Maurice Kip

Lieve Mr. Kip.
Marinte (mijn zus) en ik denken nog altijd weer vaak aan u. En altijd moeten we weer lachen door de leuke herinneringen aan u. Ieder van ons heeft dan weer een ander hilarisch verhaal. U was mijn mentor in de eerste en heeft mij ook les gegeven in de tweede, mede door uw shit regel vind ik engels altijd erg leuk.
Ik wil vooral laten weten aan familie en vrienden, dat als mijn zus en ik bejaard zijn nog steeds terug denken aan de leuke engels lessen en niet alleen dat maar ook de grote indruk die u op ons gemaakt heeft. 

stil...

Stil word ik er weer van als ik hier kom en lees wat je dierbare ouders, vrienden en leerlingen je schrijven.
Steeds zoek ik ook weer naar woorden waarmee je anderen kunt proberen uit te leggen hoe bijzonder je bent voor ons.
BENT! Niet was..., want al kom ik je nooit meer tegen, in m'n gedachten "bots" ik steeds toch weer tegen je op.
En dat geeft soms toch een doffe dreun... Want dan is daar weer die werkelijkheid van die 21e mei... en de tijd die maar doorraast daarna... waarin ik nooit meer tegen je kon aanlopen...
Lieve Maurice, ALTIJD met me mee! Ook derde kerstdag weer... bovenop de bergen in Oostenrijk, net een stukje dichterbij dan hier in het laagland van Lochem en omgeving...

Dikke knuffel
p.s. is het daar ook winter? 

lieve maurice,
morgen is het weer de 21e
1 jaar en 7 maanden geleden wat gaat de tijd toch snel. ik wou dat ik het terug kon draaien dat alles anders was.
nu staat de kerst albijna weer voor de deur ik wens je lieve ouders heel veel sterkte...
ik heb voor jou een gedicht geschreven die ik je graag zou willen laten lezen.

VOORBIJ
je leven ging helaas voorbij
we droogde onze tranen
wat achterbleef is enkel een cocon
terwijl de avond valt
het stiller om iedereen word
vlieg jij als vlinder verder naar de zon

wat overblijft voor iedereen
zijn de herinneringen
aan wat je hebt gedaan
aan zoveel lieve dingen
al vlinderde je weg
toch blijf je in onze gedachten
want de vriendschap tussen jou en iedereen
gaat nooit, nee nooit voorbij
lieve maurice ik zal je nooit vergeten je blijft altijd in mijn gedachten
heel veel liefs melanie 

Lieve meneer Kip,

het is alweer kerstmis...
we missen u al van de 1 ste klas
en we zijn al weer 2 jaar verder..
we zitten nu op de Staring College op de Zutphenseweg...
We dachten alle drie aan u en dus schreven we een bericht..
Het is al bijna weer kerstmis en daarom wensen we uw ouders heel veel sterkte...

Veel liefs, Melanie,Susanne en Mustafa

P.s laatste mentor klas V1B veel liefs 

Kerstfeest staat voor de deur, tijd voor bezinning, nadenken over het jaar en alvast beginnen met het bedenken van goede voornemens.2006 staat voor de deur.
ik denk aan je iedere dag.
En door mooie herinneringen ben je zo dicht bij ons.
Je hebt ons iets kostbaars gegeven dat nooit meer weggaat, je vriendschap, je gulle lach en geloof in ons zelf.Respect hebben voor de ander en het andere.
En deze dingen die blijven voor eeuwig. Die reiken over de dood heen.
Die leven voort in je leerlingen, je vrienden en je familie.
En die lieve Maurice vormen voor mij mijn "goede voornemens"voor 2006
En ik hoop dat je me daarmee een beetje wilt helpen.
Dag lieverd
Anjo 

GEBOORTE

LEVENSVREUGDE

ONAANTASTBAAR...?

