen maakte je je al druk om dingen die in de wereld speelden. Zulke mooie kinderlijke gedachten en wensen of misschien ook wel vorm van angst die in kinderhoofdjes kan spelen.

Ik zal het documentje bewaren bij al je andere "papieren".
Voor ma en mij waardevolle documenten, omdat ze aangeven dat je geleefd hebt en nog altijd leeft.

Dag mijn jongen, ik voel me...

Kus van ma.





Je was toen 10 jaar oud en je 

Dag Maurice,

Ik had je vanmorgen al een berichtje gestuurd met de verwachting telefoon uit Borculo te krijgen.
Nu was het niet vanuit hier, maar vanuit Oostenrijk.
Anjo belde tegen twaalven met de boodschap vanuit dat skiland waar ze weer met haar wintersportklas is, zoals ieder jaar. Had het kunnen weten natuurlijk, maar ja, ouderdom begint met beetje vergeten, ga ik maar vanuit.
Zij was daar samen met Esther, Wilma en Jan. Misschien nog wel meer , maar dit is het bekende rijtje bekenden van jou en intussen ook van ons.

Vanwege de kosten met mobieltje vanuit het buitenland kap ik het heel snel af. Dat begrijp je. Maar waar je vriendin ook is, ze zal jou en ons nooit vergeten de 21ste. Zonder haar telefoontje is de 21ste ook niet compleet mijn jongen.
Zo fijn dat ze deze traditie in ere houdt. Geeft aan hoe jullie relatie was en is.
Voor ma en mij een bron van steun die we na al die jaren nog altijd goed kunnen gebruiken, omdat jouw afwezigheid nog elke dag door ons gevoeld wordt. Maar ondanks je afwezigheid ben je bij ons nog altijd aanwezig. Dat zal ook altijd zo blijven.

Kus van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is nog vroeg in de morgen.
Ben er al uit. Kon de draai niet vinden blijkbaar.
Vandaag weer de 21ste. Dus dan zeker even reactie. Hoort er intussen gewoon al bij.
Alles gaat zijn gangetje zoals altijd zo leuk gezegd wordt.
Vandaag weer telefoon ook uit Borculo neem ik aan en dan hoor ik weer allerlei dingetjes die te maken hebben met Lochem.
Die plaatsnaam is voor ma en mij zo bijzonder mijn jongen.
Maar de dag moet nog beginnen, dus ga ik nu eerst ontbijten.
Jij ook een fijne dag "daarboven".

Kus van ma. 

Dag mijnlieve jongen,

Ben best trots op je dat Jan jou dit geweldige compliment maakt. Vraag me af of het woord chillen al gebruikt werd door jouw leerlingen. Is iets van de laatste jaren. Ga ik als oudje van uit.
Maar fijn te lezen dat jij voor hem de chillste leraar bent.
Voor ma en mij was jij zeker een chille zoon.
Op school mag je de chillste van me zijn geweest.
Maar thuis was je een van de twee en zo wilde je dat ook graag.
Jij alleen snapt me.

Buiten schijnt de zon. Het lijkt alemaal zo mooi.
Het is koud.

Jij blijft voor mij altijd schijnen en geeft me ondanks de kou buiten,
warme gevoelens ondanks de "kou van het het gemis".

Ma is nu bij jou en ik schrijf je hier. Ik hoop dat mijn mail jou via "de hemelpoort" bereikt.

Dag mijn lieve jongen.
De zon straalt buiten en ik mis die andere zonnestralen zo.

Kus van ma. 

He Kippie...
Het Staring richting de chillste school van Nederland. Voor mij, zonder andere tekort te doen, is er maar een die recht heeft op de titel chillste leraar... Voor altijd mijn voorbeeld maatje!!! 

Dag mijn lieve jongen,

Vijf toneeluitvoeringen in negen dagen achter de rug nu. Was behalve spannend ook inspannend, terwijl het eigenlijk ontspannend hoort te zijn.
Heb het al eerder gezegd. Ook daar ben en blijf je bij me in mijn gedachten. Je weet hoe.

Leuk te lezen wat Wilma over school vertelt.
Wat was het wat indertijd dat jij met je klas een prijs gewonnen had bij Edwin Evers en dat je daar een uitzending mocht bijwonen in de studio.
Je gele kuikensloffen staan altijd nog op je kamer als aandenken aan deze happening.

Zo af en toe heb ik Ruud van Big Brother weer eens op tv gezien en die associeer ik dan gelijk met jou, omdat jullie die morgen gelijktijdig in de uitzending waren voor een interview.

Wat was je een fan van Edwin Evers. Wat heeft ma toch leuke dingen uit dat programma moeten opnemen als je onderweg was en naar de radio luisterde onderweg van Staphorst naar Lochem.
Je zou inderdaad ook alles in het werk gesteld hebben om die prijs waarover Wilma nu spreekt, te bemachtigen.

Die mooie foto die jou en je klas de overwinning bezorgde , hebben we nog altijd.
Zo weer een associatie met vroegere jaren.
Maar die vroegere jaren blijven hier altijd levend mijn lieve jongen. Het is ook zo waardevol voor ma en mij. Verleden lijkt voor ons in dit geval altijd heden te blijven. En de toekomst???

Dag Maurice,

Mis je.

Kus van ma. 

Kanjer!

WE zijn in de race bij 538 om tot de leukste school van NL te worden verkozen! We mogen in ieder geval op 17 febr. naar de HMH met de "hele" school! Doet me onmiddellijk denken natuurlijk aan jouw actie met de kuikensloffen: KIP moet kuikensloffen... Je had ze a.s. maandag zeker weer aan moeten doen: we moeten allemaal in het geel verschijnen! Wat had ik je graag weer zien buffelen om onze leerlingen op te jagen om deze actie succesvol te laten zijn... 

Dag mijn lieve jongen,

Fijn te lezen dat een ander ook denkt dat je niet voor niets hebt geleefd.
Deze week druk met toneelspel.
Toen ik achter de coulissen stond bij de eerste uitvoering moest ik steeds aan je denken.
Mensen die lachen en ik mis jouw lach zo. Denk daar altijd aan als het weer zo ver is. Je harde schaterlach hoorde ik tussen andere en herkende het meteen.

Nu geen teken van herkenning.
"The show must go on", Maurice.
Alleen de "ster" ontbreekt.
Zijn stem is verstomd, maar niet bij mij mijn jongen.
In mijn hoofd en in mijn hart zal je stem altijd voortklinken.

Vanavond weer achter de coulissen. Je bent er vast weer bij.

Kus van ma.