Tim Ribberink

Lieve ouders,

Vandaag al 3 jaar zonder jullie lieve zoon Tim.
Jullie zijn in mijn gedachten.

Warme groet,
Trees. 

En nog steeds komen wij je tegen.
We zijn je niet vergeten; je hebt een ongelooflijke indruk op ons gemaakt, heel veel bij ons los gemaakt en nog meer bij ons achtergelaten.
We denken aan jou en jouw ouders.
En we denken aan al die mensen die dezelfde weg zijn gegaan als jij.
Nina 

Wij denken nog heel veel aan je, Tim. En ook aan je ouders.
We hopen dat ze jouw aanwezigheid nog steeds voelen en dat ze een klein beetje kunnen leven met jouw gemis. We hopen ook dat ze nog steeds heel veel over je kunnen praten en dat er door de mensen die van jou en van hen houden naar hen geluisterd wordt.
Nina 

Lieve naasten van Tim,

Wat zullen jullie dagen nog moeilijk zijn maar vandaag in het bijzonder. Ik wens jullie heel veel kracht en warmte toe. Tim is vast dichtbij!

Marianne. 

R.I.P Tim! We denken aan je! xxx 

Knul daar zul je niet meer eenzaam
zijn.'
Fleur is daar,en vele anderen kinderen die suicide pleegden om,
dezelfde reden het pesten van leeftijds genoten die net zo lang doorgaan totdat jullie van ellendesterven op een gruwelijke manier.
Jullie moordenaars zullen niet,
gestraft worden vanwege hun jeugdige leeftijd.
Voor hen hoop ik dat ze het,
s'nacht moeilijk hebben,en ooit in een diepe depressie raken,
en zich hetzelfde zullen voelen als jou en overige kinderen die voor de dood kozen door hen!! 

Geachte ouders van Tim, ten eerste succes met de verwerking van het verlies van uw zoon Tim. Het zelfde geld voor de overige familie leden en de echte vrienden van Tim dat zij dit ook een plekje kunnen geven.

Ik zelf ben ook tot diep in mijn ziel gekrenkt. Dat laat diepen en duidelijke sporen na.

Van harte hoop ik voor Tim dat deze pesters zwaar worden aangepakt idem voor de school en wie er mede verantwoordelijk zijn voor de dood van Tim, de school en de ouders van deze pesters waren in mijn ogen nalatig.

Tim ik vergeet jou niet :O 

Wat verschrikkelijk dat het lijden zo ondraaglijk was dat Tim geen andere mogelijkheid meer zag. Zelf ben ik jaren op de lagere school en het voortgezet onderwijs gepest en ik heb er nog steeds last van. Ik kan ook niet naar dat programma op tv kijken, zonder dat er weer gevoelens van onmacht naar boven komen.
Ik wens u als ouders heel veel sterkte bij het verwerken van het verlies. 

Lieve ouders van Tim,
Ik lees hier veel,en zulke lieve dingen.
Ook ik ben vreselijk gepest en heb er nog steeds last van.
Tim is voor mij een held net als u!
Ik wens u heel veel sterkte met het verlies van Tim.
Vergeten doen we hem zeer zeker niet.
Hartelijke groetjes Brenda 

Beste ouders,familie en vrienden van Tim,
Ik wens jullie veel sterke met het verlies van Tim.
Ik ben vroeger ook het middelpunt geweest van pesterijen.Deze gebeurtenis sleep je je hele leven mee. 

Lieve ouders van Tim uiteraard mijn oprechte deelneming bij het overlijden van Uw zoon.
Zoals ik in bovenstaand stuk al probeer te vertellen heeft niemand en tegelijk ook iedereen 'schuld' in deze.
Met bovenstaand stukje tekst krijgt Tim zijn leven niet terug doch spreek ik de wens uit dat alle reacties inclusief de mijne bij mogen dragen aan inzicht en preventie van toekomstige zelfdoding.
Nogmaals heel veel sterkte met alles
Fons 

Dit verhaal komt uit de koker van Fons, die mij als inleiding schreef ...
Ben aan het vechten met eigen emoties en schreef zodoende dit hersenspinsel met de bedoeling om dit eventueel te plaatsen op de 'reactie-site' van de nabestaande van Tim , een jongen die zichzelf de dood in liet pesten...
En wat jij vaker tegen mij zei is waar. Het is van je afschrijven en helpt het ego te breken.
En misschien ook gewoon de open vraag of mensen zich hierin herkennen.
Dank.