DOODGAAN

DOOD ZIJN

DOODZWIJGEN

PIJN 

Afgelopen vrijdag was het puinhoop met het weer, wegen spiegelglad door heel veel sneeuw, docenten en leerlingen die zich afvroegen hoe ze in huis moesten komen, angst voor ongelukken, netwerk voor de mobiele telefoons waren overbezet kortom een hectische toestand.
Op dit soort momenten Maurice mis ik je het ergst, even samen overleggen, even bespreken wat wel of niet verstandig is, even...
Misschien hoor je en zie je ons wel vanuit de plek waar je nu bent, misschien geef je ons nu ook nog advies maar weten we dat niet.
Misschien...
Ik mis je het meest omdat jij, juist als het erg hectisch werd, altijd een kwinkslag had, een gulle lach of een brede schouder. En dat Maurice is er niet meer.Mijn veiligheid en back up is weg en dat voelt niet fijn.
Mis op school met name de vriendschappen onderling, het blindelings voor elkaar door het vuur gaan, het helpen van elkaar.Het plezier maken met elkaar.
Dat heeft plaats gemaakt voor zakelijkheid, ik denk dat ik daar nog aan moet wennen.

Mis je lieverd,
Liefs Anjo 

Lieve jongen,

Vandaag is het weer de 21ste van de maand. Een dag waarop je moeder en ik voortdurend aan je denken. Het is wel een bijzondere dag. Het is 18 maanden geleden dat we het rampzalige bericht kregen dat je er niet meer was. Achttien maanden is anderhalf jaar. Wij kunnen niet begrijpen waar de tijd gebleven is. Voor onszelf is het het gevoel van een half jaar of zo.
"Ze" zeggen dat het voor de nabestaanden wat gemakkelijker wordt na het verstrijken van de tijd, maar dit klopt niet Maurice, dat is niet waar. Misschien wordt het anders, maar zeker niet gemakkelijker.We missen je elke minuut van de dag en vaak ook 's nachts als we niet kunnen slapen. Altijd gaat het door mijn hoofd: "Waarom? Waarom jij? Je deed niemand kwaad. Waaraan heb je dat verdiend?" Ik weet ook wel dat het geen enkele zin heeft om me dit af te vragen en ik weet ook wel dat ik hierop nooit een antwoord zal krijgen. Maar toch blijven die vragen altijd door mijn hoofd spoken.

Wat is het toch fijn te lezen dat je "vriendenclub" in Lochem kaartjes heeft weten te bemachtigen voor het optreden van je grote "vriend" Robbie Williams. Misschien heb ik het hier ook wel eens gezegd, ik weet het niet meer, maar voor jouw overlijden had ik nog nooit van Robbie Williams gehoord. Dat is natuurlijk de generatiekloof waar men het vaak over heeft. Op zich hebben wij met zijn tweeen niet veel last gehad van deze kloof, maar op muziekgebied was dat zeker wel het geval. Ik denk eerlijk gezegd dat het ook nog meer in de benaming van de muzikanten heeft gezeten dan in de muziek zelf. Achteraf heb ik zijn muziek natuurlijk wel gehoord via jouw geluidsboxen op je kamer, maar ik heb nooit geweten dat daar de naam Robbie Williams aan gekoppeld was. Dat je zijn muziek super vond, heb ik hooguit vernomen door je duidelijk te maken of het geluid wat minder hard kon.
Ik blijf het een rare ervaring vinden nu pas te weten wat voor rol zijn muziek in jouw leven heeft gespeeld. Niet alleen in jouw leven, maar ook in je werk. Bijna iedereen die jou kende wist hoe gek je op Robbie Williams was behalve ik.
Een troost: "Ik had hem vaak gehoord, maar nog nooit van zijn naam gehoord."
Dat je van hem hield, is op je begrafenis duidelijk geworden, maar ook nu speelt het weer. Linda en Wilma hebben er beiden over geschreven op deze site. Wat niet klopt in het verhaal van Linda is dat je haar waarschijnlijk hebt uitgelachen, omdat ze in de nacht al voor de winkel heeft gewacht om kaartjes te kunnen kopen.
Ik denk dat je, (hooguit met een grijns op je gezicht), heel trots op haar bent dat ze zoveel moeite heeft gedaan om bij het concert aanwezig te kunnen zijn.
En dat ze aan jou vraagt om over haar schouder met haar mee te kijken. Wij als ouders vinder het heel fijn dat ze nog altijd aan je denkt. Ze denkt niet alleen aan jou, maar ook aan je vader en moeder. Ze schrijft ons altijd nog heel getrouw. Ik weet zeker dat ze heel van je heeft gehouden op haar eigen manier Maurice. Daarom weet ik ook zeker dat je niet om haar hebt gelachen. Alhoewel jullie samen heel wat hebben afgelachen. En die herinnering blijft ze door deze opmerking koesteren. Dat begrijp ik ook wel.Warme herinneringen moet je blijven koesteren. Geven troost.

