Nico Lassing

Lieve Nelke, Gezien, DJ en de meiden

Wat een onvoorstelbaar triest noodlot is dit toch, Ik kan nog steeds niet geloven wat er gebeurd is met hem. Van het ene moment op het andere moment kan alles veranderen dus! Een spannende zeilwedstrijd verandert in een paar luttele seconden of een verkeerde inschatting in een vreselijke nachtmerrie!
Ik heb mij de afgelopen tijd vaak proberen voor te stellen wat er dan precies gebeurd moet zijn. Omdat ik zelf ook veel zeil natuurlijk, is de manier waarop Nico is weggerukt erg aangrijpend. Ik kom uiteindelijk steeds tot de conclusie dat het vooral een verschrikkelijk noodlottig ongeluk moet zijn geweest en wel voor iedereen die er bij betrokken is geweest. Op het Verkeerde moment op exact de verkeerde plek. Zo is het leven blijkbaar ook!
Ik zal elke keer dat ik ga zeilen , (en dat is best vaak de laatste tijd) toch even aan hem moeten denken.

Voor jullie is het natuurlijk vreselijk. Van de ene op de andere dag heb je geen partner, zoon, broer of vader meer. Je kind (en broer) verliezen is voor mij onvoorstelbaar maar dat dit dan aan de andere kant van de wereld moet gebeuren gaat voorbij alles! Ik voel dat verdriet (een beetje) mee. Voor Nelke en de meiden is de grond onder de voeten natuurlijk even helemaal weg.
Hoe moet je met dit gemis dealen dan? Ik kan het mij eerlijk gezegd helemaal niet voorstellen. Ik heb heel veel respect voor hoe sterk jullie zijn, Hoe jullie er samen mee dealen , Hoe jullie er in deze fase ook alles aan doen om Nico een mooi en waardig afscheid te geven.

Voor mij persoonlijk is het ook dubbel omdat ik de laatste jaren niet veel contact meer had met Nico. Hoor ik dan wel bij de innercircle? Ik zal hem waarschijnlijk ook niet direct zelf gaan missen omdat hij immers niet vaak in mijn leven meer voorkwam. Het nieuws van zijn overlijden kwam echter wel snoeihard binnen! l Lang geleden hebben wij een belangrijke periode in ons leven gedeeld denk ik . Op de middelbare school leerde ik Nico via Yuri kennen. We zaten samen in het leerlingenwerk en organiseerden regelamtig buitenschoolse feestavonden. Na school waren wij vaak in "de Soos" te vinden om te toepen, pokeren of dobbelen. Veel belangrijke levenslessen hebben wij denk ik daar al geleerd. School was bijzaak en deden we er een beetje bij (of niet) Frank Burtner leerde ons wat bluffen (en gokken) is. We hebben er vooral ook heel veel lol gehad en veel alcohol gedronken. Er waren ook goede gesprekken over van alles en nog wat.

Ik vond Nico in het begin nog een beetje een rare nerd met een irritante lach en ook een gek loopje maar we groeien toch langzaam uit tot echte vrienden. Wij gingen later samen werken achter de bar op Tennispark Jaagpad.
Rein, Tom en Thea runde daar de horeca show. Wij zijn daar denk ik, met vallen en opstaan, echt een beetje volwassen geworden. Wat daar niet allemaal achter en voor de schermen gebeurde was niet normaal. Nico heeft daar al echt hard leren werken. Hij stond daar tijdens de competitieweekenden van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat te buffelen in dat kleine hete keukentje. Ik had hem dat niet nagedaan. Ik werkte daar alleen op een doordeweekse avond :-)
Vreemde bargasten kwamen daar voor en achter de bar. Ik denk dat Nico vooral daar zijn mensenkennis heeft opgedaan die hij de rest van zijn leven goed heeft kunnen gebruiken. Wij speelden zelf ook tennis, zij het niet op een heel hoog niveau. We hebben ook een tijdje als heren dubbel in een soort laddercompetitie meegedaan maar dit was ook niet echt een succes. We kregen wel lekker vaak gratis drank want het was gebruikelijk dat de winnaars betaalde! Vaak werd het pas een beetje gezellig als de tegenstanders naar huis gingen en wij achterbleven aan de bar. Nico kon in die tijd nog niet zo goed tegen zijn verlies en dan druk ik mij nog voorzichtig uit. Als alle frustratie er uit was hadden wij vaak goede gesprekken over het leven en alles wat daar bij komt kijken. Nico was echt echt meester in het afzeiken van alle andere idioten ! Vaak deden wij daar op het Jaagpad het licht uit of werden er uitgeschopt door Rein.

