Ton Olgers

Ton was mijn opleider vakdidactiek Maatschappijleer aan de VU. Alweer ruim 20 jaar geleden. De bijeenkomsten waren grote filosofische gesprekken over het waartoe van onderwijs. Ton was een vat met kennis en wist je daarin te inspireren.
Daarnaast een hele lieve man die je altijd van positieve feedback wist te voorzien.

Wat ontzettend verdrietig dat hij er niet meer is.
Veel sterkte voor de mensen om hem heen gewenst🙏🏼 

Wat een verdrietig bericht. Ton was en blijft verbonden met de wereld van maatschappijleer. Een vak dat over onze hedendaagse wereld gaat. Een wereld die Ton blijft vormgeven door zijn leven en zijn gedachtegoed. Hij heeft veel betekend voor ons vak en onze vakgenoten. We hebben vele boeiende gesprekken gehad. Ik wens alle dierbaren van Ton veel sterkte. 

Dag Ton, je was mijn collega op
SG De Breul en jouw bijdragen brachten het vak maatschappijleer inhoudelijk op een ongekend hoog niveau, daar en ook bij de vakgenoten in het land. Zoveel van je geleerd en later als collega opleiders. Je was altijd geïnspireerd, vak gemotiveerd en ook liefdevol betrokken bij je gezin en vele anderen. Je leeft voort bij al degenen die hebt opgeleid maar ook in mijn hart, onvergetelijk Mieke 

Lieve grote broer,
Hoe moet ik beginnen in het grote gezin waarin we zijn opgegroeid. Je was snel het huis uit om naar het seminarie te gaan en ik was nog klein. We hebben elkaar vroeger niet echt leren kennen.
Dat is later wel veranderd toen je in Geldermalsen ging wonen op de boerderij met andere studenten en veel gierst.
Ik was vaak bij je en op zondagochtend draaide je de Brandenburgse concerten 1-2-3- van J.S. Bach en The Mamas & The Papas.
Ik hield alleen maar van disco maar ik vond het toch prachtig, dus al lange tijd heb ik de cd's zelf ook en ben ik meer van klassieke muziek gaan houden.
Ons gezinsleven is roerig, maar je was er altijd voor me in moeilijke tijden. Ook toen het veel slechter met je ging belde je me regelmatig en sprak me hoop toe.
Hoe eigenzinnig en eigenwijs je ook altijd bent geweest je was nooit boos als ik tegen je in ging en dat is moeilijk voor een Ton.
Ik heb altijd veel respect voor je gehad omdat je nooit zeurde over je ziekte en wat je allemaal niet meer kon. Je was altijd positief.
Lieve Ton, ik kan nog bladen vol schrijven maar dat hoeft niet want we weten het van elkaar.
Ik hou van je.
Je jongste zusje Aranka 

Ton heeft mij veel geleerd en nog veel meer geïnspireerd en zo de liefde voor ons vak (maatschappijleer en aanverwante burgerschapsvakken) aangewakkerd. Ik kijk met dankbaarheid terug op de keukentafelgesprekken waar ik met interesse naar zijn (som eigen-) wijsheid heb geluisterd.