Zo, een heel verhaal over Robbie Williams. En zo kan ik er vele vertellen natuurlijk. Aan muziek beleefde je veel plezier. Wat ligt er op je kamer een schat aan muziek op cd of dvd.Van klassiek tot hedendaagse muziek, van luisterliedjes tot meezingers.Alles had je en vond je mooi.

Het is zo jammer dat we nu een toontje lager moeten zingen. Wat zouden we jouw stem nog graag weer eens in het echt willen horen. Vaak een vriendelijk woord voor iedereen of een geintje. Het zou ons als muziek in de oren klinken.
Je stem zal slechts herinnering blijven Maurice.Heel warme herinneringen lieve jongen, dat wel.
Het is alleen zo jammer dat herinneringen niet tastbaar zijn.Als ouder verlang je zo naar het tastbare in je kind.
Ik mis je sterke arm die jij als kind zo vaak om onze schouders legde.
Altijd zie ik je grote, sterke handen in mijn gedachten. Gedachten aan jou die nooit ophouden. Altijd maar doorgaan. Altijd...

PS. Net nu ik wil stoppen, gaat de telefoon. Je vriendin Anjo uit Borculo belt weer. Het is de 21ste. Ze mist nooit. Heel lang hebben we gesproken. We hebben weer heel veel informatie en bijbehorende gevoelens uitgewisseld. Zij mailt ons ook regelmatig en ze mist je ook vaak Maurice. Ze heeft me verteld in welke situaties met name en ik begrijp haar heel goed. Ik begrijp steeds beter waarom je zo op haar gesteld was.

Dag lieve jongen. 

Linda heeft het maar mooi geflikt. Dankzij haar sta ik ook volgend jaar in de Arena! Gezellig! En reken erop dat we daar ook heel veel aan je denken! Als altijd! Knuffel 

Maurice,
De tijd gaat zo snel voorbij. Maandag alweer 18 maanden. Het lijkt minder lang. Veel minder lang. We hebben vannacht voor de freerecordshop gezeten, de kaartjes van Robbie gingen in de verkoop. -3°C was het. Gekkenwerk. Maar dat ben je wel van ons gewend. Je hebt ons vast uitgelachen, toen wij daar zaten te koukleumen. Maar we hebben ze in ieder geval. Nog hele mooie plaatsen ook. Kijk je mee over onze schouder, op 21 juni bij het concert?
Liefs Linda. 

Lieve Maurice,

Lief van Anjo, dat ze nog altijd op deze manier over je schrijft en natuurlijk ook de anderen.
Ook op de begraafplaats worden nog altijd bloemen gebracht door mensen die om jou hebben gegeven. Ook nog altijd uit Lochem. Gelukkig zetten sommige mensen hun naam erbij en weten we dat ze helemaal uit Lochem of omgeving zijn gekomen.De mooie bloem ,die Roxanne heeft gebracht, heeft wekenlang prachtig gebloeid. Wordt nu iets minder nu de herfst echt zijn intrede doet.
Ook staat er een een prachtig bloeiende heideplant met een mooi gedicht erbij van Judith Herzberg.Dat gedicht zal ik voor je citeren hier. Ik vind het een heel mooi gedicht. Ik denk dat ik weet van wie deze mooie plant met gedicht is, maar het is slechts een vermoeden.
Maar het is natuurlijk ook niet belangrijk. Ik kan je zeggen dat wij als ouders heel veel kracht putten uit dit soort blijken van belangstelling. Ik eindig met het mooie gedicht van Judith Herzberg.