Na onze studies verwaterde het contact een beetje, Ik ben zelf niet zo heel erg goed in het onderhouden van contacten dus dat kwam waarschijnlijk vooral door mij. Jammer, maar zo gaat het leven blijkbaar.

Nico kreeg later interesse in het zeilen en we hebben een jaar of 10 geleden nog een fantastisch weekend samen gezeild op het Markermeer met Nelke en Claudia er ook bij.

Ik moest ook weer even denken aan die foute Bayliner waarmee we samen met Roger een avondje heen en weer van IJburg naar Muiderzand spoten om daar even een hapje te eten. Volgas heen en volgas weer terug! zelden zo'n grote grijns op zijn porum gezien. Supertrots !

Was ook erg leuk om samen met Yuri hem op te zoeken in Londen, Ik herinner mij jullie gezellige gezinsleven daar en ook de heerlijke Curry, Ook veel gore Guinness trouwens. Nico had het toen al helemaal gemaakt in zijn carrière. Mooi om te zien hoe trots hij daarop was en terecht!

Hoewel er de laatste jaren minder contact was, ben ik Nico wel blijven volgen. Dankzij de social media zag ik de mooie avonturen in India en Australie en de vele mooie tripjes en vakanties. Ik heb echt heel veel respect hoe hij met het hele gezin de wereld is overgetrokken. Van tevoren weet je toch niet hoe dat zal uitpakken. Ik vond (en vind) dat heel stoer!
Ik heb dus mooie herinneringen aan Nico en die zullen nooit verdwijnen!

Ik hoop dat Nelke en de meiden de kracht gaan vinden om ook zonder hem door te gaan met mooie avonturen beleven. Ik weet eigenlijk zeker dat ze dat samen gaat lukken !

of zoals Hazes het zei:

Met bloed, zweet en tranen
Zei ik rot hier nu maar op
Met bloed, zweet en tranen
Zei ik vrienden, dag vrienden de koek is op! 

Lieve Nelke, Elize, Aimeé en Fleur.
Wat is het moeilijk nu jullie je geliefde man en vader moeten missen.
Wij kennen Nico als een lieve en rustige man. jullie hebben met z'n vijven heel veel avonturen beleefd.
We wensen jullie heel veel liefde en warmte toe, met elkaar en met iedereen ver weg en dichtbij.

Ons medeleven gaat ook uit naar Nico z'n moeder, broer schoonmoeder, schoonzussen, zwagers en verdere familie.

In gedachten zijn we met jullie, liefs van Koos, Nelleke, Margriet, René, Anniek, Gerben, Femke, Lieke en Niek. 

Nico

Eerste ontmoeting op middelbare school Pascal. We lagen elkaar wel, konden elkaar vooral vinden op de exacte vakken, kon je alleen niet bijbenen. Mooie tijd, genoeg uitgespookt. We bleven elkaar volgen tijdens de vervolgstudies, mochten er op key momenten bij zijn. Ook bij jullie huwelijk, geboorte van de kids en de verhuizingen over de wereld, we hielden contact en maakten plannen. Ik reisde je overal achterna en wat was ik trots op je. Dat jij dit met Nelke en je meiden toch maar mooi flikte. De gedeelde passie voor t water en de lucht maakten het feest compleet. Veel varen, mee vliegen, altijd de dag afsluitend met een borrel en een goed en leuk gesprek, met de toekomst op t vizier. Wat zou er allemaal nog in t verschiet liggen, the sky was the limit. Nelke, Eliza, Aimée en Fleur, we zijn er voor jullie en we blijven plannen maken. Moeder Gezien, Dirk, familie van Nelke, verdere familie en vrienden, heel veel sterkte.

We gaan m missen… 

Lieve familie van Nico,
Zoveel warme herinneringen heb ik aan Nico. Al die schoolfeesten en soosavonden die wij samen met de crew op Pascal mochten organiseren, maar zeker ook die tripjes die wij met de sooscommissie maakten naar York en Futuroscope, de tennistoernooitjes, de Koninginnedagen bij de Elandsgracht, de feestjes bij mij thuis op de Looiersgracht, zij leidden alle tot een warme vriendschap en wederzijds respect. En dan was er de passie die wij samen deelden, golfen. Dat was trouwens de laatste keer dat wij elkaar in den lijve ontmoetten, een rondje golf in juni 2022, toen hij even op vakantie was in Nederland. Helaas heeft dat geen vervolg kunnen krijgen.
Nelke en de meiden, maar ook Gezien en Dirk Jan, ik wens jullie alle sterkte toe met het verwerken van dit verschrikkelijk verlies.
Frank 

Lieve tante Gezien, Dirk-Jan, Nelke, Eliza, Aimée en Fleur,

Het voelt erg onwerkelijk om dit bericht te schrijven, ik wens jullie veel kracht en liefde toe bij het verwerken van het verlies van jullie zoon, broer, man en vader.