Ik schrijf dit stukje n.a.v. de recente zelfdoding van Tim Ribberink welke het huidige nieuws beheerst en deze zelfmoord sterk in verband wordt gebracht met gepest worden.
Bij mijzelf merk ik dat er weer heel wat emotie los komt.
Ben vroeger zelf ook nogal gepest en dat heb ik zelf als ?een onvoorstelbaar machteloos ? gevoel beleefd.
Tot het ?mijzelf wat aandoen? is het, buiten hooguit gedachten daarover , nooit gekomen maar radeloos reddeloos was ik wel.
Deze 'pestperiode' lag vooral tussen mijn 12e en16e levensjaar waardoor ik deze groeiperiode behoorlijk in onbalans heb doorlopen en er een heel grote deuk in mijn ego/zelfbeeld werd geslagen.
Door beugel, acne en 'zachtaardigheid' behoorde ik niet echt tot de 'gewilde' groep jongens en meisjes en voelde mij daar op zeker moment ook niet meer 'thuis.'
Ik leed aan zoals dat zo mooi wordt genoemd een 'minderwaardigheidscomplex maar dat wisten ik en de wereld om mij heen toen nog niet...waarschijnlijk
Na mijn 16e ging ik naar de MTS om bouwkunde te studeren alwaar de pestdruk afnam.
Ik hoefde mij,dacht ik, niet meer zo te 'bewijzen' om indruk op elkaar en de meisjes te maken zal ik maar zeggen.
Omdat 'het bouwen' mij redelijk makkelijk en succesvol afging herwon ik zo hier en daar steeds meer ?waardering? en niet op de laatste plaats bij mij zelf.
Ik leefde op... maar de wond bleef op de achtergrond aanwezig...en ik hield het minderwaardig gevoel en bleef het liefst maar een beetje op de achtergrond...al gauw bevangen door twijfel.
Ook toen ik in mijn werkzaam leven daarna ,uiteraard zo af en toe werd geconfronteerd met problemen leefde die onzekerheid weer op...met besluiteloosheid en halve maatregelen tot gevolg...het was het telkens nét niet..vertelde ik mijzelf.

Steeds meer wilde ik mijzelf bewijzen met mijn kracht ,in werken sporten of wat dan ook.
Dat dit bakken energie kostte besef ik allemaal nu pas, als ik de film terugdraai.
De overbelasting uitte zich in oa...nog meer acne ,hoofdpijn ,kaakontstekingen en af en toe gewoon helemaal flauwvallen ...achteraf allemaal signalen...achteraf ja.
Ook had ik wel meisjes maar dat was vaak maar kort want wie was ik nou...?
Mijn zelfbeeld was gereduceerd tot onder 0.
Uiteindelijk werd m'n huidige partner mijn oase van rust en ik voelde me veilig en ik kon als ik bij haar was zijn wat ik voelde.

De voor mij soms beangstigende buitenwereld bleef echter en ik bleef mezelf bewijzen tot het moment dat ik binnen korte tijd zoveel keer mijn hoofd stootte (op echt alle fronten) dat ik het écht niet meer wist.
Als door een wonder én durven vragen, kwam ik toen bij een hulpverlener terecht die mij 'zag' en benoemde zoals ik mij écht voelde...ineens mocht ik er Zijn..!

Een verademing ...en stukje voor stukje liet hij mijzelf zien en vertellen dat er eigenlijk niet zoveel mis was met mijn zijn...en ik zag het gelukkig nu eindelijk ook...
Maar al met al kreeg ik echter wel het spiegelbeeld te zien van wie ik dacht ,dat ik tot op dat moment van mijzelf moést zijn.