ER ZIT IETS VERDRIETIGS IN VERDRIET
ALSOF HET ALLEEN NIET GENOEG WAS.
HET IS ONDER WATER ROEPEN
OM IETS DAT DAAR NIET IS.
HET SCHIJNT TE SLIJTEN, DE TIJD
SCHUIFT HET WEL WEG.

Veel liefs van je vader en natuurlijk (waarschijnlijk nog veel meer)van je moeder. 

Denk aan je en mis je.
Ik mis je veiligheid, je warmte, je humor, je lach, je enthousiasme en je durf.
Maar ook je brede schouder als het nodig was.Het weten dat je er altijd voor me was. Maakte niet uit met wat.
De lege plek doet nu extra pijn.
Dag lieverd, 

Dag Maurice,

Luister nu naar "Intensive care" van Robbie Williams. Kreeg ik van Linda Groot Wassink. Lief van haar hè. Als Robbie volgend jaar naar Nederland komt, willen we er met heel veel naar toe. Ga je mee, naar "onze" Robbie? Hoe zou het geklonken hebben op L als je daar weer z'n muziek liet klinken? Je weer in het zweet werkte om er weer een "feestles" van te maken... Spread your wings en laat ons meegenieten!
Dikke kus 

Lieve Maurice,

Mis je ! 

Lieve Maurice,
Gister alweer de 21e. Gister groot feest hier thuis. Gemenge gevoelens erbij. Het is toch de 21e. Eigenlijk een hele drukke week. Wat had ik je alles graag verteld wat we allemaal gedaan hebben. Op de nieuwe school is het leuk, maar wel wennen. Kon je maar even mee 'miepen', ongestoord lachen en praatjes hebben over vanalles. Liefs! 

Ik hou van een bloem
Ik hou van jou
van een bloem heel even
en van jou mijn hele leven. 

Lieve Maurice,
vandaag is het weer vrijdag de 21e.Veel aan je gedacht vandaag.. alweer 1 jaar en 5 maanden geleden.. de tijd vliegt voorbij! lieverd ik mis je zo en ik vergeet je nooit !
liefs en een dikke knuffel kus
-xxx- paultje 

Lieve Maurice,

Vrijdag de 21ste. Voor ons een dag om nooit te vergeten. Vrijdag 21 mei 2004 was de fatale datum. We hebben op 21 januari 2005 nog weer eens een "vrijdag de 21ste"gehad. Vandaag is het de derde keer dat er weer een vrijdag de 21ste is.
Andere mensen zullen zich misschien wel afvragen waarmee ik me toch bezig hou, maar hier hou ik me o.a mee bezig Maurice. Ik kan die rampzalige vrijdag de 21ste niet meer uit mijn hoofd krijgen. Elke vrijdagavond vind ik nog altijd heel vervelend. Je moeder en ik voelen elkaar bindelings aan. Daar zijn geen woorden voor nodig.

Vanavond is het precies 1 jaar en 5 maanden geleden dat jij bij ons bent weggegaan. We missen je zo erg lieve jongen. Ik zeg het denk ik in elk berichtje: de buitenwereld draait door, maar... Je weet wat ik verder wil zeggen.
Op school denk ik ook zo vaak aan jou. Wat was je altijd een enthousiaste leraar. Zo af en toe pak ik de boeken met schrijfsels over jou, geschreven door je kinderen uit Lochem. Wat schreven ze prachtige dingen over je als leerkracht en als mens.
Dierbare herinneringen zijn het voor je moeder en mij.
Deze week hadden we ook bij ons op school een culturele dag. Er waren lessen in rap, streetdance, buikdansen etc. Je kunt je wel voorstellen hoe ik me voelde toen ik aanwezig moest zijn bij een bepaalde demonstratie. Heb me echt moeten "vermannen". Kan nog steeds heel moeilijk tegen muziek en vrolijk gedans.Ben maar gauw begonnen met het maken van mooie foto's , want foto's zijn herinneringen aan mooie tijden bij mensen. Zo ook hier van deze groepen leerlingen. Tenminste dat hoop ik.
Ik weet zeker dat wanneer deze demonstraties bij jou in de klas waren gehouden dat het zweet je van het gezicht zou stromen door het dansen waaraan je zeker duidelijk en vooral luidruchtig zou hebben meegedaan.