Lieve Nico, we zagen elkaar niet heel erg vaak, maar een familieband zit diep en zeker als je dan één van de drie neven bent, die Nico heten.
De eerste herinnering die bij mij boven komt is de foto uit mijn babyboek met de tekst:
Voor 't eerst uit logeren met mama. Je neefjes Nico en Dirk-Jan wekken je iedere morgen.
Oost Zaan, febr/mrt 1975

Rust zacht, grote neef.

Liefs, Nico Luitje Ridderbos 

Wat een enorm verdriet en gemis dat Nico er zo plotseling niet meer is. We herinneren ons vooral het geweldige huwelijksweekend op Ameland en de stralende gezichten van Nico en Nelke, met Eliza, Aimée en Fleur om hen heen. Niet alleen toen, maar altijd als we Nico zagen, zag je dat hij dolgelukkig was met zijn gezin. Dat geluk zagen we ook terug op alle prachtige foto's die we in de afgelopen jaren voorbij hebben zien komen van alle fantastische plekken, waar ze als gezin hebben gewoond en die ze tijdens vakanties hebben bezocht. Hopelijk gaan al deze fijne herinneringen helpen om het grote verdriet en gemis uiteindelijk iets dragelijker te maken.
Veel liefs, Marc en Bregien 

Lieve Nelke, Eliza, Aimée en Fleur,

We zijn intens verdrietig en kunnen het overlijden van Nico niet bevatten. We wensen jullie heel veel sterkte toe.

We hebben jullie, team Lassing,in januari 2019 leren kennen. Jullie waren een tijdje onze buren in Oakwood Bangalore. We denken nog vaak terug aan deze geweldige tijd, waarin we veel samen hebben gedaan. "The Biere Club", huizenjacht, oppas weekend, verjaardagen, mannenstapavond, Koningsdag vieren,voetbalavonden, enz,...
Zo ver van huis voelde het voor ons als familie.
We zijn blij dat we jullie hebben leren kennen en zullen de mooie momenten en de big smile van Nico nóóit vergeten.

Ton en Marion 

Nico, mooie vent, ik richt mijn bericht in eerste instantie aan jou, misschien omdat het ongeloof zo groot is dat jij er niet meer bent. Maar jij zal er altijd zijn voor de mensen die mooie herinneringen aan jou hebben. Ik herinner me de Natuurkunde lessen toen wij in VWO 5 en 6 zaten, jij zat voornamelijk weg te dromen, want jij wist alles al. Af en toe keek je op, glimlachte je op de manier zoals alleen jij dat kon en dagdroomde je verder. Toen de leraar een natte spons in je nek gooide, keek je even op, pakje je rugtas, keek even de klas rond en liep je weg, met die mooie grijns op je gezicht. Wat een held !
Jouw droge humor was ook echt fantastisch, jij was puur, echt en liet je door niemand gek maken. Toen al was het te verwachten dat je het ver zou schoppen, ik kwam regelmatig posts op LinkedIn tegen en dacht toen...wauw te gek, hij is echt een kanjer. Dat zal jij altijd blijven man !!!
Ik wens iedereen heel veel sterkte bij het verwerken van dit verlies. Hij zal altijd meekijken, op zijn manier, glimlachen en zien hoe goed jullie het allemaal doen.
Rust zacht mooie vent. 

Lieve Gezien, jouw zonen vormden altijd het middelpunt van je gedachten. Zij vormden voor jou een bron van kracht van waaruit je mede jouw leven wist zin te geven. Wij kunnen alleen maar bevroeden wat het overlijden van Nico voor je betekent. Lieve vriendin we denken aan je. En dat geldt ook voor Dirk Jan, Nelke, Liza, Aimee en Fleur.
Jos en Swanny 

Groot is de leegte, groot het verdriet, maar mooi zijn de herinneringen.