De rust keerde terug en ik maakte toen ook een vrij rigoureuze switch van werknemer in de bouw naar eigen baas in een bedrijf dat ik overnam van een goed bevriende oom.
Al een aantal jaren hielp ik hem naast mijn werk al bij klussen in zijn werkplaats op alle gebied.
Nu had ik ineens ,buiten mijn klanten om, verder geen verantwoording af te leggen over de do's en dont's in mijn werk...en kon zodoende veel trouwer zijn aan mijn gevoel.
Doordat ik inmiddels bij mijzelf had gezien en ontdekt hoe mijn denken/ego werkte kon ik dat ook (h)erkennen bij anderen en ging ik de wereld steeds duidelijker 'zien'.

Toen ik een aantal jaren later ook (de inmiddels ex dokter) Siegfried Bok nog mocht ontmoeten, gingen mijn ogen helemaal open en veranderde mijn ?zien? compleet.

De wereld zoals nu, werd totaal uit balans gehaald door het 'menselijk denken' ofwel ego...!

Alleen al zijn vraag:? hoe kan je nu mensen beter maken als je niet eens weet hoe de ziekte is ontstaan??? ?. was voor mij een onvoorstelbare eye-opener !

We doen als mensen slechts aan symptoombestrijding en zoeken niet naar de oorzaak.!

Na dit wat lange verhaaltje over mijn beleven ,tot nu , kan ik in dezelfde geest verder gaan met 'het pestverhaal' want daar begon ik mee uiteindelijk...

De publieke opinie is er al helemaal uit... "het pesten moet verboden worden"...!

Maar is dat niet hetzelfde als dat de dokter zegt "de patiënt moet beter worden"...?

Dan kan je toch beter direct ook de vraag stellen "hoe komt het eigenlijk dat mensen elkaar pesten"...?

Dit i.p.v.? het pesten???,zonder te weten wat de oorzaak is , direct te verbieden...!?

Als je jezelf die vraag stelt kan er volgens mij maar één antwoord komen dat hout snijdt.
"Mensen pesten om zichzelf beter te voelen dan de ander"...door de ander in woord en daad "naar beneden te halen".

Het kan niet anders zijn dat 'onzekerheid van de pestkop' hieraan ten grondslag ligt.
Hij poetst zijn onzekere zelfbeeld/ego op door zijn 'slachtoffer' als minderwaardig af te schilderen, op wat voor vlak dan ook.

Dit mechanisme werkt helemaal geweld(a)dig als de pestkop gelijkgestemde(net zulke onzekere) mensen als medestanders kan vinden en daarmee een ware 'pestgroep ' creëert.
De gepeste lijkt dan kansloos, want als iedereen zegt dat je lelijk, dom of gek bent zal dat wel waar zijn...!?

Natuurlijk neemt ook het ego/denken van de gepeste hierin deel...!
Vaak hebben gepeste mensen al geen volmaakt zelfbeeld meer...wat door erflast (als b.v. ondergeschiktheid /dienstbaarheid) ,opvoeding en eerdere pesterijen al behoorlijk aan daadkracht kan hebben ingeboet maar ook dat is weer ?het denken?.

Denken dat je afwijkt van normaal...norm van all...doordat meer mensen vinden dat jij niet bent wie je volgens hen zou moeten zijn, kan ervoor zorgen dat je nog meer over jezelf gaan twijfelen...waardoor het pestgedrag nog meer vat op je lijkt te krijgen en je uiteindelijk jezelf compleet waardeloos vindt en eigenlijk nergens meer bij denkt te horen.

De pester lijkt te hebben gewonnen en de gepeste is de 'looser'.op denknivo dan...
Het tegendeel /spiegelbeeld is echter het geval...het ego van de pester is gegroeid en het ego van de gepeste is beschadigd of zelfs gebroken...!?

De pester moet nu nog meer denkbeelden in stand gaan houden (status en aanzien) terwijl 'de gepeste' steeds minder in stand hoeft te houden en tevreden zou kunnen zijn met slechts 'ZIJN'...

Onze maatschappij helaas echter , is vaker solidair met ?aanzien? dan met ?afzien? en daar zit hem de bron van de ogenschijnlijke kracht van pesten , die ervoor zorgt dat het zichzelf in stand houdt.

Als er al een oplossing tegen het pesten zou zijn kan die nooit worden gevonden in het verbieden ervan.