Vandaag kregen we natuurlijk ook weer een telefoontje van je vriendin Anjo. Het was de 21ste en dus contact. Deze keer kwam het telefoontje helemaal vanuit Turkije. Lief van haar Maurice, nietwaar?

In Lochem hebben ze afgelopen week herfstvakantie gehad. Mail gehad van je vriendin Linda Groot Wassink.Zij had nu echt weer even tijd, omdat ze altijd de moeite en tijd wil nemen om ons te schrijven. Tenminste , zo schreef ze.
Wat is het toch eigenlijk raar dat ik contact heb met een oud-leerling van jou. We vertellen elkaar soms over onze gevoelens en ze praat altijd nog over jou.Ze houdt me ook aardig op de hoogte hoe het nu gaat in de nieuwe school. Blijven we toch nog een beetje met Lochem verbonden.

Ook het berichtje van Wilma was voor ons heel indrukwekkend. Heel lief van haar om dit op deze manier te zeggen. Ik hoop dat ze een fijne tijd in Spanje heeft gehad en dat ze uitgerust weer thuis komt. Uitgerust zal wel een illusie zijn, Wilma kennende.

Ook je grote vriend Jan is deze week bij je op de begraafplaats geweest. We zagen het natuurlijk aan de nieuwe versnapering op je graf.Grote klasse van hem. We hebben contact met hem gehad en hij vertelde ons dat hij in Dokkum een heel mooi hondje had gekocht.Hij stuurde ons een paar mooie foto's met de nieuwe aanwinst erop. Hebben we nu ook eens het gezin Kellenaers gezien.
Toen ik die foto's zag van die kinderen met dat hondje, moest ik als vader direct aan jou denken. Wat was jij ook altijd gek met honden. Nog altijd hangt de foto waarop je staat met die grote herderhond bij ons aan de muur. Je was al vanaf kind voor geen enkele hond benauwd. Moest er weer aan denken toen ik de kinderen van je grote vriend Jan zag met dat kleine hondje. Werd later nog ontroerd door een anekdote van Jan via een mailtje.Daarin vertelde hij hoe zijn zoontje tegen jou aankeek. En dat het bezoek van dit kind aan jouw graf zoveel indruk maakte.
Heb wel door dat Jan en jij dit kereltje op een prachtige manier hebben bespeeld om mee te mogen naar het attractiepark in Hellendoorn.
Toen Jan dit verhaal mailde, kwamen er bij je moeder en bij mij wat vage herinneringen naar boven. Je hebt het ons natuurlijk verteld, maar de details wisten we niet meer. Het heeft op het zoontje van Jan in elk geval heel veel indruk gemaakt en dat heeft blijkbaar tot aan de dag van vandaag een bepaalde impact. Was heel fijn om te horen.

Nou, weer even bijgepraat lieve jongen. Zou zoveel willen zeggen. Maar is gewoon onmogelijk hier. Je weet dat ik gedachten altijd bij je ben.
Ben blij dat ik nu een week niet naar school hoef. Even bijkomen.

De buitenwacht noemt dit herfstvakantie.
If you know what I mean.

Dag lieverd. 

Lieve Maurice,
Elke dag als ik de pc opstart, ga ik even hier langs... Even aan je denken, af en toe iets schrijven. Geen dag gaat er voorbij dat ik niet aan je denk.
Het is vakantie... EINDELIJK. Dinsdag ga ik naar Barcelona, lekker even weg. Hopelijk genieten van zon, lekker eten en een fijne sfeer.
Dus dan even een paar dagen niet even "bij je langs", maar NOOIT uit mijn gedachten.

Dikke Knuffel