In de ons toegestuurde mail staat een link om op deze plaats herinneringen aan Nico te delen. Nico Lassing, al vele jaren bekend bij ons als zeer goede vriend van onze zoon Sjoerd. Een waardevolle vriendschap die steeds meer ging betekenen en nog intensiever werd op het moment dat ze beiden met hun gezin in Australië woonden. Wijzelf hebben Nico wel eens gezien maar we hebben vooral over hem, Nelke en de meisjes gehoord via Sjoerd. En dat waren altijd fijne geluiden. Maar in Australië werden ze familie voor elkaar. Het was een heel fijn gevoel dat er toch mensen dichtbij waren in dat voor hen vreemde land waar ze op konden rekenen en met wie het heel gezellig was.

Vorig jaar waren wij in Australië en ontmoetten daar ook Nico en Nelke en toen werd er al gezegd dat we bij een volgend bezoek zeker een uitnodiging van hen konden verwachten. Dat moment kwam eerder dan verwacht en nog maar enkele weken geleden zijn we bijzonder hartelijk en gastvrij onthaald door Team Lassing, zoals ze door Sjoerd en Mikky vaak liefdevol werden genoemd. Vol trots heeft Nico ons verteld over de verbouwing en de plannen die nog in de ijskast lagen. Veel moeite was er gestoken in het bereiden van een heerlijke maaltijd en dat Nico veel waarde hechtte aan een goede kop koffie, was ook duidelijk. Het werd een middag die we niet zullen vergeten. Er werden door de twee gezinnen nog leuke plannen gemaakt en ook de mannen samen hadden nog een leuk uitje in het verschiet. Na die middag voelden wij nog duidelijker hoe belangrijk die vriendschap voor iedereen was. Finn wond met zijn 4 jaar de hele meute om de vinger en maakte duidelijk wat hij graag wilde zien of doen. En iedereen ging daarin mee. Het afscheid was zo hartelijk en we hoopten oprecht op een weerzien. Niemand had toen nog het idee dat het leven van Nico al zo snel zou eindigen.

Vanaf het verschrikkelijke nieuws dat kort na onze terugkeer in Nederland kwam, tot nu, is het ook voor ons niet te bevatten wat er gebeurd is en hoe groot de impact van dit ongeluk is op het leven van zovelen.

Aan Nelke, Liza, Aimée en Fleur hebben we onze condoleances al overgebracht maar we snappen dat er nog zoveel meer mensen zijn die intens rouwen om zijn dood. Wij denken ook heel speciaal aan de moeder en broer van Nico. Net als bij ons, wonen er ook dierbaren ver bij jullie vandaan maar hoe blij kun je dan zijn met een videogesprek of een telefoontje maar ook dat zal nu zonder Nico zijn. Het overleven van een kind, het zou eigenlijk niet mogen gebeuren. Maar helaas komt het voor. Ook nu.

Het is fijn dat we via een stream de afscheidsdienst bij kunnen wonen en er op deze manier bij zullen zijn. Mensen in verschillende delen van de wereld maar toch in staat om zich verbonden te voelen met iedereen die zich betrokken voelt bij dit afscheid.

Ik wil afsluiten met dezelfde woorden die ik gebruikt hebt voor Nelke en de meisjes: “Een hele dikke knuffel van ons en we wensen jullie de kracht en de ruimte om allemaal op jullie eigen manier te rouwen om het verlies van Nico.

Karel en Ans Krosse 

De beginjaren van Ajax in de Arena, elke twee weken zaten we weer bij elkaar. Het spel was in die tijd ook al niet om over naar huis te schrijven, maar het gezelschap deed veel goed, de analyses van Nico waren toen ook al haarscherp.
Regelmatig zijn we elkaar op verschillende gelegenheden tegengekomen. Toen hij met Nelke en de meiden in Londen woonde hebben we ze met mijn gezin opgezocht en een heerlijke middag doorgebracht op Notting Hill.
Naar de verre buitenlanden heb zowel Nico als Nelke via FB kunnen volgen en af en toe eens een berichtje heen en weer kunnen sturen, wat een mooie avonturen hebben ze beleefd.

Zijn overlijden is een schok, zo jong, vader en echtgenoot. Nico is een mooie kerel!

Gecondoleerd en sterkte.
Fedde 

Gecondoleerd met dit enorme verlies, ik wens jullie allemaal heel veel sterkte toe.

Ik weet nog dat Nico naar Dublin kwam, waar we hebben gegolfd en de stad hebben verkend. Het waren altijd goede tijden met Nico, hij was vrolijk en toonde altijd interesse.


Theo