Laten zien en bespreken waarom men pest maakt pesters de ' loosers '...!
Maar dat kan je m.i. nooit bereiken door mensen weerbaarheids- en assertiviteits-trainingen te geven laat staan door, zoals diverse hulpverleners voorstellen 'de judo- en vechtsport-trainingen' weer op scholen te gaan integreren.

Dit zal helaas slechts nog meer geweld excessen gaan veroorzaken i.p.v. het pestprobleem duurzaam op te lossen...waardoor we onbedoeld nog meer problemen gaan creëren ...
En zodoende nog meer slachtoffers maken...

Het Ego is inderdaad ons overlevingsmechanisme dus ?het aardige? maar dat we met dit wapen andere mensen lijken te kunnen beheersen is ?het kwaad?.
Deze twee samen maken ons tot een kwaadaardig organisme welke heel veel gelijkenissen vertoont met de al even kwaadaardige ziekte.

Dat ik de wereld hiermee kan veranderen lijkt een illusie want ?wie gooit zijn zwemvest weg als hij dreigt te verzuipen en twijfelt of hij zwemmen kan??.?

Het is hooguit een pogen de wereld en mijzelf wat meer inzicht te geven?

fons 

Ouders van Tim, wat moeten jullie een pijn doormaken en wat heeft Tim een pijn moeten doormaken. Ik wil jullie alle kracht toewensen om dit verlies te dragen. Pesten is zoiets ergs. En weet je wat het ergste is, ik hoor reacties van pubers die zijn aangegrepen door de zelfdoding van Tim en vervolgens de volgende dag vrolijk doorgaan met kinderen buiten sluiten en pesten!! 

Lieve Tim,

Inmiddels ben ik 34 en eindelijk zover om een volwassen leven te leiden, ook ik ben mijn gehele jeugd gepest bespot en het ergst van al vermeden. Gelukkig is mij jouw lot bespaart gebleven maar wilde toch zeggen hoe dapper ik je vind! 

lieve Familie

ik ben nu 60 jaar en ben vroeger ook heel veel gepest op school ik kan me een beetje indenken hoe Tim zich heeft gevoeld gelukkig ben ik er zelf aardig overheen gekomen maar toch als we het over vroeger hebben dan komt het toch steeds weer naar boven. het is vreselijk om dit als kind mee te moeten maken
ik wens U heel veel sterkte met dit grote verlies en het had nooit mogen gebeuren.
rust zacht lieve Tim 

lieve ouders van tim

Wij als gezin willen jullie, ouders van Tim, alle sterkte wensen die je kunt bedenken om dit te kunnen bevatten en verwerken
Al de hele week spookt de advertentie door mijn hoofd
Afschuwelijk wat een fantastische jongen als Tim allemaal heeft moeten doormaken

Rust nu maar uit Tim

Laat het pesten voor eens en altijd met wortel en tak worden uitgeroeid!
Er ligt mn bij scholen een HELE GROTE TAAK... 

Veel sterkte in het verlies van uw zoon.
Laat dit het begin zijn van een discussie, aanpak tegen het pesten.
Ik weet hoe uw zoon voelde, ik ben ook gepest tot en met middelbare school. Ik heb ook gedacht om uit het leven te stappen, maar heb het volgehouden.
Voor tim was dit de druppel.
Rust zacht Tim. 

So, so you think you can tell
Heaven from Hell,
Blue skys from pain.
Can you tell a green field
From a cold steel rail?
A smile from a veil?
Do you think you can tell?

And did they get you to trade
Your heroes for ghosts?
Hot ashes for trees?
Hot air for a cool breeze?
Cold comfort for change?
And did you exchange
A walk on part in the war
For a lead role in a cage?

How I wish, how I wish you were here.
We're just two lost souls
Swimming in a fish bowl,
Year after year,
Running over the same old ground.
What have we found?
The same old fears.
Wish you were here. 

Lieve ouders en familie,
Dit had nooit mogen gebeuren. Zo mooie jongen. De hemel heeft er een engel bij. Heel veel sterkte voor nu en de komende tijd. 

Aan de ouders en familie vrienden van Tim
jammer dat het op deze manier had moeten gebeuren mijn oprechte mededeling met al het verdriet wat er nog komen zou